‘Albert heeft vastgehouden aan zijn Coburgse koppigheid, ook al drong Filip er bij hem op aan om Delphine te erkennen’

Wanneer hoorde u voor het eerst dat Albert een buitenechtelijke dochter had? 

“Eigenlijk ging dat al rond in de jaren 70. Toen werd dat in de politieke wandelgangen al verteld. Maar niemand maakte er ooit een probleem van omdat men niet verwachtte dat Albert ooit koning zou worden. De pers hield zich ook aan de ongeschreven regel dat de media het privéleven van de koninklijke familie zouden respecteren.” 

“Ook dat Albert een relatie had met de moeder van Delphine, barones Sibylle de Selys Longchamps, was bekend. De relatie duurde zestien jaar, zoiets valt moeilijk te verbergen. Er waren toen ook al foto’s verschenen, die toonden dat ze samen op vakantie gingen. Maar pas decennia later, toen Mario Danneels zijn boek publiceerde waarin het bestaan van Delphine in één zin werd gemeld, is het echt een publieke zaak geworden.”

Het boek kwam uit in 1999, toen was Albert al koning. Dat heeft volgens u alles veranderd? 

“Inderdaad, want omdat Albert koning was, werd het ook een politieke kwestie. De koning heeft in ons land een belangrijk moreel gezag. Toen zijn reputatie in het gedrang kwam, kon je nog moeilijk spreken van een privé-aangelegenheid. Op dat moment had de regering ook een rol te spelen. Een maand na de onthulling van Danneels sprak Albert zijn kerstboodschap uit waarin hij zei: ‘Daar wensen wij niet dieper op in te gaan, zij behoort tot ons privéleven.’”

“Ik wil er toch op wijzen dat het de regering was die de tekst van die boodschap moest goedkeuren. Volgens mij was het niet Paola die toen de houding van de koning heeft bepaald. Natuurlijk kan ik het niet met zekerheid zeggen. Maar ik denk niet dat zij op dat moment zijn belangrijkste raadgever was.” 

Koning Albert bleef het bestaan van Delphine ontkennen. Tegen haarzelf zei hij aan de telefoon ooit dat ze zijn dochter niet was. 

“Albert had beter een volwassen houding aangenomen, dan zou het stof vlugger zijn gaan liggen en waren er geen jarenlange procedures voor de rechtbank geweest. De schade aan de monarchie is pas echt begonnen op het moment dat er in een rechtszaal van alles werd gezegd over het privéleven van de koning. Als hij voordien gewoon had toegegeven dat ze zijn dochter was, zou de wereld er heel anders hebben uitgezien.”

“Albert heeft vastgehouden aan zijn Coburgse koppigheid, ook al drong Filip er bij hem op aan om Delphine te erkennen. Toen Albert troonsafstand deed, was hij ook zijn onschendbaarheid kwijt en is het proces over zijn vaderschap in een stroomversnelling gekomen. Uiteindelijk kon hij niet anders dan haar erkennen. Delphine kreeg dus wat ze wou, maar er moet toch een heel wrange nasmaak aan zitten. Ik geloof niet dat ze er plezier aan beleeft, als iemand haar ‘koninklijke hoogheid’ noemt.” 

Wordt het nu tijd dat Albert ook zijn verhaal doet? 

“De affaire heeft heel zijn koningschap gekleurd, omdat hij door zijn houding ook zijn moreel gezag kwijt was. Vanaf het moment dat het bestaan van Delphine bekend is geraakt, heeft een groot deel van de publieke opinie stelling tegen hem genomen omdat veel mensen vonden dat hij haar moest erkennen. Als hij nu gaat vertellen waarom hij dat niet gedaan heeft, schiet hij zichzelf nog eens in de voet. Ik denk dat hij hoopt dat de storm ooit eens gaat liggen.”

Delphine, mijn verhaal, woensdag om 20.40 uur op Eén