Tessa Wullaert verbijt ontgoocheling: “Ik weet niet wat ik meer kan doen”

Ook voor de zesde editie van de Gouden Schoen voor vrouwen was Tessa Wullaert de topfavoriete. Tijdens de uitzending op VTM bleef de drievoudige winnares er alvast ijzig kalm bij. “Janice en Tine hebben, net als ik, een goed seizoen gedraaid. Maar statistieken zijn op mijn positie alleszins heel belangrijk.”

Die zet Wullaert al jaren in de verf. In 2021 was Wullaert goed voor meer dan vijftig goals en evenveel assists. Stats die grenzen aan het waanzinnige. Geen Anderlecht-speelster of Red Flame die ook maar in de buurt komt.

Maar toch moest Wullaert al voor de derde keer, en het tweede jaar op rij, tevreden zijn met zilver. Op één schamel puntje gestrand van Janice Cayman. En dat was een bittere pil om te slikken. “Ik ben een winnaar, dus de ontgoocheling is natuurlijk heel groot”, vertelde een zichtbaar teleurgestelde Wullaert meteen na afloop. “Ik ben heel trots op mijn seizoen, met geweldige cijfers. Eerlijk gezegd weet ik niet wat ik nog meer kon doen.”

Dan rest de vraag: hoe is het mogelijk dat Wullaert gisteren niet met een vierde Schoen kon pronken. Zelf ziet ze alvast een duidelijke reden. “Stemmen van een jury zijn subjectief. En ik heb nu een maal al drie keer de Gouden Schoen gewonnen... Dat speelt volgens mij een grote rol. Hetzelfde geldt trouwens voor Hans Vanaken. Ik had hem persoonlijk hoger geplaatst dan de zesde plek, maar ook hij heeft al twee Schoenen thuis staan.”

Toch heeft Wullaert er alle vertrouwen in dat de ontgoocheling niet al te lang zal blijven hangen. “Morgen is er alweer training, waar ik veel steun zal krijgen van mijn coaches en ploegmaats. En het feit dat ik zeer teleurgesteld ben, neemt niet weg dat ik Janice al gefeliciteerd heb, natuurlijk. Ik ben heel blij voor haar.”

Op naar volgend jaar dan maar, waarin het EK mogelijk een doorslaggevende factor kan zijn. “(lacht) Wie weet. Maar nogmaals: ik weet niet wat ik dit seizoen meer kon doen om de Schoen te winnen. We zullen wel zien. Het belangrijkste is dat ik mezelf niets te verwijten heb en dat ik altijd mezelf ben gebleven. Nu is het vooral tijd om verder te knallen.”