Jordan zat 17 jaar opgesloten in horrorhuis van haar ouders, nu maakt ze vrolijke filmpjes op TikTok

Wie door de tientallen filmpjes op haar profiel scrolt, zou nooit durven vermoeden dat achter die stralende lach onnoemelijk leed verborgen zit. En toch: vandaag is het exact vier jaar geleden dat Jordan haar eigen ontsnappingsplan ten uitvoer bracht.

Ze wist dat ze het meest kans zou maken als ze uit het slaapkamerraam zou klimmen en het noodnummer zou bellen. Maar tegelijk zou ze ook bewijs nodig hebben dat kinderen en jongvolwassenen daar in miserabele omstandigheden vastgehouden werden. De leeftijden varieerden van 2 tot 29 jaar.

Op 14 januari 2018 besefte Jordan dat de tijd op raakte. Haar moeder had gezegd dat het gezin de volgende dag naar Oklahoma zou verhuizen. “De kans was groot dat sommige van mijn broers en zussen het niet zouden overleven omdat ze ondervoed en zwak waren”, verklaarde Jordan vorig jaar in een interview met de Amerikaanse nieuwszender ABC News. “Het was nu of nooit.”

Twee van haar zussen waren vastgeketend aan bed omdat ze snoep gestolen hadden van hun moeder. Jordan vroeg hen of ze een foto van hen mocht nemen met een oude smartphone die ze bemachtigd had. Daarna legde ze kussens onder het deken in haar bed zodat het leek of ze sliep. Ze deed propere kleren aan, nam de rugzak die ze had klaargemaakt en klauterde door het raam. Daarna zette ze het op een lopen.

“Ik wist niet welke richting ik uit moest”, vertelt Jordan. “Ik was zo bang. Ik probeerde het noodnummer te bellen, maar dat lukte eerst niet omdat ik zo aan het bibberen was.”

Uiteindelijk slaagde Jordan er toch in de hulpdiensten te bereiken. De dispatcher leidde haar daarop naar een plek waar ze op de politie moest wachten. Intussen vertelde ze alles over haar horrorleven. En dat haar ouders haar zouden vermoorden als ze wisten dat ze de politie gebeld had.

Aan toegesnelde agenten toonde Jordan meteen de foto’s van haar graatmagere, smerige en vastgeketende zusjes. De politiemannen dachten met een kind van 10 jaar te maken te hebben, zo klein en tenger was Jordan.

Er werd onmiddellijk versterking opgetrommeld en even later viel de politie binnen in het huis van de Turpins. Wat de agenten daar zagen, tartte alle verbeelding. Ze vonden de zusjes van de foto met gekneusde polsen en het duurde niet lang eer ze de ketens ontdekten waarmee ze vast waren gemaakt. In een andere kamer zat een jongen met ketens rond polsen en enkels. Hij was vastgemaakt aan een bed. Al een maand of langer, zo bleek. Even later werden David en Louise Turpin zelf in handboeien weggeleid. In 2019 werden de ouders veroordeeld tot levenslang, met de mogelijkheid om na 25 jaar vrij te komen.

Maar hoe ging het er nu echt aan toe bij de Turpins? Het gezin ging doorgaans pas rond vier, vijf uur in de ochtend slapen en stond laat in de dag op. Hun leven speelde zich hoofdzakelijk in het donker af. Als de kinderen al eens buiten mochten, was het na zonsondergang - als de meeste buren sliepen - en onder begeleiding. Soms zagen buren hen in één van de kamers van het huis rondjes lopen rond een tafel. Het leek niet op een spelletje, maar op een militaire dril of één of ander ritueel. “Raar”, dachten de buren en het leven ging door.

Naar school gingen de kinderen niet, ze kregen thuisonderwijs. Dat was niet illegaal, want vader David had voor ‘Sandcastle School’ een officiële erkenning gekregen. Hij was de enige leerkracht in het schooltje en zijn kinderen waren de enige leerlingen. Het enige wat ze leerden, was de bijbel. Een paar kinderen waren aan het oefenen om het boek volledig uit het hoofd te leren.

Eten mochten de kinderen één keer per dag: een schandalig kleine portie. Alleen het kind van 2 en de ouders zelf kregen voldoende. Ook de twee maltezerhondjes waren goed doorvoed. Al is het de vraag wát die honden te eten kregen. Volgens een ex-buurmeisje leefden twee chihuahua’s die het gezin vroeger had op een dieet van gebruikte pampers. De kinderen leden allemaal aan ondergewicht, een dochter van 22 woog amper 37 kilo. Die extreme uithongering moet iets van de laatste twee jaar geweest zijn. Tot 2016 namen de Turpins gezinsfoto’s en daarop stonden wel magere kinderen, maar uitgehongerd waren ze zeker nog niet.

Maar uithongeren was blijkbaar nog niet genoeg. Als de kinderen allemaal vastgeketend waren, durfden de ouders appel- en pompoentaartjes voor hun neus te zetten. Uiteindelijk aten ze die dan zelf in het zicht van hun kinderen op.

Eén keer per jaar mochten de kinderen een douche nemen. Wassen mocht, maar dan alleen de handen. Water boven de polsen werd bestraft. Die straf bestond uit slagen en wurggrepen, maar ook uit vastbinden. Dat gebeurde eerst lange tijd met touw, maar toen één van de kinderen zich eens had losgewrikt, schakelden de ouders over op kettingen en hangsloten. 

Kwam het gezin eens buiten - voor een trip naar Disneyland bijvoorbeeld -, dan droegen de kinderen identieke kleren. Bij één zo’n uitstap hadden ze allemaal een rood T-shirt aan met het opschrift ‘Thing’, en daaronder een nummer. Het ging van ‘Ding 1' tot ‘Ding 12'. Het was bedoeld als grappige verwijzing naar twee figuurtjes uit een bekend Amerikaans kinderboek van Dr. Seuss - Thing One en Thing Two uit ‘The Cat In The Hat’ - maar nu lijkt het een gruwelijk bewijs van hoe zij hun kinderen zagen: als objecten.

Jordan lijkt het trauma intussen goed verwerkt te hebben. Op haar TikTokprofiel maakt ze vrolijke filmpjes waarop ze vaak danst. Vorige maand bedankte ze iedereen die een bijdrage geleverd had aan de JAYC foundation, een fonds dat opgericht werd om de Turpin-kinderen financieel te steunen.

“Dit gaat ons enorm vooruit helpen”, klonk het. “Mensen vragen me vaak hoe het nu met mijn broers en zussen gaat. Onze leefomstandigheden zijn niet ideaal, maar we hebben tenminste een dak boven ons hoofd. We kunnen aan eten raken en daar zijn we heel dankbaar voor. Met het geld kan ik voor iedereen een cadeautje kopen, bedankt daarvoor!”