‘Mijn oudste klant liep tegen de 80. Daar moest ik mentaal wel een knop voor omdraaien’: sekswerkers getuigen
In een reeks op Canvas vertellen sekswerkers honderduit over hun beroep. Doen ze het uit nieuwsgierigheid, of uit geldgebrek? Vinden ze het echt leuk, of is het ‘van moeten’? ‘In elke man is wel iets aantrekkelijks te vinden.’
‘Het is erg dat een gigolo meer aanvaard is dan een vrouwelijke collega’
Tom Binst (36) is gigolo
“Rond mijn achttiende wilde ik eens meemaken hoe het was om in de seksindustrie te werken. Mijn vrienden en ik keken naar porno en belden soms naar een escortbureau. We waren allemaal nieuwsgierig naar die wereld, maar ik ben dus echt op zoek gegaan.”
Inmiddels is hij bijna achttien jaar verder en nog altijd actief als gigolo. Hordes vrouwen kruisten zijn pad. “Meestal gaat het om vrouwen van middelbare leeftijd. Ik vraag niet hoe oud ze zijn natuurlijk, daar heb ik vaak het raden naar. Mijn oudste klant liep tegen de 80, vermoed ik. Daar moest ik mentaal wel een knop voor omdraaien, want die kon mijn grootmoeder zijn. Die klik moet ik eigenlijk altijd maken voor ik bij een klant binnenga. Dat is echt je verstand op nul zetten. Als je er te veel bij na begint te denken, lukt het helemaal niet.”
De seks loopt niet altijd van een leien dakje, geeft hij toe. “Ik kijk soms thuis naar porno voor ik naar een klant vertrek zodat ik opgewonden genoeg ben om te kunnen presteren. Het lukt niet altijd om een erectie te krijgen, al is dat gelukkig maar af en toe het geval. Dat heeft niet per se met iemands uiterlijk te maken, maar er moet wel íéts zijn dat je leuk vindt aan een vrouw. Het ligt gevoelig, ik wil niemand kwetsen. Ik probeer de klant dan een ander gevoel te geven en begin een gesprek waarin ik oprechte interesse in haar toon. Dat valt altijd in de smaak.”
Driehonderd euro per uur verdient hij. Meestal zijn het dan ook geen onbemiddelde vrouwen die hem boeken. Soms gaat hij mee uit eten, of naar een feestje. “Ik zie de mensen kijken als ik met een oudere vrouw op stap ben. Maar zolang die er geen last van heeft, vind ik het prima. Ik heb het afgeleerd me druk te maken om wat de mensen denken.”
Hij heeft heel lang gewacht om het aan zijn moeder te vertellen. “Mijn vader heeft nooit geweten wat ik deed, hij is inmiddels gestorven. In eerste instantie was mijn moeder kwaad. Ik kom uit een katholiek nest, dit soort zaken konden bij ons thuis echt niet door de beugel. Vandaar dat ik er zo lang mee heb gewacht om het te zeggen. De eerste jaren schaamde ik me.
“Uiteindelijk heeft mijn familie het wel aanvaard, maar mijn moeder wil er niets over horen. In het begin trok ik me dat erg aan, ik ben tenslotte nog altijd dezelfde Tom. Inmiddels heb ik me erbij neergelegd. Wat ik erger vind, is dat een gigolo nog altijd meer wordt geaccepteerd dan een vrouwelijke collega. Een gigolo is bij wijze van spreken een held, hij kan in het rond seksen zoveel als hij wil. Doet een vrouw hetzelfde, dan is ze slecht. Daar kan ik me ongelooflijk kwaad om maken. Niemand mag beoordeeld worden omwille van zijn of haar geslacht. Het is niet van deze tijd, iedereen is gelijk.”
Hoe hij na al die jaren over vrouwen denkt? “Ik heb veel respect voor ze gekregen. Zij zijn het sterke geslacht. Ik heb fantastische herinneringen. Veel gelachen ook. Het gekste dat ik heb meegemaakt was de vraag van een klant om als Superman op te draven, ergens in het Knokse. De vrouw in kwestie was helemaal zot van Superman en had daar een fantasie over. Dus belde ik in mijn pak aan en speelde Superman. Alles ging prima tot het moment dat ik wilde vertrekken. Ik stond al op de parking buiten toen ik plots een man op me zag afstevenen. Hij was duidelijk kwaad en ik vermoed dat hij een geweer bij zich had, maar dat weet ik niet zeker. Gelukkig kon ik op tijd wegkomen” (lacht)
‘Ik probeer me te onderscheiden met spankingfilms’
Chloë* (23) heeft een OnlyFans-profiel en is pornoactrice
Het was door het VRT-programma Durf te vragen, waarin mensen uit de pornowereld hun verhaal deden, dat Chloë samen met haar vriend op het idee kwam om een eigen pornofilm te maken.
“We vonden het heel spannend, we wilden weleens proeven van die wereld. Ook liep ik al een tijdje met het idee om een OnlyFans-pagina (website waarbij je tegen betaling abonnees toegang geeft tot persoonlijk beeldmateriaal, red.) te beginnen en dat heb ik meteen doorgezet. Die pagina staat sinds oktober online en gaat stilaan in stijgende lijn. Intussen heb ik bij pornoproducente Elise van Vlaanderen mijn vijfde film gemaakt. Voor de pornofilms en ook voor de video’s op OnlyFans heb ik seks met mijn vriend en met andere vrouwen. Niet met andere mannen, daar leg ik de grens. Ik ben bang dat ze meer verwachten dan ik zou kunnen, en ik weet dat mijn vriend het ook niet graag heeft.”
Grenzen trekken is belangrijk in dit wereldje, zoveel is haar duidelijk. “Tussen mijn klanten op OnlyFans zitten best vieze mannen. Die willen dat ik voor de camera sta te plassen en het dan zelf opdrink. Daar heb ik geen zin in, geen sprake van. Ze vragen ook allemaal om af te spreken en seks te hebben, ook daar zeg ik resoluut nee op. Mijn fans weten dat ik een vriend heb, hoe eerlijker je daarin bent, hoe beter. Tegelijk is er ook het risico dat je er klanten door verliest. Er zijn mannen die zich hebben uitgeschreven omdat ik niet met ze wil afspreken. Sommigen bieden heel wat geld om me te ontmoeten, ik kreeg al eens een aanbod van 1.000 euro voor een uur. Maar ik doe het niet. Ik ben veel te bang dat er iets kan gebeuren, want je weet totaal niet met wie je te maken hebt.”
Chloë heeft 160 fans en dat levert haar zo’n 1.300 euro per maand op, zegt ze. De pornofilms zijn lucratiever. “Ik verdien er voldoende mee. Het hangt af van scène tot scène.”
Haar opleiding als kapster heeft ze opgegeven, voorlopig richt ze al haar pijlen op de seksindustrie. “Ik plan niet te veel vooruit, maar als ik ooit een kind wil, stop ik. Nu, ik ben nog jong, ik heb tijd en ik vind het leuk. Natuurlijk is het geld belangrijk, maar dat is niet de enige reden. Zolang ik het graag doe, zie ik geen probleem. En de aandacht is fantastisch. Als kind was ik niet aantrekkelijk, dat woog op mijn zelfvertrouwen. Maar dat begint nu te komen, het besef dat mannen je mooi vinden, doet veel.
“Ik weet dat het allemaal makkelijk klinkt, maar toch is het arbeidsintensief. Voor mijn OnlyFans-profiel moet ik elke dag minstens acht tot tien uur online doorbrengen. Om foto’s en filmpjes te posten en ook om iedereen antwoord te geven, dat gaat de hele dag door.”
OnlyFans dankt zijn succes grotendeels aan de pandemie. Niet alleen zaten veel sekswerkers thuis – die hun kans dan maar op het platform waagden door het posten van pikante filmpjes en foto’s tegen betaling –, ook het cliënteel groeide, omdat niemand de deur uit kon. De concurrentie is enorm, weet Chloë. “Ik probeer me te onderscheiden door iets anders te bieden. Zo speel ik graag het onderdanige typetje met meisjesachtige kleding en heb ik al een paar spankingfilms gemaakt. Ik probeer zoveel mogelijk mezelf te blijven en niet te veel een rol te spelen, maar toch moet je altijd iets nieuws verzinnen. Je moet echt moeite doen voor je volgers, anders zijn ze weg. Creatief zijn is de boodschap. Ik draag massa’s verschillende outfits en lingerie, heb kasten vol speeltjes en probeer telkens andere plaatsen uit voor een filmpje. En als ze vragen om mijn slipje op te sturen, dan krijgen ze dat.” (lacht)
* Chloë is een schuilnaam.
‘Echt contact is belangrijk, want er is veel huidhonger’
Judith Verbrugge* werkt als luxe-escort
“Voor mij is het echte sekswerk nog altijd een fysieke act. Je trekt je kleren uit, kruipt bij iemand in bed, raakt elkaar aan. Iemand die online sekswerk doet, mist het echte contact. En dat is belangrijk, want er is zoveel huidhonger.”
Na een moeilijke scheiding met financiële problemen besloot Judith Verbrugge het als escort te proberen. “Algauw kwam ik erachter dat ik het eigenlijk fijn werk vond. Ik trek veel eenzame mannen aan, ik heb mensen met een beperking, klanten die ziek zijn geweest, kanker hebben gehad. Wat dat betreft voel ik me een sociaal werker met een seksueel kantje.”
Het uiterlijk doet er niet toe, anders moet je niet aan dit werk beginnen, benadrukt ze. “Ik heb geleerd dat je in iedere man iets aantrekkelijks kan vinden. Mannen die er minder goed uitzien, zijn bijvoorbeeld wel heel respectvol, intelligent of charmant, en dat maakt hen dan weer aantrekkelijk. Veel meer dan de mooie jongen die geen manieren heeft.
“Mijn grootste probleem is dat ze allemaal met me willen trouwen. Omdat ik girlfriend material ben; niet te opvallend, niet te jong, heel gewoon eigenlijk.” Nadeel is dat er ook hardnekkige mannen zijn die aandacht verwarren met liefde. “Daar moet ik heel duidelijk tegen zijn, erop hameren dat er geen enkele kans is op een relatie. Maar niet iedereen accepteert dat. Ik heb eens iemand geweigerd die me daarna begon te volgen en dreigde dat hij het aan mijn familie zou vertellen. Achteraf stom, maar ik heb eraan toegegeven en het dan maar zelf verteld.”
Haar kinderen en beste vrienden hadden er totaal geen probleem mee. “Mijn dochters zijn trots op me, ze zien dat ik me prima red en dat ik het met plezier doe. Ze staan achter me, dat is belangrijk.”
Mede daarom is ze actief in Utsopi, de belangenvereniging voor sekswerkers. “Het stigma bestaat nog steeds, hoewel het veel meer aanvaard is tegenwoordig. Maar dat stigma ondermijnt op den duur je eigenwaarde. Sekswerkers worden nog altijd vaak als slachtoffers beschouwd. Of als mensen die problemen hebben. Er zijn slachtoffers, helaas, maar voor veel anderen is het gewoon een job, een dienstverlening.”
Maar wel een zware job, benadrukt ze. “Je biedt de ander een moment van ontspanning, een fantasie, een beetje feest. Dat moet je mentaal voorbereiden, je moet happy zijn en er goed uitzien, ook als je je minder goed voelt. Door covid is het allemaal moeilijker geworden. Voor de pandemie was ik fulltime als escort aan het werk, het was mijn enige bron van inkomen. Dat viel plots stil en dat zet je natuurlijk aan het denken. Wat als er nog eens zoiets gebeurt? Als ik geen geld aan de kant had gezet, was ik er niet doorgeraakt.”
Mocht er opnieuw een zware lockdown komen, dan is ze voorbereid. Ze heeft een ander inkomen en dat levert voldoende op om van te leven. Ooit zal ze stoppen als sekswerker. “Ik heb er meer zelfvertrouwen door gekregen en het heeft me mededogen en mensenkennis bijgebracht. Tegelijk heb ik geleerd mijn grenzen te trekken. Nee is nee, dat basisprincipe moet je kunnen toepassen als je sekswerk doet. Anale seks doe ik bijvoorbeeld niet. Er zijn heel wat mensen die geen nee durven zeggen uit angst een klant kwijt te raken. In het begin dacht ik ook dat ik voor 50 euro zonder condoom moest vrijen, omdat ik anders geen klanten zou hebben. Daarom is het belangrijk dat het faciliteren van sekswerk uit het strafwetboek wordt gehaald. Als je omkaderd wordt en je rechten kent, kun je misbruik aanpakken. Dat misbruik en de criminalisering moeten eruit. Dit beroep zou voor iedereen een vrije keuze moeten zijn.”
* Judith Verbrugge is een schuilnaam.
‘Het had geen nadelige invloed op mijn andere werk, integendeel’
Lyle Muns (28) werd op zijn 18de homo-escort. In 2020 werd hij voorzitter van de Landelijke Studentenvakbond in Nederland
Rond zijn tiende verhuisde Lyle Muns met zijn ouders vanuit Maastricht naar België. “Toen ik als escort begon, zat ik nog op school, ik was actief als voorzitter van de Vlaamse Scholierenkoepel en had een baantje bij de Jumbo in Nederland, waar ik 4,5 euro per uur verdiende. Ik zat weleens op chatboxen voor homomannen en daar werd me soms geld aangeboden voor seks. Ik heb er lang nee tegen gezegd, tot de Jumbo met zijn 4,5 euro me op de zenuwen begon te werken. Ik wilde reizen, mijn eigen uren bepalen en meer verdienen. Dus besloot ik het als sekswerker te proberen.”
Lyle verwachtte dat hij vooral door ‘vieze oude mannetjes’ zou worden benaderd. Maar dat bleek niet te kloppen. “Mijn eerste klant was nog zenuwachtiger dan ik. Hij had gevoelens voor mannen, maar dat mocht niemand weten want hij was getrouwd en zat met het dilemma dat hij ook van zijn vrouw hield. Dit was de eerste keer dat hij met een man afsprak. Hij vertelde er eerlijk over, ook dat zijn geheim tot een depressie had geleid en dat hij zelfmoordpogingen had gedaan. Ik was met de intentie gekomen om via snelle seks geld te verdienen en weer te vertrekken, maar in plaats daarvan zat ik met een kwetsbare man die net niet in tranen uitbrak. Het was een heel bijzondere eerste ervaring.”
In een kleine gemeente als Bilzen was het niet makkelijk om als homo uit de kast te komen, laat staan als sekswerker voor homomannen. Maar Lyle deed het toch. Via een blog maakte hij bekend dat hij geld verdiende als escort – op dat moment was hij nog voorzitter van de Scholierenkoepel. “Ik heb het een jaar geheimgehouden voor het publiek. Mijn ouders en vrienden wisten het al. De meeste vrienden vonden het spannend, ze waren heel nieuwsgierig. Voor mijn ouders daarentegen was het een proces om het een plekje te geven. Inmiddels is mijn band met hen juist sterker geworden door wat we hebben meegemaakt. Ik ben hen dankbaar dat ze er zo open mee omgaan. Maar er is wel een fase geweest waarin vooral mijn vader het er moeilijk mee had. Hij was bang dat ik mijn toekomst aan het vergooien was.”
Zijn publieke bekendmaking ging niet onopgemerkt voorbij. Die eerste dagen kwam er heel wat commentaar. Lyle was een slecht voorbeeld, iemand die sekswerk eerder promootte in plaats van het kritisch te nemen. Hij nam ontslag als voorzitter van de Scholierenkoepel, reisde een jaar rond en vertrok naar Amsterdam, waar hij politieke wetenschappen ging studeren en de Nederlandse vakbond voor sekswerkers PROUD mee oprichtte. “In Amsterdam wist iedereen wat ik deed en hoewel ik in het begin bang was dat niemand me nog serieus zou nemen, bleek dat geen probleem toen ik opnieuw in de politiek stapte.”
In Amsterdam maakte hij ook bekend dat hij hiv-positief was. “Ik had het helemaal gehad met dingen geheim te houden, ik wilde gewoon kunnen communiceren. Daarnaast wilde ik iets doen aan de vooroordelen en misverstanden over hiv. Enkele klanten haakten af toen ze het wisten, anderen steunden me of maakten er geen issue van. Met het middel PrEP kun je voorkomen dat je hiv krijgt, dat wordt door steeds meer homomannen gebruikt.
“Maar het heeft mijn seksleven wel veranderd. De meeste mensen gaan er goed mee om, maar sommige mannen blokkeren me op datingapps en onlangs werd ik voor aidslijder uitgescholden. Helaas hoort dat erbij.”
Vlak voor corona uitbrak werd hij aangenomen als voorzitter van de Landelijke Studentenvakbond en gaf hij de brui aan zijn sekswerk. “Mijn ervaringen in de seksbranche zijn ook relevant voor mijn werk in een breder maatschappelijk domein. Het heeft geen nadelige invloed gehad op mijn andere werk, integendeel. Ik zou het dan ook niet anders doen, mocht ik opnieuw beginnen.
“Maar het is niet voor iedereen weggelegd, er zijn veel sekswerkers die een hoop ellende meemaken. Bij mij is het wel goed gegaan, maar ik wil absoluut geen pleidooi voor sekswerk houden. Bovendien besef ik na acht jaar in de sector dat er nog veel taboes zijn waar mensen mee worstelen. In België en Nederland leven we weliswaar in een heel open samenleving, maar als ik iedereen met seksuele geheimen een euro moest geven, dan was ik nu arm.”
De vierdelige reeks Sekswerkers is elke maandag in januari te zien om 21.20 uur op Canvas en VRT NU.