Sagan stal onmiddellijk de show in het interview vlak na aankomst. De Sporza-reporter die hem vroeg of hij de sprint verloor door een bocht te ruim te nemen, kreeg secondenlang een kwade blik van Sagan. En dan een droge “neen”.

“Ik kan niet elke dag winnen. Ik heb veel gewerkt vandaag. We gingen in groep naar de finish, maar ik had niet de benen om Greg nog te verslaan.”

Toen de reporter naar vermeende gezondheidsproblemen van Sagan probeerde te vissen, ving hij weer bot. “Omdat ik na de wedstrijd naar het toilet ga? Het is toch normaal dat mensen naar het toilet gaan? Niet?”

“Het was een goede wedstrijd. Net hetzelfde als vorig jaar. Ik ben tevreden.”

“Waarom viel je niet aan Sep?”

Toen hij daarna in de studio kwam bij Karl Vannieuwkerke, hing hij eerst de clown uit op een veel te lage stoel. Maar negeerde de openingsvragen en richtte zich tot vluchtgezel Sep Vanmarcke die ook in de studio zat. “Waarom viel je niet aan?”, leek hij toch enigszins geringschattend te vragen.

“We hadden afgesproken om samen te rijden”, pruttelde die tegen.

“Ik zat bijna in een valpartij”, vertelde Sagan daarna het verhaal van de wedstrijd. “Ik had geluk dat ik op de Taaienberg vooraan geraakte. Maar het kostte veel energie.”

Daarna maande Sagan zijn metgezellen aan om mee rond te draaien tot het op de Eikenberg tot een definitieve selectie kwam. Het liet wat ergernis achter bij de wereldkampioen. “De anderen moeten begrijpen dat ze moeten rijden als ze voorop willen blijven. De renners achter ons rijden ook om dichterbij te blijven.”

De ballast ging op de Eikenberg overboord, maar aan de aankomst had hij geen antwoord op de versnelling van Greg Van Avermaet. “Ik maakte geen fout in de sprint. Ik had gewoon te veel gegeven onderweg. Bwah, het was een goede training.”