Direct naar artikelinhoud
DM ZaptEwoud Ceulemans

In plaats van lekker gezapig, moeten ze aan de Reyerslaan gedacht hebben, mag ‘Extra Time’ best wat hipper worden

Aster Nzeyimana in het nieuwe decor van 'Extra Time'.Beeld VRT

Ewoud Ceulemans zet de blik op oneindig. Vandaag: het vernieuwde Extra Time.

Over kleuren en smaken mag je niet discussiëren, luidt een of ander Latijns spreekwoord, en dus stel ik constructief voor dat we het er allemaal over eens zijn dat het nieuwe decor van Extra Time behoorlijk lelijk is. Niet afgrijselijk lelijk, dat nu ook weer niet, maar koud lelijk. Ongezellig lelijk. Laatavondjournaal-lelijk.

Daardoor is Extra Time, waarvan de inkleding tot nog toe het midden hield tussen onbedoeld ‘retro’ en simpelweg ‘gedateerd’, op slag een stuk minder charmant. In plaats van lekker gezapig, moeten ze aan de Reyerslaan gedacht hebben, mag Extra Time best wat hipper, blitser en flitsender worden. Op vijf meter van de tafel nog een green key-decor met bewegende beelden van een voetbalveld zetten, voelt geforceerd aan. Om nog te zwijgen van de tussentitels – ‘Antwerp-Charleroi. Anderlecht-Standard.’ – die inmiddels in de luster bóven de tafel geprojecteerd worden.

Nu moet ik bekennen dat de Extra Time-kijker in mezelf niet de meest vooruitstrevende is, eerder iemand die van de dingen houdt zoals ze zijn, thank you very much. Dat Filip Joos, tot enkele weken terug de linkerhand van Frank Raes, nu de rechterhand van de nieuwe presentator Aster Nzeyimana is geworden, is het soort kleine twist waarmee ik prima kan leven. Dat elk gesprek, en dus ook elke aflevering, een beetje uitloopt: eveneens niets op aan te merken. En dat de Momenten van de Week nog steeds ruim de helft van elke aflevering uitmaken, daaraan werd, gelukkig maar, eveneens niet getornd. De immer punctuele Peter Vandenbempt die zich fijntjes vragen stelt bij de bizarre regels van de Pro League en het kafkaëske circus dat daarbij komt kijken: het was een fijn weerzien.

Wat ook nog niet veranderd is, is de vaststelling dat Extra Time niet gebaat is bij een studiogast. Op het feit dat hij bij Antwerp speelt na, heb ik niets tegen Manuel Benson. Fijne voetjes, vriendelijke jongen. Maar hij zei niet veel, en dat komt een talkshow niet per se ten goede. Bovendien creëert elke gast een euvel, namelijk dat de drie anderen hem in elk gesprek willen betrekken. “Ken je Fawlty Towers? Had jij die bal óók zo meegenomen? Zou jij óók publiekelijk kritiek geven op je coach?”

Toen de avond werd besloten met Thibaut Courtois’ onwaarschijnlijke penaltysave in de Spaanse Supercup, vreesde ik even dat iemand Benson ging vragen of hij die bal óók zo had gestopt.

Nog even aanstippen dat de hippe, flitsende, blitse montage van Anderlecht-Standard, een wedstrijd die allesbehalve hip, flitsend en blits was, níéts toevoegde aan de korte analyse die nadien volgde, en dan kan ik mijn blik kritiek weer in de kast schuiven. Want op de gedegen presentatie van Aster Nzeyimana, die in de podcast 90 minutes al zijn persoonlijke dynamiek met Joos finetunede, viel niks aan te merken. Hij alleen is al hip, flitsend en blits genoeg. Over de kleuren van zijn hemd hoeven we zelfs niet te discussiëren.

Extra Time, maandag om 22.10 uur op Canvas  en op VRT NU.