Exact vier maanden geleden viel Justien Odeurs onverwacht naast de selectie van de Red Flames. Geen WK-kwalificatietweeluik tegen Kosovo en Noorwegen voor de eerste doelvrouw van de Red Flames. De reden voor haar niet-selectie luidde officieel dat ze niet voldeed aan bepaalde fysieke parameters.

Nu doet de doelvrouw zelf haar verhaal. “Jij bent onze nummer één. Jij wordt de beste keeper van het komende EK. Dat zei de staf tegen mij, maar plots ging ik in oktober wel van eerste doelvrouw naar niet eens bij de selectie. Dat is toch raar?”, steekt Odeurs van wal. “Ze vonden bij de voetbalbond dat ik niet klaar was om te spelen, terwijl ze in september nog vonden dat ik tegen Polen de perfecte wedstrijd had gespeeld. Ze vonden mij bovendien sterker geworden in de competitie, en toch was ik een maand later plots fysiek niet sterk genoeg.”

Bondscoach Ives Serneels gaf aan dat de lat steeds hoger komt te liggen bij de Red Flames en dat er timelines zijn die de speelsters moeten halen. “Maar ik werk al heel mijn leven aan de fysieke parameters waarover de bondscoach het had”, reageert Odeurs. “Ik zal nooit een plank zijn. Ik zal heel mijn leven moeten werken aan hoe ik eruitzie. Ik zal altijd extra moeten trainen en extra op mijn eten moeten letten. Dat heb ik ook altijd gedaan. Het is heel spijtig dat ik niet aan hun eisen voldoe. Ik sta fysiek al jaren hetzelfde. Waarom is dat na acht jaar plots niet goed genoeg meer?”

Speelbal van de bond

Pas twee dagen voor de ploeg in oktober samenkwam, hoorde Odeurs dat ze naast de selectie viel. Op dat moment knakte er iets. “De manier waarop ze met mij zijn omgegaan, heeft mij gekraakt. Het was niet meer menselijk, zelfs niet voor topsporters. Er moet een vorm van respect zijn, maar die was er van de kant van de bond niet meer. Dat vind ik echt jammer, want ik heb altijd alles gegeven. En dan valt het respect van de ene op de andere dag weg. Ook de vertrouwensband, die zo belangrijk is, is weg.”

“Als ik niet zou spelen, is dat niet erg, maar het is de manier waarop: laat, onverwachts, na beloftes. Zeggen dat je gaat spelen en plots niet in de selectie zitten. Zeggen dat je gaat spelen en een dag ervoor plots het tegendeel horen. Topsport is heel zwaar en dat weet ik. Maar waarom dingen zeggen en beloven als je weet dat ze niet waar zijn? Een aantal keer kan je dat slikken, maar niet keer op keer. Ik voelde mij op een bepaald moment de speelbal van de bond.”

Tijdens de recentste wedstrijden van de Red Flames in november zat Odeurs wel opnieuw in de selectie, maar spelen deed ze niet. Nicky Evrard stond in doel en Serneels liet na de wedstrijd tegen Armenië optekenen dat zij vanaf nu eerste doelvrouw is. “Ives had mij nochtans gezegd dat ik een goede reactie had getoond na mijn niet-selectie”, reageert Odeurs. “Ik heb geen uitleg meer gekregen over waarom ik toen niet mocht spelen.”

“En dan komt er een moment waarop die klik komt”, gaat ze verder. “Het besef dat ze niet verder willen met de persoon die ik ben. Raar, zeker na de jarenlange samenwerking. Maar ik was voor de bond nooit goed genoeg de laatste maanden. Er was altijd iets verkeerd. Ik was altijd enorm trots om voor de nationale ploeg uit te komen, maar de laatste maanden werd het mij te veel. Ik ging er mentaal onderdoor. Dan moet je aan jezelf denken. Ik zeg mijn job deels op omdat ik voor mijn mentale gezondheid kies.”

Kritiek op job in horeca

Odeurs is niet over één nacht ijs gegaan om te stoppen als Red Flame. Haar niet-selectie, de loze beloftes, de onduidelijke redenen, maar ook de gehele werking van de afgelopen maanden hekelt ze. “Het laatste half jaar heb ik mij voor alles extra moeten verantwoorden. Ik was fysiek perfect in orde, maar keer op keer werd ik mentaal gebroken.”

Zo was er ook kritiek vanuit de voetbalbond op haar werk in de horeca. “Dat is volgens hen niet de ideale job als voetballer, maar de rekeningen blijven binnenkomen en ik word niet betaald zoals onze mannelijke collega-voetballers, hè. Deze job is qua uren perfect combineerbaar met voetballen. Past horeca niet bij een profvoetbalster? Dat kan, maar ik denk dat je die twee los van elkaar moet zien. Ik werk er dus nog steeds.”

Of de beslissing om te stoppen als Red Flame definitief is, wil Odeurs evenwel niet gezegd hebben. “Voorlopig wel, maar zeg nooit nooit. De dag dat de bond een gesprek met mij vraagt en er opnieuw wordt geluisterd naar elkaar, dan sta ik daar zeker voor open. Mocht ik er opnieuw honderd procent bijhoren, kan het misschien. Maar het EK komende zomer doe ik niet, dat is zeker. Ik heb geen spijt van deze beslissing, al zijn er dagen waarop ik veel verdriet voel. Op zo’n manier afscheid nemen van een kinderdroom doet pijn, maar dit is het beste voor mezelf.”

Bij Anderlecht is Odeurs wel nog steeds eerste doelvrouw en blijft ze dan ook gewoon aan de slag. “Anderlecht steunt mij in tegenstelling tot de nationale ploeg wel. RSCA geeft mij wel veel vertrouwen en gaat respectvol met mij om. Ik ga vol focussen op de titelstrijd. Ik heb mijn verhaal gedaan om wilde theorieën tegen te gaan. Nu wil ik tot gewoon rust komen.”