De Vlaamse regering heeft een probleem. Het is wellicht nog groter dan tot dusver aangenomen werd

De Vlaamse regering heeft een probleem. Die vaststelling is niet nieuw, maar het probleem is wellicht nog groter dan tot dusver aangenomen werd. Hoe diep de regering-Jambon in de ellende zit, werd pijnlijk duidelijk in het actualiteitsdebat in het Vlaams Parlement over het woonbeleid. De regering kwam daar niet één beleidsvisie verdedigen, maar drie. Dat zou luxe zijn, mocht de woonsector zelf niet in een grote impasse verkeren. 

Met een beetje opendebatcultuur is niets mis, maar wat zich in het Vlaams Parlement afspeelde, is zelfs naar Belgisch-Vlaamse normen vrij ongezien. Als de regering door de volksvertegenwoordiging om rekenschap wordt gevraagd, verwacht je toch dat de coalitie eensgezind het beleid verdedigt? De ministers van de regering-Jambon deden niet eens de moeite om de schijn van samenhorigheid op te houden. 

Eerst mocht de bevoegde minister, Matthias Diependaele (N-VA), nog eens het ballonnetje oplaten waarmee hij eerder zijn regeringspartners verraste. Waarna zijn collega-minister Bart Somers (Open Vld), geenszins bevoegd voor de materie, zijn eigen ballonnetje opnieuw lanceerde. En toen kwam Hilde Crevits namens derde partner CD&V zeggen dat geen van beide ideetjes met de regering doorgesproken was. Het leek wel of parlement en regering van rol gewisseld waren. 

Niet aanwezig in het Vlaamse halfrond: Vlaams minister-president Jan Jambon (N-VA). Mogen we stilaan zeggen: alwéér niet aanwezig? 

De leider van de Vlaamse regering zal vast een goede agenda-uitleg hebben voor zijn afwezigheid, maar de lege zetel in het parlement illustreert pijnlijk het echte probleem van deze coalitie. Gebrek aan cohesie en gebrek aan leiderschap. Dat wordt nu dus ook openlijk geëtaleerd. Dat roept en toetert maar door elkaar heen, in de kranten, in tv-shows en nu ook in het parlement. Onder parlementsleden of partijleiders kan dat nog verhelderend zijn om de standpunten te onderscheiden, maar voor een regering is dat dodelijk. 

Het woonbeleid is niet het enige twistpunt. Duizenden gezinnen zuchten onder de mede door Vlaamse heffingen opgepompte energiefacturen. Duizenden boeren vrezen voor een verstrengd stikstofbeleid. Wat heeft de Vlaamse regering hen te melden? We weten het niet. En dan zwijgen we nog over de betonstop, het klimaatplan of het lerarentekort in het onderwijs.

Minister-president Jan Jambon lijkt niet of niet meer bij machte om zijn equipe tot eendracht aan te zetten. Het is een raadsel hoe deze ten diepste verdeelde coalitie in een aartsmoeilijk dossier als het stikstofdecreet nog tot een goed resultaat kan komen. Het alternatief is blijkbaar voortstrompelen en hopen dat het niet te veel opvalt.

“In godsnaam, stap op”, sprak het conservatieve parlementslid David Davis zijn premier Boris Johnson toe in het Britse Lagerhuis. Minister-president Jambon mag zijn beide handen kussen dat er in Vlaanderen een andere politieke cultuur heerst.