Het Sciensano-dashboard markeert vandaag dat de drempel van 100.000 Covid-patiënten opgenomen in onze Belgische ziekenhuizen werd overschreden. Voor Vlaanderen staat die teller op ruim 50.600 patiënten. De provincie Antwerpen heeft daarin een aandeel van 28,7% en staat daarmee bovenaan.

ZNA laat weten intussen meer dan 5.000 Covid-patiënten te hebben verzorgd. “Dat is ruim een op de drie Covid-patiënten in onze provincie”, zegt woordvoerder Tom Van de Vreken. 927 patiënten belandden er op de afdeling intensieve zorgen. De afdeling kende zo amper 5 dagen zonder Covid-patiënt sinds het begin van de epidemie.

“We mogen fier zijn”

“Ik ben blij dat wij als ziekenhuis zo veel zorg hebben kunnen bieden, blij dat we er voor zo veel mensen konden zijn die ziek zijn geworden”, zegt Medisch directeur Katrien Bervoets wanneer we haar vragen om terug te blikken op de afgelopen 22 maanden. “We werden geconfronteerd met patiënten met een nieuwe aandoening. Voor veel mensen, zowel patiënten als zorgverleners, zorgde dat voor veel onzekerheid. Het feit dat we zo’n groot aantal van hen hebben kunnen verzorgen, dat we dat hebben kunnen waarmaken, is hartverwarmend. We mogen fier zijn. Ook op het feit dat we ondertussen de niet-uitstelbare zorg voor niet-Covid-patiënten konden blijven waarborgen. Dat was de grootste uitdaging. Wat niet wil zeggen dat we geen zorg hebben moeten uitstellen. Want zeker in de eerste golf lag bijna alles plat.”

Hoe komt het dat ZNA zo veel Covid-patiënten binnen kreeg?

“ZNA vertegenwoordigt binnen onze provincie 24% van het totaal aantal ziekenhuisbedden. Door 1 op de 3 Covid-patiënten voor haar rekening te nemen, kreeg ZNA een relatief grote Covid-load te verwerken. Eén op de tien Vlaamse patiënten kwam bij ons terecht. Dat komt deels doordat we een groot aantal bedden op Intensieve Zorgen ter beschikking moesten houden volgens de richtlijnen van de overheid, maar anderzijds ook omdat we ons vanaf het begin heel strak hebben weten te organiseren. Van meet af aan hebben we ons ook solidair opgesteld naar de andere ziekenhuizen toe en hebben we patiënten overgenomen uit regio’s waar de druk zeer groot was. Zeker tijdens de eerste en de tweede golf.”

Hoe is het vandaag gesteld met de moraal?

“Iedereen is moe. Onze sector is moe. We blijven hameren op het volgen van de maatregelen, blijven mensen oproepen om zich te laten vaccineren en om een boosterprik te nemen zodat we de vijfde golf onder controle kunnen houden. In de hoop dat de druk op de ziekenhuizen nadien misschien kan afnemen. We zien sinds deze week dat het aantal hospitalisaties opnieuw toeneemt. We houden de vinger aan de pols. We hebben ook een strak plan en zijn voorbereid op het worst case scenario. Dat creëert rust en duidelijkheid.”

Die duidelijkheid was er tijdens de eerste golf allerminst

“We kampten tijdens de eerste golf met een enorm dubbel gevoel. We voelden een enorme drive: ‘we gaan dit doen’. Er was ook dat samenhorigheidsgevoel dat veel positieve energie gaf. Maar tegelijkertijd was er veel onzekerheid en ongerustheid. We kenden de impact van het virus niet, wisten niet of we voldoende medisch materiaal voor handen hadden en kregen die vreselijke beelden uit Italië te zien. Met weinig info moesten we de juiste beslissingen nemen. Ook het gevoel dat er patiënten, Covid of niet-Covid, uit de boot zouden vallen, was heel vermoeiend.”

Wat doet de coronamoeheid met jullie, hulpverleners?

“Dat de solidariteit in de samenleving is beginnen afnemen, is moeilijk. Want de zorg staat niet buiten de maatschappij. Zorgverleners gaan na hun werk ook naar huis waar ze net als iedereen met alle maatregelen rekening moeten houden. Ook wij hopen alles snel weer normaal wordt.”