Het verhaal van Jij Bent Alle Liefde begint met een meisje. Nee, fout. Het begint met duisternis. De stad is grauw, grijs en verlaten, donkere potloodwolken pakken zich jachtig samen op de bladzijden. In die grauwe stad zit een meisje moederziel alleen, hoog boven in een wolkenkrabber. Op papier schrijft ze brieven aan wie ze lezen wil, de hele dag. Die vouwt ze op tot kraanvogels en mikt ze door haar tralies. Tot ze het beu is, en een van haar vogeltjes achterna vliegt.

Omdat dit verhaal van Jan De Maeyer - die pent onder de naam Meneer Zee - een modern sprookje is voor nieuwbakken tieners, krijgt het meisje uiteraard de naam Hoop mee. Eens op de vlucht botst ze op een jongen, Wil. Beiden komen ze uit andere delen van deze apocalyptische wereld: in haar deel heersen honger en kou, in zijn deel vreten ze hun buikje rond zonder het gat erin ooit te kunnen vullen. Zo’n wereld draait scheef. En het enige dat dit kan rechttrekken, moeten ze nog zoeken. Er ontspint zich een heroïsche zoektocht, die hen per trein en per boot richting een reus brengt die hun diepste wensen kan vervullen.

Jij Bent Alle Liefde is allesbehalve een gewoon prentenboek geworden, waar het prentje keurig naast het tekstje staat. Nee, de prachtige tekeningen van Vancoillie breken uit, laten zich opslorpen door die apocalyptische wereld. En, hoe dichter de reiskompanen bij de liefde komen, hoe kleurrijker hun odyssee wordt.

Wie vindt dat filosoferen al te zweverig is, vindt in Jij Bent Alle Liefde zijn of haar gelijk. De mijmeringen en beslommeringen dartelen en waaien rondom de prachtige tekeningen. Misschien wat zwaarmoedig voor een olijke tienjarige, misschien. Toch past het wonderwel bij Jij Bent Alle Liefde, en de mooie boodschap die het uitdraagt. Dat liefde nodig is om te bekomen wat je echt wilt van het leven. En dat je dus soms moet springen om er te geraken. “Als je heel je leven lang dezelfde kant kiest, dan rij je in cirkels. Hoe kan je dan heel de wereld zien?”, vraagt Hoop zich luidop af. Daar hebben de enggeestige zuurpruimen niet van terug. jbou