Kinderen, ballonnen en gezang: coronabetoging was vredig, tot relschoppers daar anders over beslisten

Op de trein richting Brussel Noord lijkt het er al op: een grote familiebijeenkomst. In de trein gaan betogers, die elkaar gemakkelijk kunnen herkennen dankzij hun vaak orginele bordjes, al snel bij elkaar zitten. Er worden ervaringen gedeeld over voorbije betogingen. Zo vertellen twee vrouwen uit Normandië dat ze alle hoeken van Europa afreisden de afgelopen twee jaar om te gaan betogen.

Ze zijn duidelijk niet de enigen die het noodzakelijk vonden om naar de Europese hoofdstad te trekken zondag. Want in Brussel Noord wapperen vlaggen van heel wat verschillende landen: Nederland, Frankrijk, Zwitserland, Roemenië en zelfs Albanië. Dat was ook waar Europeans United, organisator van de manifestatie, toe had opgeroepen: de betoging een internationaal karakter geven.

LEES OOK. Vernielingen, gewonde agenten en betogers en brandjes: zo erg liep de coronabetoging

Muziek, gebabbel en bier

Aan de uitgang van het station weerklinkt rond de middag voor het eerst boe-geroep. Want iedereen die het station buiten wil, moet eerst nog gefouilleerd worden. “Jullie mogen dat niet doen. Geef ons onze vrijheid terug”, klinkt het. Na een tijdje komen echter zodanig veel treinen toe met tientallen betogers, dat enkel nog de rugzakken nagekeken worden.

Wat verder, aan de hoofdingang van het station hebben honderden betogers zich verzameld. Er is muziek, er wordt gedanst, plastieken bekertjes worden gevuld met bier. Sommigen blijven daar rondhangen. Maar nog voor het tijd is om te wandelen, trekken honderden betogers al richting het Jubelpark. Een wandeling die aanvankelijk rustig begint met veel muziek, gebabbel en heel wat opvallende bordjes die in de lucht worden gehouden.

Charlotte Lannoo (31) , die al zes jaar als verpleegkundige werkt, is een van hen. “Gaan deze clowns ons vervangen in de zorg als wij straks worden afgedankt”, luidt het op haar plakkaat. Daarbij plakte ze foto’s van minister van Volksgezondheid Frank Vandenbroucke (Vooruit), viroloog Marc Van Ranst en Vooruit-voorzitter Conner Rousseau. “Ik kom rechtstreeks van de nachtshift, zo belangrijk vind ik het om hier te zijn. Want ik ben niet gevaccineerd, maar ik wil niet onder druk gezet worden. Ik vrees wel voor mijn job maar tot het niet meer kan, zal ik mijn werk blijven doen”, vertelt ze.

Chantage

Op veel borden staan ook dezelfde boodschappen: het Covid Safe Ticket moet op de schop en kinderen zouden niet gevaccineerd moeten worden. De 27-jarige Loredana uit Bergen wandelt zelfs met een kinderpop op een stok rond waar “ik ben geen proefdier” op staat. “Eigenlijk ben ik heel bang van grote bijeenkomsten maar ik voel me verplicht om hier te komen. Want ik voel verdriet voor diegenen die een dierbare verloren zijn. Maar wie geen verhoogd risico heeft, zou vrij moeten zijn in zijn keuzes. Laat daarom ook onze kinderen met rust. Ze zijn al twee jaar lang bang om hun grootouders te doden, nu moeten ze maskers dragen en zich laten vaccineren. Dit wordt gewoon te veel”, zegt ze.

Naast het feit dat ze voor de kinderen wil opkomen, protesteert ze ook tegen het CST: “Want eigenlijk moet de overheid stoppen met doen alsof we een keuze hebben met die vaccinatie. Doen we het niet, dan worden we uit de maatschappij verbannen. Als ze het zouden verplichten, zouden ze tenminste wat transparanter zijn”, klinkt het nog.

Een agent kreeg een nadarhek op zich geworpen toen ze een metrostation in moesten vluchten voor de relschoppers.

LEES OOK. Organisator betoging: “Kleine groep relschoppers verpest het voor duizenden anderen”

Contrast

Bij de kop van de betoging blijft de sfeer vrolijk. In het Jubelpark staat een podium klaar met schermen en met de muziek wordt een waar festival-gevoel opgewekt. Er wordt gezongen en zelfs een haka gedanst. Daarop volgen verschillende speeches van onder meer organisator Tom Meert en advocaat Michael Verstraeten van de groepering Viruswaanzin. Ook wordt er aangekondigd dat er maandag een petitie gelanceerd zal worden op de website van Europeans United om de regering af te kunnen zetten. Woorden als “Viva la vida” en “Liberté” worden om de zo veel tijd gescandeerd.

Maar aan de andere kant van het park, aan de ingang, wordt de sfeer intussen grimmiger en grimmiger. Relschoppers beginnen de ramen van gebouwen in te slaan, er wordt met bommetjes, vuurpijlen en projectielen gegooid en de politie wordt heel duidelijk uitgedaagd. Tientallen agenten staan gereed om in te grijpen met de waterkanonnen en de honden. Wat volgt is een kat en muisspel waarna de politie uiteindelijk beslist om over te gaan tot een evacuatie van het park. Een groot verschil met wat er zich bij het podium afspeelt: er wordt nog gespeecht en luide muziek weerklinkt nog steeds uit de speakers.

De organisatie beslist om uiteindelijk de betogers te vragen het park te verlaten. Veel betogers doen dat ook maar de relschoppers, die blijven de politie uitdagen. Intussen duiken beelden op op sociale media van agenten die bekogeld worden en de grote schade die de relschoppers achter zich laten. Het contrast tussen het einde en het begin van de betoging had niet groter kunnen zijn.