COLUMN. Twaalf verkruimelde paprikachips in een brooddoos. Fotografie voor foodies, 2022

Honger naar 2022. Onder die titel serveerde ‘Knack Weekend’ de 25 culinaire trends voor dit jaar. Ook ‘dm.magazine’ presenteerde ‘25 foodtrends die 2022 zullen kruiden’. Grotendeels verschillende trends, want van alle worsten waarvan culi’s gruwen, is eenheidsworst de gruwelijkste. Klein is de kans dat één van die trends het dit jaar tot op mijn bord schopt. De laatste keer dat ik het gevoel had tot de culinaire avant-garde te behoren was in 1978, toen ik van een Romeinse chef een bord voor mijn kop kreeg met daarop een witte bol en verder niets: mozzarella di bufala. De osteria bevond zich in de straat waar twee maanden eerder het lijk van premier Aldo Moro was gevonden. In dezelfde staat van ontbinding bevond zich helaas de mozzarella, maar op school zou ik daarna opscheppen over iets geweldigs dat ik in Rome had gegeten. “Mazzorello. Vind je hier niet.”

Om in 2022 mee op te scheppen bij uw überhippe vrienden: moringa, een Afrikaanse boom met supervoedzame bladeren die straks uw smoothie zullen pimpen. Socca, iemand? Pannenkoekjes van kikkererwtenmeel. Eikhaas? Strikvraag, want desbetreffende haas is niet de ragout bij uw pappardelle alla lepre, wel de paddenstoel van het jaar. Andere trends? Vleesvervangers rollen in 2022 uit de 3D-printer. Boterhammen van Belgisch oergraan, besmeerd met boter van watermeloenpitten of een pasta van zonnebloempitten, met daarbij een glas melk van gele spliterwten. Gestoomde vissenkop. Eentje om met luide stem de hele wachtrij in de patisserie te overbluffen: “Voor mij twee croissants, drie chocoladekoeken en een kouign amann. Zo’n plakkerig Bretoens gebakje, een heerlijk decadent staaltje brute patisserie.” Want zo heeft u het gememoriseerd uit de ‘Knack Weekend’.

So 2021: seldersap. Helemaal 2022: luxueus dineren, “inclusief ouderwets vakmanschap.” Wat nou, vakmanschap ouderwets? Vergeet de vergeten groenten. “Het is tijd voor de ondergewaardeerde groenten”, lees ik. Zoals? “Aardappelen.” Hoezo, de patat onderschat? En de meest revolutionaire trend van allemaal: “Als we in 2022 rijst willen eten, koken we gewoon rijst.” En geen fijngehakte bloemkool meer als vervanger, zoals we dat in 2021 massaal hebben gedaan, althans in de wondere fantasie van culinaire journalisten. Zelf heb ik me gisteravond al verwend met de trends van 1953. Vier worstjes, niet uit de 3D-printer maar rechtstreeks uit het varken, met daarbij een bokaal erwtjes en worteltjes. Ter begeleiding dacht ik aan een gekookte aardappel, maar vermits ik die ondergewaardeerde groente niet in huis had, schakelde ik naar rijst. Daartoe kookte ik — ogenschijnlijk achteloos, maar met ouderwets vakmanschap — een builtje rijst. So 2022. Tien minuten lang voelde ik me weer culinaire avant-garde.

Slechts één culinaire trend weerstaat aan alle hypes en ontsnapt elk jaar opnieuw aan de aandacht van de recensenten: de lege brooddoos. Honger naar 2022? Honger in 2022. Lieve Blancquaert heeft als fotografe schrijnende beelden gemaakt, overal ter wereld, maar confronterender wordt het niet dan die foto op een school, thuis in Gent, van een brooddoos met daarin twaalf verkruimelde paprikachips. Hoe dat komt en wiens schuld dat is, doet er niet toe — niet die van het kind, hoe dan ook. Vul ze dus, die doos. Met fruit. Met brood. Met socca. Met eikhaas. Met kouign amann, dat decadente staaltje brute patisserie uit Bretagne. Maakt niet uit waarmee, maar vul ze.