Het geld gaat automatisch van je rekening, maar dat kan ook gevaarlijk zijn: de voor- en nadelen van een domiciliëring

Hoe werkt het?

Een domiciliëring is een automatische betalingsopdracht waarmee je een leverancier – bijvoorbeeld een telecomoperator, een goed doel, een verzekeringskantoor … – de toestemming geeft om rechtstreeks bij je bank aan te kloppen om geld van jou te ontvangen. Het enige wat je moet doen, is eenmalig een overeenkomst ondertekenen waarop het maximumbedrag en de frequentie van de betalingen staat. “Je leverancier neemt dan contact op met je bank, toont het mandaat dat jij ondertekend hebt en begint dan met de domiciliëring”, zegt Febelfin-woordvoerster Isabelle Marchand. Vanaf dan gaat geld op afgesproken momenten van jouw rekening naar die van de leverancier.

Waar kan het mislopen?

Dat de betalingen automatisch gebeuren, is het grootste voordeel van een domiciliëring. Je loopt niet langer het risico dat facturen verloren gaan in je mailbox of brievenbus, waardoor je bijvoorbeeld herinneringskosten moet betalen. Maar daar ligt ook het gevaar. Want als je je rekeningen niet goed in de gaten houdt, dan heb je ook geen zicht meer op je uitgaven en of bepaalde prijzen – bijvoorbeeld van energieleveranciers – plots fors de hoogte inschieten. “Dat is een van de redenen waarom we aanraden om regelmatig je rekening te checken”, zegt Marchand.

Nog een reden om regelmatig je rekening te controleren: als er te weinig geld opstaat, dan kan de betalingsopdracht niet doorgaan en zal de leverancier bij je aankloppen om het in orde te maken. Wil je niet voor verrassingen komen te staan, dan kan je bij de bank eenvoudig navragen welke domiciliëringen gepland staan, of je kan een overzicht raadplegen via online banking. Ontdek je een fout in dat overzicht, dan ben je als consument trouwens beschermd. “Het is altijd mogelijk om een debitering als gevolg van een domiciliëring te betwisten”, klinkt het bij de ombudsdienst voor financiële instellingen. “Bijvoorbeeld wanneer een energieleverancier het bedrag van de domiciliëring eenzijdig verhoogt.” Tot acht weken na de betaling kun je je geld terugvragen aan de bank. Als er een domiciliëring gebeurt naar een schuldeiser die geen geldig mandaat heeft – dat je dus niet ondertekend hebt – dan heb je dertien maanden om het aan te vechten.

Wat als ik het wil stopzetten?

Wil je een domiciliëring stopzetten, dan moet je dat regelen met je leverancier en niet met de bank. Je kan de bank wel vragen om het maximumbedrag te verlagen of de domiciliëring te blokkeren, maar de effectieve stopzetting moet je aan de leverancier vragen. “Loopt daar iets verkeerd, dan kan je contact opnemen met de ombudsman of een klacht indienen bij het meldpunt van de FOD Economie”, zegt Marchand.

Zijn er alternatieven?

Hou je liever de controle, dan kan je in plaats van een domiciliëring kiezen voor een doorlopende betalingsopdracht. Daarmee laat je een vast bedrag automatisch overschrijven op bijvoorbeeld de eerste dag van elke maand. Het verschil met een domiciliëring: de schuldeiser is niet betrokken. Die ontvangt enkel het geld, maar kan dus niet automatisch een bedrag van je rekening halen.