De Kanaries kregen op deze 28ste januari een primeur voor 2022. Zij mochten als eerste club uit het vaderlands voetbal weer fans ontvangen. Jammer maar helaas, de opkomst was eens te meer een mager beestje. Het Huis van Vertrouwen van destijds is een Huis van Wantrouwen geworden. Dat kan zelfs de komst van een Japanse superster genre Kagawa niet veranderen. Een identiteitscrisis wis je niet zomaar uit.

Leistner en Russo in de fout

Logisch gevolg: de spelers moesten hun inspiratie elders zoeken. Dat lukte gedurende een minuut of vijf. STVV ging voortvarend van start en dwong na balverlies van Knezevic aan Cacace een dikke kans af. Via tussenstation Hayashi kogelde Rocco Reitz echter huizenhoog over. En daarmee hadden we voor lange tijd het beste gehad van de Limburgers.

De reden voor die terugval: een vroege tegengoal. Coach Bernd Hollerbach had op zijn donderdagse persbabbel aangekondigd dat de Zebra’s, wat hem betreft, de bal mochten hebben. Maar dat was allicht niet wat hij voor ogen had, toen Toni Leistner zich knullig verkeek op een vrije trap van Morioka en Zaroury in stelling bracht. Doelman Russo deelde in de malaise, stond in niemandsland en dus was de 0-1 een feit. Op de bank zat jeugdproduct Vanmarsenille allicht zijn kas op te vreten.

De Truienaars holden meteen achter de feiten aan en zochten vergeefs hun tweede adem. De defensie, weer met Pius voor Teixeira, toonde een pak minder stabiliteit dan op de Bosuil en dus leek de 0-2 er eerder aan te komen dan de gelijkmaker. Een vluchtschot van Morioka vond het hoofd van Pius en Russo moest in de voeten van Bayo duiken. Ook Zorgane daagde in z’n eentje op voor de Italiaanse doelman, maar miste zijn controle. Bij de Zebra’s deden Zorgane en Morioka wat ze wilden.

Bessilé en Koita op de paal

Rond het half uur veranderde dat scenario. Langzaam aan dwongen de Kanaries weer veldoverwicht af en kwam er ook dreiging. Niet in het minst langs Brüls. Een schot net over de kruising van Hayashi in de draai bleek de inleiding tot een sterke slotfase in de eerste helft. Maar in de afwerking waren Cacace en Hashioka onbesuisd. De Japanner verdween na zijn schot trouwens naar de kleedkamer. Hij kwam onzacht in botsing met Kayembe en overleefde die niet, Durkin was de nieuwe man.

De Amerikaan kreeg na de pauze overigens meteen het gezelschap van Konate en Koita, die Reitz en Cacace aflosten. Wissels die meteen effect sorteerden. De Carolo’s kenden nog één pechmoment, Bessilé knalde de mogelijks beslissende treffer op de paal. Maar daarna was het al STVV wat de klok sloeg. Vooral Koita ontbond zijn duivels op de linkerflank, Van Cleemput zag zwarte sneeuw. Edward Still reageerde, bracht Tchatchoua en nieuwkomer Heymans, terug uit Venetië. Maar dat was al boter aan de galg.

De thuisploeg bleef domineren en kwam dicht bij de gelijkmaker. Eerst vond Brüls Hara, die verwoestend uithaalde, maar Kamara op zijn weg vond. Vervolgens poeierde Koita een vrijschop tegen de paal. Charleroi kroop daarna overeind en zo kregen we een prangend slot met wisselende kansen. Koita en Tchatchoua strandden allebei nog een keer op het doelhout. Maar de score bleef wat die was. En dat was niet naar de zin van de Birgada Hesbania. Pius had de boter gegeten en kreeg een striemend fluitconcert. De Nigeriaan nam dat niet en maakte enkele provocerende gebaren, vergezeld van een fluim. Om maar te zeggen dat de temperatuur momenteel onder het vriespunt zit op Stayen.