Dat het WK veldrijden bij de vrouwen voornamelijk oranje zou kleuren, was geen verrassing. Met regerend wereldkampioen Lucinda Brand en ook Marianne Vos aan de start, hadden de Nederlanders minstens twee grote favorietes voor de eindzege.

Het waren dan ook die twee rensters die vanaf de start vol het gaspedaal induwden, al kregen ze ook landgenote Alvarado met zich mee. Het drietal ontsnapte al in de eerste ronde en reed al snel een voorsprong van meer dan 10 seconden bij elkaar. Onze landgenote Sanne Cant volgde op de achtste plaats, op 14 seconden van het drietal na de eerste ronde.

Na een volledig Belgisch podium bij de Belgische beloften, leek het er dus meteen op dat we bij de vrouwen een volledig Nederlands podium zouden krijgen. Vos, Brand en Alvarado bleven het tempo stevig opkrikken en leken de concurrentie geen kans te willen geven.

Titanenduel

Lucinda Brand had toch geen zin in een Nederlands onderonsje, en de 32-jarige Nederlandse ging er bij de klim op de trappen als een speer vandoor. Vos had moeite om volgen maar vond uiteindelijk toch aansluiting, Alvarado moest laten begaan en een kloofje van een kleine tien seconden toestaan. We maakten ons op voor een titanenduel tussen de twee grote favorietes voor de zege.

Het duo gaf elkaar aanvankelijk geen meter ruimte. Na drie rondes volgde Alvarado op 18 seconden, de Italiaanse Persico probeerde wel nog jacht te maken op de top drie en volgde een vijftal seconden op Alvarado.

Sluwe Vos maakt het af

Bij het begin van ronde vier begon Brand zich te enerveren: de Nederlandse gaf teken aan haar landgenote om over te nemen, maar die deed dat niet. De tactiek van Vos was duidelijk: ze rekende op een straf eindschot om het helemaal af te maken.

Iets voorbij halverwege, na vier rondes van de zeven, kreeg Alvarado achter de koplopers het gezelschap van Persico. Intussen hadden Brand en Vos al een voorsprong van een kleine halve minuut beet.

Uiteindelijk begon Vos toch het commando van Brand over te nemen, al veranderde er niet veel aan de situatie: het duo bleef op kop rijden, al was dat wel met de handrem op. Er werd serieus gepokerd.

Steeds meer leek het er naar uit te zien dat Vos en Brand zouden gaan spurten om de regenboogtrui, en die verwachting werd ook werkelijkheid. Marianne Vos bleek daarin uiteindelijk de snelste, Brand moest vrede nemen met een zilveren plak. Persico voorkwam een volledig Nederlands podium en eindigde derde na een ijzersterke cross.