Zwangere journaliste mag dan toch terugkeren van Afghanistan naar haar thuisland Nieuw-Zeeland

Vorig jaar in augustus reisde Charlotte Bellis, die de partner is van de Belgische fotograaf Jim Huylebroek, naar Afghanistan om er verslag uit te brengen over de machtsovername van de taliban. Daarna trok Bellis naar Qatar, waar ze ontdekte dat ze zwanger was. Aangezien het in Qatar strafbaar is om ongehuwd zwanger te raken, verhuisde Bellis enkele maanden later naar België, het vaderland van haar vriend. Omdat ze echter geen vaste inwoner was, kon ze ook in ons land niet lang blijven. Het koppel had enkel nog visums om in Afghanistan te wonen. 

Bellis schreef in een open brief, gepubliceerd in de ‘New Zealand Herald’, hoe ze noodgedwongen hulp moest vragen aan de taliban in Afghanistan nadat de terugkeer naar haar moederland werd afgewezen wegens de huidige coronamaatregelen. Iedereen die uit het buitenland wil terugkeren naar Nieuw-Zeeland, moet tien dagen in quarantaine in een opvangcentrum dat door het leger wordt beheerd. Er zijn echter ellenlange wachtlijsten wegens plaatsgebrek. Na de publicatie van haar open brief kwamen er verschillende oproepen om het quarantainebeleid in Nieuw-Zeeland aan te passen. 

Herbekijk ook. Zwangere journaliste in Afghanistan mag niet naar huis

Bellis laat vandaag in een bericht op Twitter weten dat ze in maart terug kan keren naar Nieuw-Zeeland om er te bevallen. “We kijken er erg naar uit om naar huis te gaan en ons te omringen met familie en vrienden in deze speciale periode”, klinkt het. 

“We willen alle Nieuw-Zeelanders bedanken voor hun overweldigende steun. Het was zeer stresserend en jullie steunbetuigingen hebben Jim en mij enorm geholpen”, gaat Bellis verder in haar bericht op Twitter. “We vinden het jammer dat het zo ver is moeten komen.” Bellis wil blijven strijden om alle Nieuw-Zeelanders een veilige thuishaven te bieden waar hun rechten gerespecteerd worden. 

“Jammer genoeg is de aanvraag niet goedgekeurd op basis van een medische noodzaak, maar op basis van onze verblijfplaats. De overheid erkent een bevalling jammer genoeg niet als een geplande medische behandeling. Dit lost dus niets op voor andere zwangere Nieuw-Zeelandse burgers die het recht hebben om te bevallen in hun thuisland.”