“Als puber had ik een enorme prestatiedrang”, aldus Tersago. “Uit angst om te falen en in een zoektocht naar controle studeerde ik tot diep in de nacht.” Door die faalangst ontwikkelde ze naar eigen zeggen ook dwangmatig gedrag. “Ik dacht: ‘Als ik drie keer de schakelaar aan en uit zet, zal mijn examen morgen goed gaan’. Ik ging ook op een specifieke manier de trap op en af. En ik was een nagelbijter, omdat ik voelde dat ik zo stress kon kanaliseren. Dat korstje en die nagels móesten eraf.”

Op haar zeventiende zocht Tersago professionele hulp, nadat ze een black-out kreeg tijdens een wiskundetest. “Mijn therapeut leerde me op mezelf in te praten. Het is belangrijk om je gedachten te kunnen sturen, en vanop een afstand naar de situatie te kijken.” Al blijft dat volgens Tersago een eeuwige strijd. “De angst en onzekerheid is er nog. Vechten tegen de twijfel blijft een levenslange struggle waar je moet mee leren omgaan.”