Charlotte Bellis (rechts) met haar Antwerpse vriend Jim Huylebroek. — © AP
Zwangere journaliste mag thuisland Nieuw-Zeeland dan toch in: “Als de taliban jou onderdak bieden, weet je dat de situatie verknipt is”
Charlotte Bellis, de Nieuw-Zeelandse journaliste die zwanger en ongehuwd vastzat in Afghanistan, mag dan toch terug naar haar thuisland. Dat laat ze zelf weten op Twitter.
Bellis ging er jarenlang van uit dat ze geen kinderen kon krijgen, maar in september bleek ze toch zwanger van haar Antwerpse vriend Jim Huylebroek, die net als zij als journalist in Afghanistan werkte. Terugkeren naar Qatar, waar haar werkgever Al Jazeera gevestigd is maar waar buitenhuwelijkse seks ten strengste verboden is, was geen optie. En ook België kon niet, aangezien Bellis al dicht bij de maximale verblijfsperiode voor niet-inwoners van de Schengenzone zat.
Dan maar terug naar thuisland Nieuw-Zeeland, dacht Bellis. Maar ook dat lukte niet: haar aanvraag om terug te keren werd geweigerd. De Nieuw-Zeelandse regering voert immers een streng ‘zero Covid’-beleid: het laat inwoners weliswaar toe het land in te reizen, maar alleen als ze eerst tien dagen doorbrengen in speciale quarantainehotels. En daar knelt het schoentje: er zijn zo weinig plaatsen in die hotels dat er duizenden mensen op de wachtlijst staan.
Bellis kon daardoor niet anders dan de hulp in te roepen van de taliban. “Als de taliban jou – een zwangere, ongetrouwde vrouw – onderdak bieden, weet je dat de situatie verknipt is”, vatte Bellis haar verhaal samen in een open brief in de New Zealand Herald.
Dan toch toestemming
Bellis laat nu weten dat ze alsnog kan terugkeren naar Nieuw-Zeeland. “We kijken er erg naar uit om naar huis te gaan, en om ons te omringen met familie en vrienden in deze speciale periode”, schrijft ze. “We willen alle Nieuw-Zeelanders bedanken voor hun overweldigende steun. Het was zeer stresserend, en jullie steunbetuigingen hebben Jim en mij enorm geholpen.”
Bellis benadrukt wel dat ze vindt dat alle Nieuw-Zeelanders op een veilige thuishaven moeten kunnen rekenen, waar hun rechten gerespecteerd worden. “Jammer genoeg is mijn aanvraag niet goedgekeurd op basis van een medische noodzaak, maar op basis van onze verblijfplaats. De overheid erkent een bevalling niet als een geplande medische behandeling. Dit lost dus niets op voor andere zwangere Nieuw-Zeelandse burgers die het recht hebben om te bevallen in hun thuisland.”
Hier staat ingevoegde content uit een social media netwerk dat cookies wil schrijven of uitlezen. U heeft hiervoor geen toestemming gegeven.
plusartikels. Je moet nog even inloggen. Zo herkennen we je als abonnee.
