De Maasmechelaar en zijn echtgenote kwamen in het vizier van de politie nadat er op 4 januari 2015 afval van een cannabisplantage was gedumpt in het Vlaams-Brabantse Boortmeerbeek. De Citroën Jumper waarmee ze zich verplaatsten, stond op naam van de vrouw. Omdat de betrokkenen in Maasmechelen wonen, kwam het dossier al snel bij het Limburgse parket terecht.

Uit bestaande pv’s die al opgemaakt waren door de politiezone LAMA, bleek dat het voertuig ook al gespot was tijdens een onderzoek naar liefst zeven andere plantages in onder andere Hasselt. “De onderzoeksrechter had deze dossiers inmiddels afgesloten, waardoor ik hiervoor geen vervolging vraag. Maar de informatie werd wel gebruikt om dit nieuwe drugsdossier rond de Maasmechelaar en zijn broer te kunnen opstarten”, aldus de Tongerse openbare aanklager.

Grote cannabisplantages

Op 25 februari 2016 werden zeven positieve huiszoekingen uitgevoerd in België en Nederland. Dat gebeurde op basis van tapgesprekken en de observaties van de huurvoertuigen van het autoverhuurbedrijf van het Maasmechelse koppel. In de Steegstraat in Maasmechelen ontdekten de inspecteurs een plantage van 879 planten. Op de Rijksweg ging het om 854 planten. In een woning in Dilsen-Stokkem vonden ze 962 planten. In Heusden-Zolder ontdekten ze 322 planten. In een woning in het Nederlandse Elsloo vonden ze 370 planten, in Brunssum troffen ze 608 planten aan en in Geleen werden 101 planten gekweekt.

Eerder werd op 16 december 2015 in Bree ook een plantage van 925 planten gevonden, net zoals op 21 december 2015 in Zutendaal (1.389 planten). “Het gaat dus over middelgrote tot heel grote cannabisplantages, opgesteld door een internationale verenging”, bevestigde de procureur.

Valse identiteiten

Volgens de aanklager was de 36-jarige Maasmechelaar de spilfiguur in het dossier en liet hij zich bijstaan door zijn jongere broer en een niet-geïdentificeerde Albanees. “Ze waren goed georganiseerd en deden er alles aan om onder de radar te blijven. Ze maakten gebruik van huurvoertuigen, valse identiteitsdocumenten, telefoons met prepaidkaarten, schuilnamen en wisselende vergaderplaatsen. Ze situeerden zich rond de landsgrenzen om te kunnen opereren in zowel België als Nederland. De vereniging bestaat uit verschillende schakels, zoals mensen die hun woning of voertuig ter beschikking stelden, personen die de plantages onderhielden of bewaakten en handlangers die instonden voor de verkoop”, aldus de aanklager.

Iran

Uiteindelijk werden alle valse identiteitsdocumenten teruggevonden tijdens een huiszoeking in het autoverhuurbedrijf van de Maasmechelaar. “Ook het autoverhuurbedrijf van de echtgenote van de spilfiguur diende als dekmantel. Er stonden vier voertuigen ingeschreven op de zaak zelf, en dertien voertuigen stonden op haar persoonlijke naam. De zogenaamde huurders van die auto’s konden niet achterhaald worden, omdat de boekhouding onvolledig was. Wat wel opviel, is dat geen enkele huurder de auto’s ooit terugbracht”, aldus het openbaar ministerie. “Enkele woningen in Nederland werden dan weer gebruikt als opslagplaats voor geld en verdovende middelen. Zo werd tijdens een huiszoeking 9.720 euro en 5.000 dollar gevonden. De meeste criminele gelden zijn doorgesluisd naar Iran.”

Procedurefouten

De advocaat van de Maasmechelaar, meester Sven De Baere, vroeg tijdens de zitting de vrijspraak voor zijn cliënt op basis van procedurefouten bij de aanvang van het onderzoek. Volgens hem werd het dossier parallel opgestart met de al lopende onderzoeken. “Dat is tegen de wet. Ik weet dat we ons hiermee niet populair maken, maar voor mijn cliënt komt alle bewijs zo te vervallen. U moet hem dus vrijspreken.” De Tongerse rechter is nu van oordeel dat geen enkel bewijs moet uitgesloten worden, omdat de wet niet geschonden werd.

738.442 euro

Omdat de Maasmechelaar, zijn broer en zijn echtgenote ook al in een vorig drugsdossier veroordeeld werden tot jarenlange gevangenisstraffen, spreekt de rechter voor hen bijkomende straffen uit. De Maasmechelaar krijgt een extra celstraf van zes jaar en een boete van 30.000 euro. Zijn broer krijgt een bijkomende gevangenisstraf van vier jaar en een boete van 24.000 euro.

De echtgenote van de Maasmechelaar werd veroordeel tot twintig maanden extra, waarvan tien maanden effectief, en een boete van 6.000 euro. De overige beklaagden kregen straffen tussen de vijftien en dertig maanden. Een betrokkene kreeg een werkstraf van 170 uur. Voor alle beklaagden hield de rechtbank rekening met het overschrijden van de redelijke termijn.

Buiten de in beslag genomen gsm’s, werkmateriaal en voertuigen, werd in totaal een illegale winst van 738.442 euro verbeurdverklaard. Aan de water- en energiemaatschappij moet in totaal een schadevergoeding van 116.550 euro betaald worden. De gerechtskosten zijn dan weer begroot op 107.375 euro.