Hilde werd door bouwaannemer bedrogen en verloor 40.000 euro: “Ongelijk krijgen van justitie was even pijnlijk als geld verliezen”

Hilde Joossens (57) had grote plannen voor 2021. Om dichter bij haar familie te wonen, kocht ze een huis in Kapellen. Er waren nog wat renovatiewerken nodig, dus deed Hilde beroep op een firma voor dakwerken. Omdat ze lange tijd geen progressie zag, vroeg ze haar voorschot terug, maar het bedrijf kwam met een snelle oplossing op de proppen door een zakenpartner voor te stellen die de renovatiewerken op zich ging nemen.

Nadat ze weer een voorschot betaald had en de toestand van haar huis alleen maar achteruitging, besefte Hilde dat ze bedrogen werd en een oplichter met het geld gaan lopen was. “Het dak werd scheef gelegd met tweedehandsmaterialen en de muren begonnen te schimmelen door lekkages. Delen van het huis waar niets mis mee was, werden afgebroken. Overal is ravage aangericht, zodat ik niet naar een andere aannemer kon gaan en voor de zogezegde herstellingen moest betalen.”

Situaties zoals die van Hilde blijken niet zeldzaam te zijn. In een Pano-reportage afgelopen woensdag getuigde Hilde samen met andere gedupeerden die allemaal gelijkaardige verhalen wisten te vertellen: een bouwaannemer met een goed verkooppraatje die je een dik voorschot laat betalen, vervolgens geen renovatiewerken uitvoert en dan met het geld gaat lopen. “Ik wou dit hoofdstuk eigenlijk afsluiten zodat ik verder kon met mijn leven, maar ik ben ermee akkoord gegaan om mijn verhaal te doen. Ik wil een stem zijn voor anderen, zodat iedereen weet hoe onrechtvaardig het rechtssysteem in België is.”

Wetgevingen omzeilen

Nadat Hilde er bedrogen uitkwam, stapte ze met haar zaak naar het Hof van Beroep in Antwerpen, maar daar kreeg ze twee keer ongelijk van de rechter. “De oplichter beweerde dat hij enkel onder een contract met het vennootschap had samengewerkt. Volgens de wet kan hij dan niet schuldig bevonden worden omdat het bedrijf niet op zijn naam staat. Het feit dat hij geen straf kan krijgen, bewijst nogmaals dat die valse aannemers weten waarmee ze bezig zijn: de wetgeving omzeilen en onschuldige burgers oplichten. Het is simpelweg onrechtvaardig en onmenselijk dat dit in België kan gebeuren.”

Doordat ze haar zaak verloor, moest Hilde bovenop haar onkosten van het huis ook de advocaat van de aannemer betalen. “Ik ben ondertussen al zo’n 40.000 euro kwijt. Ongelijk krijgen van justitie was zo pijnlijk als mijn geld verliezen. Het volledige rechtssysteem heeft me de das omgedaan en dan zak je steeds dieper weg. In België is het absoluut niet haalbaar om gerechtigheid te krijgen tegenover oplichters.”

In de steek gelaten

Hilde ging verder dan het gerecht en zocht ook hulp bij de koning. “Het koningshuis heeft mijn dossier aan minister Van Quickenborne en minister Dermagne doorgegeven, maar uiteindelijk heeft niemand iets voor me kunnen of willen doen. Op dat moment ben ik echt ingestort.”

Hilde probeerde zelfs om via de politie andere gedupeerden op te zoeken om samen een sterk front te vormen, maar ook dat bleek niet eenvoudig te zijn. “Door de privacywetgeving kan de politie niet zomaar informatie vrijgeven over andere burgers. Samen sterk staan was de bedoeling, maar zelfs dat gunt het rechtssysteem me niet. Ik heb zo veel moeite gedaan om bewijsmateriaal te verzamelen, maar krijg niets terug.”

Tijd voor herstel

Alsof de hele heisa met de oplichters en het gerecht nog niet genoeg was, moest Hilde de hartverscheurende beslissing maken om haar huis te verkopen. “Ik had iemand laten langskomen om te schatten hoeveel geld ik in die herstellingswerken moest stoppen. Dat bleek zo’n 50.000 euro te zijn. Dat geld heb ik niet, want ik heb al 40.000 euro in het huis gestopt en dat bedrag zal ik nooit meer terug zien. Gelukkig heeft een team vrijwilligers mijn dak gratis hersteld en is de verkoop van het huis redelijk vlot gegaan. Maar voor mij blijft het moeilijk afscheid nemen. Dat huis was mijn droomproject en dat beeld is nu helemaal weg.”

Momenteel verblijft Hilde in Westmalle, maar ze is niet van plan om nog lang in België te blijven. “Ik probeer nu om alles stap voor stap te bekijken. Ik ben in december vorig jaar nog een operatie ondergaan, dus ik wil eerst de tijd nemen om rustig te herstellen. Eens ik genezen ben, trek ik naar het buitenland. Ik heb het hier gehad en mijn inkomen laat het niet toe om hier nog lang te blijven. Anders zit ik binnen dit en tien jaar in armoede.”