COLUMN. Sylvia Van Driessche over BOOS: “Bart De Pauw stuurde me ooit iets schokkends ongepast terwijl mijn man en ik met hem aan tafel zaten”

Vorige week haalde ik mijn zesjarige dochter op aan school. Ze stond te trillen op haar benen, haar mondmaskertje al off duty onder haar kin. “38,7 graden koorts”, zei de juf. Aster bleek positief. Ze was naar eigen zeggen ‘een coronamens’. Dus bracht ik de week door met mijn zonen, die in een boog om hun zus liepen. Gezellig was dat niet. De gesprekken beperkten zich tot: “Aster zit achter me aan, zeg dat dat niet mag!”

Op het einde van de week kwam er telefoon van De Afspraak. Of ik eventueel gast wilde zijn om het te hebben over de wantoestanden bij The Voice of Holland?

“Dat weet ik niet”, zei ik, kijkend naar mijn coronamens van een dochter. Ikzelf testte negatief, maar wilde ik me naast corona nog eens wagen aan dat andere gevoelige onderwerp?

“Ik hoorde al jaren geruchten over ­Borsato”, flapte ik eruit, blij dat er zich een volwassene had aangediend om mee te praten. “Van Hollandse collega’s. Als journalist kan je niets brengen zonder bewijs of getuigen, en maar goed ook. Maar door sociale media raak je wel makkelijker aan getuigen dan vroeger.”

Of ik ook iets wilde zeggen over De Pauw? Dat wist ik ook niet. Was ik bereid om ­opnieuw een zak stront over me heen te krijgen? Dat staat je namelijk te wachten als je als vrouw je mond opendoet over het onderwerp. (Mannen die erover praten, dat gaat iets beter, moet je maar eens op letten). Hoe dan ook, Bart stuurde me ooit stiekem een bericht terwijl mijn man en ik met hem aan tafel zaten. Geen idee meer wat precies, maar het was iets schokkends ongepast. “Dat zou ik niet naar mij sturen”, had ik Bart live over de tafel gezegd. “Ik ben journalist.” En dat was dat.

Ik bekijk echt alles vanuit journalistiek standpunt. Maar ik kreeg bagger over me heen toen ik niet openlijk over mijn kleine getuigenis wilde praten, en nu ongetwijfeld opnieuw omdat ik het wel doe. De ­redacteur vroeg verder.

“Klopt, ik schreef een roman over #MeToo” en “Ja, ik was ooit jurylid in Idool … nee, nooit iets van misbruik gemerkt daar.” Uiteindelijk ging de redactie voor een andere gast, “... maar toch bedankt voor het interessante gesprek”.

Later bekeek ik de uitzending van BOOS, alle nieuws en De Afspraak. Met Goedele Liekens als gast. Goeie keuze vond ik vanuit mijn pyjama. John de Mol zei over alle zenders: “De vrouwen moeten hun mond opendoen!” Ik snap dat hij oprecht niet weet hoeveel stront je daarvoor over je kop krijgt. Mijn zicht op de tv werd verstoord door mijn dochter die alweer met grijpende coronahandjes achter haar broer aanrende.

“Aster”, zei ik ferm. “Het is je broers lijf, blijf eraf!” Ja, John, het was mijn dochter die hier ongepast achter de mannen aan zat, dus moest ik háár aanpakken. Niet haar slachtoffer.

@sylviavandriessche op Instagram

COLUMN. Topmodel Elise Crombez (39) gaat op date met zichzelf: “Het lukt me niet zonder te luistervinken”

COLUMN. Schrijfster Sylvia Van Driessche heeft in bad de beste gesprekken met haar jongste zoon. “Mama, je bent soms té lief”

COLUMN. Sylvia Van Driessche over haar belabberde slaapgewoontes: “Het dieptepunt was toen ik in slaap viel op restaurant” (+)

Herbekijk ook: Samenvatting reportage van BOOS over ‘The Voice of Holland’