De levensloop van de jonge Molenbekenaar valt op te delen in twee levens. Die voor zijn radicalisering en die erna. Maar de psychiaters menen dat “de vroegere persoonlijkheid niet totaal begraven lijkt”. Zijn radicalisme houdt hem wel bewust tegen om stil te staan bij de vroegere, lichtere periode in zijn leven. “Zijn feilloze engagement ontdoet hem van ieder intern debat, iedere gedachte in de eerste persoon. Het is extreem naief om te verwachten dat hij gevoelens toont. (...) Dat totalitaire arsenaal beschermt hem tegen de ‘mens’ die hij eerder was en die hij misschien later opnieuw wordt.”

Het proces, en dan vooral de getuigenissen van slachtoffers, lijken wel een reactie uitgelokt te hebben. “De confrontatie met de pijn van de slachtoffers lijkt een evolutie in gang gezet te heben”, stellen de experts vast. “Hij zegt ook dat hij niet ongevoelig is voor het lijden dat naar voren kwam op het proces, zonder verder te willen gaan dan die bewoordingen. Hij zegt het duidelijk, maar daar stopt het.”

Het rapport van 35 pagina’s is het resultaat van een onderzoek van 2 uur en 30 minuten in de gevangenis van Fleury Mérogis in november.