De feiten kwamen aan het licht in 2010. Na een incident op haar plechtige communie tussen haar pleegouders, die haar oom en tante zijn, vertelde het toen elfjarig meisje hoe ze werd behandeld.

Op 20 februari 2010 liep het meisje tweedegraads brandwonden op. Volgens haar had haar tante met opzet heet water over haar gegoten. Maar de tante ontkende en deed het voorval af als een huis-, tuin- en keukenongeval. Het meisje ging verder en vertelde dat ze ook werd bewerkt met een strijkijzer, van de trap werd geduwd en daarbij een gebroken neus opliep, hondenbrokken moest eten, zich amper mocht wassen en ook maar een beperkt aantal keer naar het toilet mocht.

"Leugens om aandacht te trekken"

Bij gebrek aan bewijs werden de pleegouders vrijgesproken en ook in beroep werd die vrijspraak bevestigd. Volgens het hof werden de brandwonden wel degelijk verzorgd en wijst het meisje in geen enkel videoverhoor rechtstreeks naar haar tante als opzettelijke dader. “Telkens verklaarde ze dat ze niet meer wist hoe het precies is gebeurd.”

Bovendien werd volgens het arrest van het hof van beroep nooit klacht ingediend door de school en valt “een gebrek aan liefde” moeilijk te rijmen met wat ze bezat. Zo mocht ze onder meer op skireis en mee op reis naar Buenos Aires. Ook de vele souvenirs die ze bezat volgens de inventaris, vallen volgens het hof niet te rijmen met een gebrek aan liefde.

“Het meisje is al heel vroeg geplaatst bij haar grootmoeder en op achtjarige leeftijd werd ze overgeplaatst naar haar oom en tante. Ze heeft een hechtenisstoornis en die leugens dienen alleen om de aandacht te trekken”, pleitte Nina Van Eeckhaut, de advocate van de pleegouders.