De Open VLD-voorzitter was rechtstreeks gedagvaard door Gert Van Mol, van de satirische website ’t Scheldt. Het was opmerkelijk dat Lachaert voor de rechter moest verschijnen want als federaal parlementslid geniet hij van parlementaire onschendbaarheid. Frank Scheerlinck, de advocaat van Van Mol, liet Lachaert dagvaarden net op het moment dat volgens hem de Kamerleden door een lacune in een Koninklijk Besluit 24 uur niet parlementair onschendbaar zouden zijn.

De rechtbank volgde deze redenering niet en de onontvankelijkheid van de strafvordering werd bepaald. “De parlementaire onschendbaarheid is een fundament van de scheiding der machten. De vermeende lacune in de wetgeving klopt niet. In het KB is er geen sprake is van een specifiek uur waarop de parlementaire zitting eindigt, daarom kan niet bewezen worden dat er een moment van 24 uur zou kunnen zijn waarbij parlementairen niet onschendbaar zijn, maar dat de koning net een naadloze overgang wil.” (Lees verder onder de foto)

“Grote rancuneuze stunt”

De klacht van ’t Scheldt was dat Lachaert zijn beroepsgeheim als advocaat schond. Lachaert had Van Mol eerder in Antwerpen gedagvaard om een artikel van ’t Scheldt offline te laten halen. In die dagvaarding verwees hij naar de periode toen hijzelf advocaat was van de krant The Wall Street Journal. Toen verdedigde hij de krant in een zaak tegen… Van Mol die zijn ontslag aanvocht en won. Volgens Lachaert ligt die rechtszaak aan de basis van een beschadigingsoperatie tegen hem.

Het parket van Oost-Vlaanderen vroeg tijdens de behandeling van de rechtszaak om Lachaert vrij te spreken. “De vraag is of de twee, drie zinnen die mijnheer Lachaert gebruikte in de dagvaarding onder het beroepsgeheim vallen? En als dat zo is, of ze gebruikt mochten worden?” Er is rechtspraak die stelt dat het beroepsgeheim mag verbroken worden om zichzelf te verdedigen en uw rechten te vrijwaren. Daarom is er volgens ons geen sprake van een schending.”

De advocaten van de Open VLD-voorzitter noemden de zaak “één grote, racuneuze stunt” en wezen erop dat Van Mol zelf vaak verklaringen aflegt over zijn verleden met The Wall Street Journal. “Zoveel kan hij er dan toch niet van afgezien hebben.” Volgens de advocaten had de dagvaarding één doel: een karaktermoord op Lachaert. “Het ging om een openbare zitting en een vonnis dat is uitgesproken in een openbare zitting. Die hele discussie staat neergeschreven in het vonnis.” (Lees verder onder de foto)

“Tergend en roekeloos geding”

“Dit is geen wraakoefening”, repliceerde Frank Scheerlinck, de advocaat van Gert Van Mol. “Het gaat erover dat mijnheer Van Mol wordt herinnerd aan een slepende rechtszaak van negen jaar geleden. Hij lijdt daaronder. Elke burger, of dat nu Gert Van Mol is of niet, moet erop kunnen vertrouwen dat als die een advocaat raadpleegt, die advocaat de kennis die hij heeft gekregen in een zaak niet zomaar gaat verkondigen. Of dat nu één uur later is, of negen jaar later,”

Maar doordat de strafvordering onontvankelijk werd verklaard, moest de rechtbank woensdag dus uiteindelijk niet oordelen of er al dan niet sprake was van een schending. Lachaert vroeg van zijn kant een schadevergoeding van 2.500 euro van Van Mol voor “tergend en roekeloos geding”. Deze eis werd door de rechtbank wel ontvankelijk verklaard, maar ongegrond. Gert Van Mol werd ten slotte veroordeeld tot het betalen van een rechtsplegingsvergoeding van 1.500 euro aan Lachaert.

LEES OOK. Parket vraagt om Lachaert vrij te spreken in vete met satirische website