‘Nu begrijp ik de noodzaak van affectie tonen’: Paola openhartig in nieuwe docu, maar lost die de verwachtingen in?

De verwachtingen zijn hooggespannen over de documentaire Paola, côté jardin die Eén op zondag 20 februari uitzendt en bij de RTBF twee dagen eerder te zien zal zijn. Volgens de Franstalige regisseur Nicolas Delvaulx (52) is het “een soort testament”, en kwamen er bij de gesprekken “géén censuur of invloed” aan te pas. “Geen enkele vraag was verboden terrein.”

Tegenwoordig leeft Paola ‘op rust’ en verdeelt ze haar tijd tussen kasteel Belvédère in Laken, een buitenverblijf in Frankrijk en de pastorie die zij en koning Albert (87) kochten in de Ardennen. Dat Paola Ruffo di Calabria (84), zoals ze met haar meisjesnaam heet, een bewogen leven achter de rug heeft, is geen geheim. De huwelijksperikelen in de jaren dat Albert een buitenechtelijke affaire had met Sybille de Selys Longchamps kwamen recent nog aan bod in de docuserie Delphine: mijn verhaal.

Paola, côté jardin zou echter ook inzoomen op de buitenechtelijke toer die Paola zelf opging. Volgens emeritus hoogleraar Mark Van den Wijngaert, die het reilen en zeilen van het koningshuis nauw opvolgt, verschenen er in de commerciële bladen van toen al foto’s van “ontmoetingen”, die Paola nu kadert als “egoïstische liefde” op een moment dat het “écht niet ging”. Ook het moederschap van Paola komt aan bod. Naar eigen zeggen zou ze die jaren “willen overdoen” en begrijpt ze nu “de noodzaak om affectie te tonen”.

Die eerste clips scheppen de impressie dat Paola haar van haar menselijkste kant zal laten zien. Toch is Van den Wijngaert voorzichtig als hij hoort dat de zenders met de term “historisch document” flirten. “Dat wil ik allemaal nog zien.” Hij verwijst naar een tv-interview uit 2013 met Albert, dat dezelfde beloftes niet kon inlossen. “Er werden toen meer potjes toegedekt dan opengedaan. Ik vraag me af of dat nu anders zal zijn.”

De hamvraag is volgens Van den Wijngaert sowieso: kwam het initiële initiatief voor deze documentaire van de RTBF of van het koningshuis, en wie had écht de regie in handen? “Zeker vanuit Franstalige kant wordt er nog met veel bewondering naar het koningshuis gekeken, wat vaak geen sterke uitgangspositie is om de vragen te stellen die er echt toe doen.”

Hij doelt dan vooral op de grote afwezigheid van Paola als ouder. “Dat geldt niet alleen voor Albert, ook zij was altijd weg. De kinderen werden opgevoed door het personeel van het paleis, en door diplomatieke vrienden van de familie.” Kinderpsychiater Peter Adriaenssens stelde eerder zelfs dat die afwezige opvoeding van Albert en Paola vandaag de dag als “kindermishandeling” zou gedefinieerd worden.

Rooskleuriger

In die zin loert het risico zeker om de hoek dat de realiteit wat rooskleuriger wordt voorgesteld, en dat er toch vooral gefocust zal worden op het feit dat alles uiteindelijk is goed gekomen tussen de twee, en met de kinderen. “Het zeemzoete familieverhaaltje”, aldus Van den Wijngaert, en niet “het wezenlijke drama dat zich heeft afgespeeld.”

Hoe dan ook zal Paola, côté jardin wel voor een completer beeld zorgen van de woelige fase in het huwelijk met Albert. Want daar is Van den Wijngaert stellig over: ook de docuserie Delphine: mijn verhaal is een eenzijdig pamflet, met ook een aantal elementen die niet kloppen. “Dat de monarchie op haar grondvesten daverde door het nieuws over Delphine, is bijvoorbeeld totaal overschat. Wat journalist Mario Danneels toen naar buiten bracht, was al lang geweten.”

Volgens regisseur Delvaulx begon hij al drie jaar geleden aan de documentaire, en is het dus toeval dat de twee getuigenissen zo kort op elkaar volgen. Toch vallen ze niet los van elkaar te bekijken. Opvallend is alvast dat de naam van Delphine op geen enkel moment valt in het verhaal van Paola.