Dieter Coppens kocht onlangs een wei van 1,1 hectare in de buurt van de Voort in Pulderbos om er een bos te planten. Coppens kreeg voor zijn persoonlijke klimaatdaad hulp van de Bosgroepen, die de plantgaten al hadden voorgeboord. “Er komt ook nog een omheining rond, zodat reeën en ander wild de 1.500 jonge boompjes niet gaan afknabbelen”, legt Dieter uit. “Voor de aankoop van dat plantgoed, het boren van de gaten en die omheining kan je tot 25.000 euro steun krijgen per hectare van de Vlaamse overheid. De wei moet je zelf aankopen. Ik ben nu zo zot geweest daar mijn spaargeld in te steken, maar je kan het ook kleinschaliger zien. Ik roep ook alle bedrijven op om te zien of ze nergens geen gronden kunnen aanplanten met bomen. Mijn 1.500 bomen worden straks al meteen zichtbaar op de Vlaamse bosteller op www.bosteller.be.”

Charlotte Van Den Bergh (25), die in de tweede reeks van Down the Road met Dieter Coppens naar Zuid-Afrika trok, woont zelf in Pulderbos en had gelezen dat Dieter een wei kwam omvormen in een bos in haar dorp. “Het eerste wat ik gedaan heb, is Dieter proficiat gewenst. Ik ben speciaal vroeger teruggekomen uit skivakantie om hem te helpen”, zegt Charlotte. “Want dit wou ik niet missen. We zijn vannacht pas om kwart na één met de auto thuisgekomen. Het is de eerste keer dat ik bomen plant”, vertelt Charlotte fier.

Een 30-tal familieleden en vrienden kwamen het Coppens Bos mee aanplanten. Zo ook Saartje Coppens (9), de dochter van Dieters broer Roeland. “Ik dacht eerst dat het moeilijk ging zijn”, zegt Saartje. “Maar het valt goed mee.”

Ook Coppens’ ouders Paul en Liliane steunen hun zoon volledig. “Dit is een prachtige dag, en niet alleen dankzij die winterzon en blauwe lucht! We hebben hem proberen ‘groen’ op te brengen, en het is precies toch gelukt”, glundert de Zoerselse huisarts-op-rust Paul Coppens. “Liliane tuiniert graag. Ze hebben het dus ook van hun moeder meegekregen. Onze zonen hebben eventjes in de scouts gezeten, maar dat was toch niet echt hun ding. Dan hoorden wij over de JNM (Jeugdbond voor Natuur en Milieu), en dat was écht iets voor hen. Ze zaten altijd buiten in het groen. Ik herinner me hoe Dieter met meester Jos Cockx uit het eerste leerjaar in Sint-Antonius, die conservator was van natuurreservaat de Kooldries in Brecht, daar een katvis ging vangen. Die gastjes gingen graag vissen en zetten als kind ’s nachts al speciale bakjes om muizen levend in te vangen. We gingen ook altijd in Frankrijk kamperen, en daar hebben ze eens een schorpioen gevangen. Dat Dieter nu vandaag zijn spaargeld in een Coppens Bos steekt, zien wij als een bewijs dat onze groene opvoeding geslaagd is”, lacht Paul.

Het Coppens Bos is een idyllisch gelegen paradijs middenin het Binnenbos. Het lijkt alsof de natuur er wordt teruggeschonken aan het bos. “Onder de wei steekt een oud, maar onschadelijk huisvuilstort”, vertelt Dieter.

Omdat er zo veel plantvrijwilligers waren, had Dieter ’s ochtends zelfs nog enkele vrienden die van ver moesten komen afgebeld, omdat ze toch met meer dan genoeg waren. Op de kasseien van De Voort bakte een pizzabakker in een mobiele pizza-oven verse pizza’s. “We hebben Dieter wat geholpen bij het zoeken van geschikte grond”, zegt Filip Hubin van het Agentschap Natuur en Bos, die met zijn zoontje Pepijn (7) kwam helpen. “Dit is een zalig plekje.”