Jill Peeters (46) keert terug naar VTM en HLN, maar voor méér dan alleen het weer: “Ik was echt niet goed van wat ik zag in Pepinster. Ik moét iets doen”

Twee jaar hebt u haar als weervrouw op VTM moeten missen. Maar komende maandag maakt ze haar comeback. Uiteraard om u te vertellen dat het mooi weer wordt voor een picknick of dat u beter een dagje zetelhangen kan plannen want dat het zondag toch de hele dag zal regenen. Maar ook om u op gezette tijden -in VTM NIEUWS en bij HLN- te vertellen wat er allemaal aan de hand is met ons klimaat. 

“Ik merkte na mijn afscheid van het scherm al gauw dat de mensen mij wel een toffe weervrouw vonden en mij misten. Ze bleven me op straat aanspreken over het weer. (lacht) Maar vooral: over het klimaat. Mijn mailbox zat ineens ook vol met berichten van ondernemers die me vroegen of ik geen webinar kon geven over wat zij in hun bedrijf konden doen om te verduurzamen en om klimaatneutraal te werken. Daar is uit voortgevloeid dat ik ben begonnen met een opleiding aan de KU Leuven, met 25 CEO’s en managers die met duurzaamheid bezig zijn bij de grote en kleine bedrijven in ons land. We geven hen een vier maanden durende opleiding hoe ze dat kunnen aanpakken. We hebben zoveel kennis, zoveel ondernemerschap en we moeten er écht werk van maken — talmen is niet meer toegelaten — als we de klimaatverandering willen aanpakken. Toen kwam Canvas aankloppen, omdat ze een programma over de klimaatcrisis wilden maken: dat is ‘Wat houdt ons tegen?’ geworden. En toen kwam Pepinster.”

“Het was een gamechanger zoals de Pukkelpopstorm in 2011 er eentje was. Ik ben toen gaan stormjagen omdat ik meer wou weten over extreem weer. Toen ik zag wat er gebeurde in Pepinster — en in Trooz en Chaudfontaine en al die dorpen in de Ardennen waar ik vaak ging wandelen — was ik er écht niet goed van. Een paar maanden later was ik terug en de geur van verrotting, ziekte en verderf hing er nog in de lucht. Toen wist ik: ik moet mijn verantwoordelijkheid nemen. Ik moet iéts doen. Als het mijn talent is om het weerbericht te presenteren en de complexiteit van het weersysteem helder uit te leggen, dan moet ik dat ook gebruiken om de mensen erop te wijzen hoe verstoord dat systeem is. En dan denk ik: het weerbericht is een gemakkelijke binnenkomer om het met mensen over klimaat te hebben.”

“Die hevige neerslag springt natuurlijk in het oog en het is goed dat we er lessen proberen uit te trekken. Denk aan het onderzoek dat minister Lydia Peeters deze week naar buiten bracht, over wat zo’n massa regen boven Vlaanderen kan veroorzaken. Maar vergeet niet dat het weer al lang verstoord is. We hebben voordien vijf jaar aan een stuk met een uitzonderlijke droogte geleefd, met grote tekorten in het grondwater en alle gevolgen van dien. Maar vorig jaar was de zomer dan weer uitzonderlijk nat. Dat is typisch voor de klimaatverstoring: de normaliteit is weg. Dat is al láng bezig: ik zie nu wolken, zoals de mammatus, die ik heel vroeger hier amper of nooit zag.”

“De mammatus. (lacht) Dat zijn borstvormige uitzakkende wolken aan de achterkant van een zwaar onweer. Ze zijn héél mooi, zeker bij zonsondergang. Vroeger kwamen ze alleen voor in warmere streken, terwijl je ze nu bijna elke zomer te zien krijgt boven Vlaanderen.”

“Er zijn zoveel signalen dat de rek er in de natuur uit is. Sommige bomen verliezen, door de aanhoudende droogte en de luchtvervuiling, in augustus nu al bladeren. Dat gebeurde nog niet zo lang geleden niet. De mensen zien wel, maar ze weten niet waaróm. Er is dus nog heel veel uit te leggen over de atmosfeer en de natuur en wat er allemaal aan de hand is. En dat ga ik doen.”

“Er zijn ook veel mensen báng. En hen moet ik geruststellen. Met feiten en voorbeelden dat er wél al van alles goeds gebeurt, maar hen vooral geen valse hoop geven. Er is geen tijd te verliezen. Maar: er zijn ook al heel veel mensen die wél proberen te veranderen. In mijn cursus aan de KU Leuven zit iemand van een multinational met ik denk 8.000 werknemers die geen milieuvriendelijke producten maakt, maar waar ze hun productie wel willen verduurzamen en oplossingen zoeken. Dat vind ik hoopvol.”

“Helemaal niet. De spijbelacties van Anuna De Wever twee jaar geleden hebben bij de jongeren het bewustzijn gewekt. En waarom zit zo’n multinational in mijn cursus? Omdat ze beseffen dat jonge mensen niet meer willen werken voor bedrijven die hun beloftes over duurzaamheid niet waarmaken. Een voorbeeld: als je een sollicitant ontvangt, kan je geen koffie meer serveren in een plastic bekertje. Want dan val je door de mand als je over duurzaamheid en het belang ervan in je bedrijf begint. Bedrijven moeten authentiek duurzaam zijn, want de nieuwe generatie vindt dat belangrijk. Dát is de revolutie die bezig is.”

Lees ook: Wat als de ‘waterbom’ deze zomer op Vlaanderen was gevallen? 86.000 gezinnen getroffen, 8 miljard euro schade en vooral miserie in Gent en Denderstreek (+)