Jill Peeters keert terug naar VTM: ‘Ik was echt niet goed van wat ik zag in Pepinster’
De aanblik van de door water verwoeste Waalse dorpen, meer had Jill Peeters naar eigen zeggen niet nodig om terug te keren naar VTM. Want dat is wat de voormalige en toekomstige weervrouw zal doen: vanaf maandag presenteert ze het weernieuws op de zender. ‘Ik ben geen politicus en geen bedrijfsleider, maar ik kan wél iets doen: mensen de complexiteit van de klimaatverandering helder uitleggen.’
Twee jaar hebt u haar als weervrouw op VTM moeten missen. Maar komende maandag maakt ze haar comeback. “Ik merkte na mijn afscheid van het scherm al gauw dat de mensen mij wel een toffe weervrouw vonden en mij misten”, zegt Peeters. “Ze bleven me op straat aanspreken over het weer. (lacht) Maar vooral: over het klimaat. Mijn mailbox zat ineens ook vol met berichten van ondernemers die me vroegen of ik geen webinar kon geven over wat zij in hun bedrijf konden doen om te verduurzamen en om klimaatneutraal te werken.”
Als gevolg daarvan startte Peeters met een opleiding aan de KU Leuven. 25 CEO’s en managers van bedrijven in ons land leren in vier maanden alles over duurzaamheid. “We hebben zoveel kennis, zoveel ondernemerschap en we moeten er écht werk van maken — talmen is niet meer toegelaten — als we de klimaatverandering willen aanpakken. Toen kwam Canvas aankloppen, omdat ze een programma over de klimaatcrisis wilden maken: dat is Wat houdt ons tegen? geworden. En toen kwam Pepinster.”
Wat deden de beelden van de overstromingen met u?
Jill Peeters: “Het was een gamechanger zoals de Pukkelpopstorm in 2011 er eentje was. Ik ben toen gaan stormjagen omdat ik meer wou weten over extreem weer. Toen ik zag wat er gebeurde in Pepinster — en in Trooz en Chaudfontaine en al die dorpen in de Ardennen waar ik vaak ging wandelen — was ik er écht niet goed van. Een paar maanden later was ik er terug en de geur van verrotting, ziekte en verderf hing er nog in de lucht. Toen wist ik: ik moet mijn verantwoordelijkheid nemen. Ik moet iéts doen. Als het mijn talent is om het weerbericht te presenteren en de complexiteit van het weersysteem helder uit te leggen, dan moet ik dat ook gebruiken om de mensen erop te wijzen hoe verstoord dat systeem is. En dan denk ik: het weerbericht is een gemakkelijke binnenkomer om het met mensen over klimaat te hebben.”
Premier Alexander De Croo noemde de overstromingen op de klimaattop van Glasgow het bewijs dat de klimaatverandering ook bij ons in volle hevigheid was gearriveerd.
“Die hevige neerslag springt natuurlijk in het oog en het is goed dat we er lessen proberen uit te trekken. Denk aan het onderzoek dat minister Lydia Peeters deze week naar buiten bracht, over wat zo’n massa regen boven Vlaanderen kan veroorzaken. Maar vergeet niet dat het weer al lang verstoord is. We hebben voordien vijf jaar aan een stuk met een uitzonderlijke droogte geleefd, met grote tekorten in het grondwater en alle gevolgen van dien. Maar vorig jaar was de zomer dan weer uitzonderlijk nat. Dat is typisch voor de klimaatverstoring: de normaliteit is weg. Dat is al láng bezig: ik zie nu wolken, zoals de mammatus, die ik heel vroeger hier amper of nooit zag.”
De wát?
“De mammatus. (lacht) Dat zijn borstvormige uitzakkende wolken aan de achterkant van een zwaar onweer. Ze zijn héél mooi, zeker bij zonsondergang. Vroeger kwamen ze alleen voor in warmere streken, terwijl je ze nu bijna elke zomer te zien krijgt boven Vlaanderen.”
Jij ziet als experte dat soort signalen, natuurlijk. Maar eerlijk: mij was een nieuwe wolkenformatie nog niet opgevallen.
“Er zijn zoveel signalen dat de rek er in de natuur uit is. Sommige bomen verliezen, door de aanhoudende droogte en de luchtvervuiling, in augustus nu al bladeren. Dat gebeurde nog niet zo lang geleden niet. De mensen zien het wel, maar ze weten niet waaróm. Er is dus nog heel veel uit te leggen over de atmosfeer en de natuur en wat er allemaal aan de hand is. En dat ga ik doen.”
Geen eenvoudige klus, lijkt me. Want er zijn nog altijd veel ongelovige thomassen als het over klimaatverandering gaat.
“Er zijn ook veel mensen báng. En hen moet ik geruststellen. Met feiten en voorbeelden dat er wél al van alles goeds gebeurt, maar hen vooral geen valse hoop geven. Er is geen tijd te verliezen. Maar: er zijn ook al heel veel mensen die wél proberen te veranderen. In mijn cursus aan de KU Leuven zit iemand van een multinational met ik denk 8.000 werknemers die geen milieuvriendelijke producten maakt, maar waar ze hun productie wel willen verduurzamen en oplossingen zoeken. Dat vind ik hoopvol.”
Jij bent geen doemdenker?
“Helemaal niet. De spijbelacties van Anuna De Wever twee jaar geleden hebben bij de jongeren het bewustzijn gewekt. En waarom zit zo’n multinational in mijn cursus? Omdat ze beseffen dat jonge mensen niet meer willen werken voor bedrijven die hun beloftes over duurzaamheid niet waarmaken. Een voorbeeld: als je een sollicitant ontvangt, kan je geen koffie meer serveren in een plastic bekertje. Want dan val je door de mand als je over duurzaamheid en het belang ervan in je bedrijf begint. Bedrijven moeten authentiek duurzaam zijn, want de nieuwe generatie vindt dat belangrijk. Dát is de revolutie die bezig is.”