Talloze pirouettes, maar worden olympische kunstschaatsers dan niet duizelig?

Waarom worden kunstschaatsers niet duizelig? Het antwoord is simpel, maar genuanceerd: "Olympische sporters trainen niet alleen hun lichaam, maar ook hun geest", zegt professor Kathleen Cullen, professor biomedische wetenschappen aan de John Hopkins universiteit in de Verenigde Staten.

Cullen bestudeert het vestibulaire systeem, of zoals ze het zelf omschrijft "het zesde zintuig". Het vestibulaire systeem is een ingewikkeld en uiterst verfijnd samenspel tussen het evenwichtsorgaan, de ogen en de hersenen. Het registreert als het ware het gevoel van beweging. Het geeft constant signalen door aan de hersenen over hoe we ons in de wereld voortbewegen. 

Duizeligheid is het gevoel dat je krijgt wanneer je zelf stilstaat, maar de wereld rondom je lijkt te bewegen. Dat gevoel is ook wetenschappelijk vast te stellen. "Je kunt dat in het laboratorium zien door iemands oogbewegingen te registreren", legt Cullen uit in een video op Youtube. "Als iemand ronddraait en dan plots stopt, dan zie je nog steeds de compenserende oogbewegingen." 

"Wanneer je rondjes draait, activeer je namelijk de halfcirkelvormige kanalen of de rotatiesensoren. Die zijn gevuld met een vloeistof en voelen je rotatie, maar als je lichaam stopt, blijft de vloeistof nog even voortbewegen. Dat zorgt voor een vals gevoel van beweging."

"Aan het begin van hun carrière werden topsporters, zoals dansers of schaatsers ongetwijfeld ook duizelig", verduidelijkt Cullen, "maar na heel veel oefenen gebeurt er iets fundamenteels in hun hersenen. Ze leren na verloop van tijd dat valse gevoel van beweging te onderdrukken. Het is niet helemaal weg, maar de hersenen hebben geleerd om deze foute informatie te negeren."