We schrijven 28 mei. De dag waarop Stig Broeckx in de Ronde van België zwaar ten val komt. Ook Pieter Jacobs gaat onderuit. Hij breekt twee ruggenwervels (L2 en L4).

“Eigenlijk is Stig als eerste gevallen en ben ik eroverheen gegaan”, beschrijft Jacobs. “Als je bedenkt wat er met Stig is gebeurd... Dat had mij ook kunnen overkomen. Ondanks de zware blessures mag ik nog van geluk spreken. Het kan altijd erger. En dat heeft me de jongste maanden geholpen om er weer voor te gaan.”

Aanvankelijk leek de carrière van Jacobs ten einde. “Er werd een revalidatieperiode van minstens vier maanden vooropgesteld. Ik heb dat tot twee maanden herleid”, glimlacht Jacobs nu. “Uiteraard is dat niet van een leien dakje gelopen. En aanvankelijk dacht ook ik dat mijn carrière erop zat. Er werd gezegd dat het lang zou duren vooraleer ik weer zou kunnen fietsen. Dan leek het me niet meer de moeite om er voor te gaan. Maar ik heb de knop snel kunnen omdraaien en kroop weer op de fiets. Weliswaar goed ingepakt in een korset. Op de rollen rijden lukte snel. Maar daar onderhoud je je conditie niet echt mee. De volgende stap waren ritjes met de mountainbike op de weg. Ik zat goed rechtop, waardoor ik mijn rug niet al te veel belastte en dat lukte wel. Intussen deed ik drie tot vier keer per week speciale oefeningen bij de kinesist. Tegelijk moest ik ervoor zorgen dat ik mezelf voldoende rust gunde en vooral luisterde na de signalen van mijn lichaam. Pas half juni mocht het korset uit en kon ik rustig weer met de koersfiets op pad en beginnen aan de opbouw van mijn conditie. Dat ging moeizaam en twee weken geleden was koersen absoluut nog niet aan de orde. Maar plots kwam er een ommekeer en ging het op training een pak beter. Zo goed dat ik weer dacht aan koersen. Wat afgelopen zondag voor het eerst opnieuw gebeurd is.”

Ronde van Namen

Jacobs reed in Buggenhout vlot mee in het peloton en werd 54ste. “Die uitslag is van totaal ondergeschikt belang”, stelt de renner van Crelan-Vastgoedservice. “Ik ben al blij dat ik de koers kon uitrijden. Het is nog niet allemaal rozengeur en maneschijn. Mijn rug is nog vrij zwak en dat voel ik tijdens een wedstrijd meer dan op training, omdat je daar vaak moet optrekken en de grote versnelling moet duwen. Daar is zeker nog veel werk aan. Het zal nog wel een tijdje duren vooraleer ik weer op niveau ben om in koersen wat voor de ploeg of voor mezelf te kunnen doen. Maar ik wil vanaf woensdag toch graag aan de Ronde van Namen deelnemen. Vijf dagen afzien is bevorderlijk voor de conditieopbouw. Zo hoop ik iets sneller terug op het niveau te zijn, dat ik voor ogen heb. Al is het voor mij uiteraard ook afwachten hoe het met de rug evolueert.”