LEES OOK. Trotse vader van Swings na gouden medaille van zoon Bart: “Stressvolle periode, maar zo gelukkig”

Swings leek alles zelf te moeten doen in de finale in Peking. Hij dichtte verschillende keren een gat op de Nederlandse aanvallers en moest op enkele ronden van het einde zowaar even uithijgen. Maar het was dé dag van Swings, die de perfecte laatste ronde reed en er zowel de Zuid-Koreanen Chung en Lee als de Amerikaanse wereldkampioen Mantia oplegde in de sprint.

“Ze hebben het mij niet cadeau gedaan”, reageerde Swings na afloop. “Ik dacht dan ook wel: ik ben hier al het werk aan het opknappen. Ik deed teken naar de anderen om over te pakken, maar ze kwamen niet. Ik had telkens vier man achter mij. Ik voelde mij in de halve finale al héél sterk en wou het vandaag niet weggeven aan een groepje dat wegreed. En dan moet je soms veel werk opknappen. Ik had op voorhand besproken met Jelle (Spruyt, zijn coach, nvdr.) dat ik zeker op drie à vier ronden van het einde niemand meer zou laten ontsnappen en op alles zou reageren. Want dat was een héél cruciaal moment. Maar toen viel het gelukkig stil. Bergsma had niet meer de energie om nog te demarreren. Daardoor kon ik rusten. Ik kon het melkzuur uit mijn benen laten en mij klaar maken voor de eindsprint. Het moment dat ik over de meet kwam was onbeschrijfelijk.”

LEES OOK. De Kempense stille kracht achter gouden Swings: “Bart is altijd een aangename man om in huis te hebben”

“Een olympische gouden medaille is prachtig”, zei onze landgenoot toen hij zijn gouden medaille had gekregen. “Die grote glimlach zal er de komende weken niet meer afgaan. Ik heb ondertussen mijn vriendin, mijn ouders, mijn familie en mijn coach Jelle gesproken. Iedereen is supertrots en dat doet me toch wel wat. Ik kijk er naar uit om iedereen nog eens terug op te bellen. Het gaat een lange nacht worden.”

Die vriendin, dat is Annelyn van Luyten. De Kempense staat al jarenlang trouw aan de zijde van haar schaatsicoon. In de aanloop naar de Spelen leefde ze volgens quasi even strenge coronaregels als Swings. Een besmetting zou namelijk fataal geweest zijn voor de droom van de Leuvenaar. En dus ging ook zij even uit de bol toen Swings olympisch goud pakte.

“Prachtig!”

“Ik heb gelukkig mijn stem nog”, aldus Van Luyten. “Maar ik heb wel even geroepen toen Bart over de finish kwam. Echt ongelooflijk, na zo’n wedstrijd. Als je ziet met wie hij naar de streep trok… Ik had er eerlijk gezegd niet meer op gehoopt. Tijdens de wedstrijd was het toch even van: Oei, gaat hij nog wel energie over hebben? Ik kon dat natuurlijk niet inschatten, maar de anderen die erbij waren leken nog frisser te zitten door al het werk dat Bart had verricht.”

Maar Swings schaatste dus onhoudbaar naar goud. “Prachtig. Héél chique”, klinkt het. “Het is plezant om zo te kunnen winnen, al was het weer heel spannend. Of ik hem al gehoord heb? Heel kort telefonisch en een paar berichten, maar dat was vooral om te zeggen wat hij op dat moment ging doen. We zijn er hier (bij haar ouders thuis in Vorselaar, red.) nog niet helemaal van bekomen.”

“Bart keert maandag terug, maar ik heb er eigenlijk nog geen zicht op van wanneer ik hem ga kunnen zien”, zegt mevrouw Swings. “Het WK allround (3-6 maart in Hammer, red.) staat nog op het programma, normaal gezien. Er is ook nog niet geweten waar hij zal landen, dus ik ga het zien. Al hoop ik wel dat ik hem ga mogen knuffelen (lacht). Corona, weet je wel. Gelukkig kon ik Bart de voorbije weken wel vaak bellen tussendoor.”

LEES OOK. Team Swings: hoe zijn race naar goud minutieus werd voorbereid door zes straffe mannen