Dit zijn de tien lelijkste auto’s die ooit zijn gemaakt

Smaken en kleuren verschillen, maar dat de Fiat Multipla in dit lijstje thuishoort, daar kan geen twijfel over bestaan. Dit is officieel de lelijkste auto aller tijden. Hij kwam in 1998 op de markt en won een jaar later al de prijs van lelijkste auto op de Top Gear Awards. Twintig jaar later, in een poll van AD.nl waaraan 17.000 lezers meededen, wees driekwart het Italiaanse model nog steeds aan als lelijkste wagen. “Met zijn rare eendenbek, gekke proporties en koddige vorm”, klinkt het. “Het lijkt wel een pausmobiel.”

Net als de Fiat Multipla, is de SsangYong Rodius een MPV of ‘multi purpose vehicle’. Het gaat om auto’s met veel ruimte en een hoge instap. Gebaseerd op bestelwagens, maar gebouwd op de bodemplaat van een personenwagen. Het Zuid-Koreaanse SsangYong lanceerde veel ‘speciale’ creaties, maar dit model slaat alles. Let vooral op de dakkapel (ligt er een doodskist in?), de scheve achterlichten en de compleet overbodige plooien in het koetswerk. Een belachelijke auto.

Dit model bewijst dat ook Duitse klassemerken soms falen. Het lijkt wel een SsangYong, maar dan duurder en lelijker. De poging om tegelijk een gespierde terreinwagen (onderaan) als een elegante sportauto (bovenaan) te zijn, is grandioos mislukt. “Een designloser”, schreef een Nederlandse krant. “Net een buitenwipper in een te krappe smoking die zijn nek en schouders intrekt omdat het plafond te laag is.”

Gelukkig kom je deze ‘blokkendoos op wielen’ niet vaak tegen, want je krijgt er pijn van aan de ogen. In zekere zin was de Nissan Cube nochtans een pionier, want al in 2008 was er een elektrisch model. Helaas meldden de kopers zich afwezig. Nissan stopte daarom in 2011 in Europa de verkoop. In 2014 gebeurde hetzelfde in de VS. Sindsdien is hij alleen nog te koop op de Japanse markt.

De duurste auto in dit lijstje. Lamborghini’s horen wat ‘over-the-top’ te zijn. Dit model getuigt volgens velen echter niet alleen van arrogantie, maar vooral van wansmaak. De Italiaanse sportwagen werd in 2013 ontwikkeld om de vijftigste verjaardag van Lamborghini te vieren. Er werden slechts een tiental exemplaren van gemaakt, en die kostten minstens 3 miljoen dollar per stuk. Er lang naar kijken, kan je hoofdpijn bezorgen.

Het gerucht doet de ronde dat deze wagen door de marine-afdeling van Ford is bedacht en dienst zou doen als mini-onderzeeër. Om te gebruiken op plaatsen waar niemand hem zou zien. Nochtans schopte de Scorpio het in 1986 tot ‘Europese Auto van het jaar’. Maar sinds de metamorfose van de auto in 1995, met een nieuwe grille en bolle koplampen, deed de voorkant van de wagen eruitzien “als een koeienkop”. De achterkant was zo mogelijk nog erger. 

Deze poging van General Motors om hip te zijn, bleek een blunder van formaat. Al tijdens brainstormsessies en klantonderzoeken bleek dat niemand de SUV mooi vond. Maar aan de vergadertafel bij GM waren ze ervan overtuigd dat ze iets bedacht hadden waarvan de klanten nog niet wisten dat ze het nodig hadden. Helaas: ze hadden het mis. Al bij de lancering in 2000 werd de auto op hoongelach onthaald, zowel bij de pers als bij het publiek. Zonde eigenlijk dat hij zo lelijk was, want hij zat bomvol vooruitstrevende en technologische snufjes. Zo kon je radio bedienen vanuit de koffer. Die was ook voorzien was van een uitschuifbare laadvloer, en een tent om de wagen om te bouwen tot een woning. Een echt cult-object.

De Toyota Prius draagt door zijn extreem lage uitstoot bij aan een mooier milieu. Dat verdient ieders respect, maar het neemt niet weg dat hij de esthetiek van het wegdek vervuilt. Prius betekent in het Latijn iets als ‘eerste’ en het was dan ook een van de eerste hybrides, met zowel een verbrandingsmotor als een elektromotor. Ondanks zijn uiterlijk werd de wagen dan ook populair door zijn milieuvriendelijk imago. Onder meer de Amerikaanse acteur Leonardo di Caprio toonde zich een grote fan.

“De designer was geïnspireerd door de doos waar hij zijn spullen in mocht gooien nadat hij ontslagen werd dankzij dit vreselijke hok”, schreef Autoblog over dit misbaksel dat werd gelanceerd in 1995. Volgens Wikipedia was die designer een Italiaan. Het model valt ook op door zijn opmerkelijk kleine wielen. Toch had de eerste generatie ook een versie met vierwielaandrijving. Daihatsu produceerde van die eerste generatie meer dan een half miljoen exemplaren. De wagen werd door goed getrainde autoverkopers zonder een greintje menselijkheid soms ook in Europa verkocht, maar scoorde toch vooral in Japan.

“Hij is bijzonder mooi”, schreef Het Laatste Nieuws in 2004 bij de lancering. Nu de tijden veranderd zijn, durven we toegeven dat we er geen klein beetje naast zaten. “Deze auto is zo saai dat hij een Fiat Multipla er sexy door wordt”, schrijven ze bij het Britse CarThrottle. “En hij rijdt zoals een pot yoghurt.”