Het voetbal als overwinnaar: Benfica en Ajax elk één helft de baas, Yaremchuk kopte de gelijkmaker tegen de touwen

Dusan Tadic is aanvoerder van Ajax.

Een Serviër die voetbalt met de borst vooruit. Fier dat hij die band mag dragen, leider in de kleedkamer. Gehard in Vojvodina. Vier jaar geleden via Groningen, Twente en Southampton in Amsterdam terecht gekomen - dankzij Marc Overmars, onlangs opgestapt nadat hij zich schuldig had gemaakt aan grensoverschrijdend gedrag. Voor velen is hij de beste transfer ooit van de Amsterdammers.

De linker van Tadic is van een pure schoonheid. Hij zegt dat Ajax de Champions League kan winnen. Dat ze er alleszins in moeten geloven. Hij heeft de laatste jaren alleszins geen ploeg gezien die beter is.

Tadic en de zijnen voetbalden zoals vanouds vol lef in het Estadio da Luz. Met meteen druk naar voren. Antony poortte zijn verdediger al na één minuut, Tadic zelf trapte Ajax na een dik kwartier op voorsprong - knap afgewerkt met zijn mindere rechter.

Het tempo lag hoog in Lissabon. Korte, goede combinaties bij de Ajacieden, snelle tegenprikken van Benfica. Op en neer, negentig minuten lang.

Pasveer redde goed op een afgeweken voorzet van Rafa Silva.

Jan Vertonghen luidde de gelijkmaker in. De Rode Duivel zette hard voor en via het been van Haller ging de bal binnen. De spits schudde het hoofd.

Niet voor lang. Nog geen drie minuten later stond het al 1-2. Vertonghen verlengde een voorzet tegen zijn eigen doelman, Haller tikte de rebound simpel binnen. Voor de Ivoriaan was dat goal nummer elf in de Champions League.

Bij Tadic gingen de vingers naar het hoofd. Nadenken.

En rustig blijven.

Ajax was vijfenveertig minuten lang de betere ploeg. Branie gekoppeld aan technisch vernuft. Jeugdig enthousiasme - Timber, Gravenberch!- aan ervaring.

Alvarez trapte vlak voor de rust op de paal, Haller miste in de herneming.

De sfeer op het veld werd grimmiger in de tweede helft.

Darwin revancheerde zich op Alvarez, Taarabt vloog er stevig in, Ramos sleurde Timber tegen de grond, Gilberto werkte Tadic tegen de grond. Er werd gevloekt, gescholden en geroepen. Benfica probeerde zich in de wedstrijd te knokken. Dat lukte ook. Everton trapte op doel, zijn poging ging via een Amsterdams been net naast. Darwin kwam een teen te kort op een voorzet van Rafa Silva en mikte op het uur net naast.

Aan de overkant kreeg Mazraoui dé kans op 1-3. Hij knalde via Vertonghen op Vlachodimos.

Het publiek in Lissabon ging er nog eens achter staan. Plots werd het een Portugese stormloop. Ajax kreunde. Benfica schreeuwde om een strafschop, maar kreeg die niet. Ramos schoot over, invaller Yaremchuk miste. Iets wat hij twintig minuten voor tijd niet deed. Pasveer redde op een poging van Ramos - een matige tussenkomst -, de Oekraïener kopte binnen.

Da Luz ontplofte. Maar verder kwam Benfica niet meer. Ajax evenmin.

Iedereen één helft baas. 2-2, het voetbal als overwinnaar. Tadic keek eens rond, aanvoerdersband rond de arm.

Binnen drie weken in Amsterdam, dan maar.