‘De gordijnen gaan dicht, maar zijn gedichten zullen onuitwisbaar in ons geheugen blijven nawerken’

Monkellach

Voortaan start onze dag niet langer met een (monkel)lach. Bedankt voor alle verzen, Stijn... Het is een eer een van je lezers te zijn!

André Hemeryck, Hasselt

Warme mens

Ik heb het een voorrecht gevonden Stijn ook persoonlijk te hebben mogen kennen en spreken, onder andere als medewerker van de Taalunie. Hij was een warme, oprechte mens zonder complimenten. Ik hoop dat jullie steun vinden bij elkaar en troost zullen kunnen vinden in de herinneringen aan een warme mens.

Johan Van Hoorde, Den Haag

Vinger op de wonde

Onnoemelijk veel te vroeg is Stijn De Paepe heengegaan. Hij maakte me aan het lachen of legde de vinger op de wonde van de actualiteit, kortom: ik keek steeds uit naar zijn verzen en genoot ervan. We zullen hem missen. Al kende ik hem niet, uit zijn verzen sprak een mooie mens, met een warm hart, en spitse geest.

Irène Rauch, Gent

Zaaier

“Een zaaier ging uit om te zaaien”, zo begint een bijbelse parabel. De zaadjes die in goede grond vallen, doen vele vruchten groeien. De gedichten van Stijn De Paepe zijn als zo vele zaadjes die bij de lezer ontroering, begrip en inzicht doen ontwaken bij een verwarrende en beklemmende actualiteit. De dichter was geen poseur, maar met oprechte verontwaardiging en doorleefd mededogen overzag hij het wereldse schouwtoneel, waarin hij een te korte maar beklijvende rol heeft gespeeld. De gordijnen gaan nu dicht, maar zijn gedichten zullen dankbaar en onuitwisbaar in ons geheugen blijven nawerken.

Roger Vyverman, Ninove

Kop koffie

Een kop koffie met een gedicht van Stijn, zou blijvend moeten zijn. Een kop koffie en een gedicht van Stijn, zal voor mij een blijvend houvast zijn. Een kop koffie en een gedicht van Stijn, zal eeuwig zijn.

Philip Livens, Wijnegem

Direct en helder

Lieve familie van Stijn, als ik jullie eens kon vertellen hoe dikwijls ik gelachen heb, een traan gelaten heb door Stijn. Zijn ‘Dagvers’ was vaak de eerste mop die ik die dag las. Zijn opmerkingen waren direct en helder. Ik ga hem elke ochtend moeten missen. Veel sterkte met jullie verlies!

Jo de Saunois, Zwijndrecht

Alles tegelijk

Zijn dagverzen hielpen me dikwijls door de dag. Ze brachten humor, scherpte, zachtheid, relativering, kritiek, alles tegelijk. En het geheel was altijd van een ongeziene schoonheid, op velerlei levels. Dikwijls ‘s ochtends vroeg gekregen, en dan nazinderend, geproefd, herinnerd, gedeeld tot ‘s avonds laat.

Inge Vandenbempt, Antwerpen

Extra band

Wij wonen in Zuid-Frankrijk. Mijn broer, een leerkracht op pensioen, mailde mij regelmatig gedichten van Stijn. Wij genoten beiden van zijn gedichten, ze scheppen een extra band tussen broer Will en mij. Poëzie brengt ons terug naar de nostalgie van het laatste jaar middelbaar (1966). Ik antwoordde mijn broer vaak: “Alleen een poëet blijft bestaan.”

Jean Feas, La Verdière

Kracht

Stijn was toen ik kleuteronderwijs studeerde mijn stagebegeleider. Ik zat toen in een moeilijke periode waarin ik twijfelde over mijn studiekeuze. Stijn zag dat. Hij zag het in mijn doen en laten. In hoe ik alles van me afschoof. Hij hielp me de juiste woorden te vinden. Hij heeft me de kracht gegeven om voor mijn eigen weg te gaan. De sterke persoonlijkheid die hij uitstraalt dat doet iets met je. Hij liet niemand onnadenkend na. Die kracht die hij me gaf, die laat ik nooit meer los.

Margaux Vertriest, Gent

Bij de beste

Wij verloren een van onze redenen om naar de krant uit te kijken. Wat een talent: steeds de vinger aan de pols, steeds oprecht, maar ook steeds met mededogen en een vleugje humor. We vermoeden daarachter een heel warme man die veel te weinig tijd kreeg op deze aarde. Maar als het gaat over kwaliteit, dan was zijn tijd bij de beste. Bedankt voor al het moois!

Carry Brits, Rumst

Mooi schoppen

Niemand heeft ooit zo mooi
Naar boven geschopt
Een nuchtere blik op de realiteit
En met lef
Dat op papier gezet

Helene Van Aerschot, Leuven

Gedichtenman

Wat ben ik van plan
Een gedichtje maken voor Stijn de gedichtenman
Kinderlijk als koekenpan
Of meesterlijk zoals jij alleen kan
Ik weet het allemaal niet
Maar wat ik nu voel is zeker wel verdriet

Johan De Geyter, Tervuren

Empathiemachine

Moge je mooie, leerrijke en schier immer rake woorden een maat voor iets geweest zijn, en vooral blijven, schitterend poëet, volksleraar, empathiemachine.

Jurgen Vermeiren, Schilde

Betere rots

Je woorden, die meermaals mijn hart beroerden, zijn voor de eeuwigheid 
Ook al zullen er nooit nog nieuwe komen, en ligt enkel je stilte nog voor ons 
is dit voorgoed een aarde die jij met taal, met liefde en met wijsheid 
Tot een betere rots hebt herwerkt 
Rust zacht, Stijn. En bedankt.

Ben Verhaegen, Herenthout

Goede vriend

Lieve Stijn, je hebt van die mensen die zo vertrouwd aanvoelen terwijl je ze totaal niet kent. En als ze dan worden weggenomen, voelt het dan ook alsof je een goede vriend verliest. Ik had dat met Luc De Vos, later met Christophe Lambrecht en nu dus met jou. Bedankt voor al die ochtenden die je hebt verlicht met die enkele zorgvuldig uitgezochte woorden die een soms heel complex verhaal konden herleiden tot een duidelijk herkenbare emotie. Je wordt al een tijdje gemist, je zal nog lang gemist worden. Waar je nu ook bent, ik hoop dat er pen en papier zijn.

Elsie Gilis, Sint-Genesius-Rode

Blijf dichten

Rust zacht, maar blijf dichten, onder welke vorm ook. En sterkte aan de naasten.

Boa Van Hoey, Schoten

Ik wenste je

Ik wenste je zachtheid zonder puntig leesteken die deze ruwe hardheid een beetje kon verbreken. Ik wenste je warmte zonder een vraagteken die jou kon omarmen los van iets uit te spreken. Ik wenste je moed met een uitroepteken die uitriep ‘wat goed!’ in een woordeloos teken. Ik wenste je liefde en vele drie puntjes. Ik wenste je van harte in al wat jij ooit overbriefde dat jou de oneindigheid gegund was. Ik wenste je dit alles door je geliefden en je katten omgeven, ik wenste ze, ik las ze, ik mis ze jouw dagelijkse zingeving. Veel sterkte voor je naasten...

Els Van Belleghem, Maldegem

Telkens verbaasd

Het ‘Dagvers’ van Stijn was elke dag het eerste wat wij lazen in de krant. Wij houden veel van poëzie en waren telkens verbaasd hoe Stijn erin slaagde om de actualiteit, hoe deprimerend en triestig die ook was, toch ergens draaglijk te maken met zorgvuldig gekozen woorden.

Greet en Koen Rommel-Defruyt

Lichtpuntjes

Ik kreeg een stomp in de maag toen ik het op de radio hoorde: “Stijn De Paepe is niet meer.” Zijn schrijfsels waren lichtpuntjes. Met de mooiste taal onze wereld fileren; altijd messcherp zonder ooit grof te zijn. Iemand als Stijn was wat deze tijd nodig had. Heeft. Een groot man is heengegaan.

Simon De Belie, Ninove

Veel en veel te vroeg

De gedichten van Stijn hebben me meermaals doen lachen en hebben me meermaals ontroerd. Wat heb ik je graag gelezen! Dit afscheid komt veel en veel te vroeg. Veel troost, zachte knuffels en mooie herinneringen voor het gezin van Stijn.

Eva Van den Bussche, Sint-Katelijne-Waver

Winterritueel

Als programmator van bijzondere projecten rond muziek was ik in gesprek met Stijn over de vertaling van de Carmina Burana-verzen naar een hedendaagse rederijkerstaal. Hij was dé dichter om dit te doen en had de opdracht toegezegd, tot een bericht kwam dat zijn tijd sneller op zou zijn dan gedacht. Lieve Stijn, je begon aan een winterritueel in plaats van een jonge lentedans... Zo ontzettend jammer – zo veel tijd te weinig om al dat woordelijke genot tot ons te nemen. Maar dankbaar om hetgeen je ons op die korte tijd wél gaf, zoals Het lijkt wel een feestje: zo’n geweldig cadeau voor een grootmoeder. Rust zacht, Stijn.

Riet Jaeken, Erps-Kwerps

Scherp of zalvend

Elke ochtend jouw fijne woorden. Scherp als een mes, zalvend wanneer écht nodig. Wat zal je gemist worden... door zovelen.

Linn Eynatten, Kapellen

Geschaterd en bewonderd

Stijns puntdichten kleurden mijn voormiddag, zo vaak geschaterd en bewonderd (wat een taalvirtuoos was hij) en ik mocht ook af en toe nog eens met hem converseren op Facebook, meestal over klassieke muziek (ik ben pianist). Wat erg dat hij nu al van ons heengegaan is. Veel sterkte gewenst aan zijn gezin, familie en vrienden.

Bernd Hirschfeldt, Brugge

Alsof het eenvoudig was

Stijn was een van die vele gezichten op Twitter, maar door zijn woorden viel hij zeer snel op. Hij had de kunst om emoties, een grapje, een boodschap in enkele zinnen samen te vatten. Alsof het zo eenvoudig was, tot je er zelf eens aan begon. Uit zijn woorden straalde steeds liefde. Het waren geen gedichtjes, het waren Stijns mooie woorden! Altijd raak, geen woord te veel. Maar steeds met liefde neergepend. We zullen je missen, Stijn!

Stijn Van Bauwel, Deurne

Blijver

Stijn De Paepe is voor mij de belichaming van mijn geliefde taal. Elk van zijn verzen beantwoordt tot het laatste leesteken aan de strenge eisen van metrum en rijm. En alsof dat niets is, schrijft Stijn binnen die enge grenzen, de betekenisvolste boodschappen in de mooist mogelijke woorden. Heerlijk, elke dag een rijmende opinie, of een opiniërend ‘Dagvers’ dat doorgaans klopt met mijn mening. Zijn ‘Wat helpt’ heb ik als nieuwjaarsboodschap naar al mijn dierbaren gestuurd. Aan zijn drie meisjes bied ik mijn medeleven aan, een schrale troost. Aan zijn naasten en de kring rondom hem: sterkte, gebruik ‘Wat helpt’ als aanleiding. Aan mezelf: het blijvende besef dat wie schrijft, die blijft. Stijn is een blijver.

Hilde Peeters, Helchteren

Man van al die woorden

Ik heb altijd al genoten van gedichten en verzen, maar dan in andere talen omdat ik het Nederlands een beetje beperkt vond. Nadat ik Stijns verzen begon te lezen, realiseerde ik me dat het niet de taal was die beperkt was, maar de dichters en schrijvers die ze niet optimaal konden gebruiken. Innige deelneming aan de nabestaanden van een prachtige man. Rust zacht, Stijn, de man van al die mooie woorden en rijmen!

Tarik Gungor, Genk

Niet sterk maar samen

In een recent interview met Stijn las ik “Sterk zijn werkt ook niet. Je kunt niet sterker zijn dan je bent. Je kunt alleen maar zijn, eigenlijk... Je bent niet sterk, je bent samen.” Ik bewaarde het citaat, het zou nog van pas komen. En nu wens ik precies dat aan alle dierbaren van Stijn: weinig sterk, veel samen.

Katrin Vandenbosch, Antwerpen

Kritische geest

Stijn, je sloeg steeds spijkers met koppen. De harde actualiteit toverde je om tot lieflijke woorden. De kritische geest die je steeds weer aanwakkerde met jouw gedichten, dát ga ik het meeste missen.

Latifa Kasmi, Drongen

Minzamer

Voor iemand die ik nooit ontmoette, was je me enorm dierbaar. De toon van je gedichten zorgde dat ik minzamer naar tegenstellingen kijk. Dank en rust zacht.

Guy Verbruggen, Mechelen

Kei

Stijn was een woordentovenaar, steeds dicht bij de waarheid kon hij op een ludieke manier zijn mening neerpennen. Zonder toeters of bellen, recht voor de raap maar steeds met de nodige nuance. Hij was een kei in zijn vak maar ook een mooi mens, een vertrouweling zonder dat je hem moest zien. Een mens met een warm hart die zich prachtig in de schoenen van een ander kon verplaatsen.

Elisabeth Reyniers, Sint-Gillis (Dendermonde)

Vooraan in mijn hart

Jij, Stijn, jij was voor mij een ware vriend, je zat helemaal vooraan in mijn hart, op de eerste rij. Veel woorden hebben we niet uitgewisseld, maar ze waren allemaal om op te schrijven, bij te houden, om te koesteren als een kleinood. Jij begréép mij. Ik begreep jou. Onze dichterziel stroomde over van genegenheid voor elkaar, voor onze taal, voor alles wat altijd het allerbelangrijkst was: liefde. Dank, Stijn. 

Bart Stouten, Antwerpen

Verwijlen in een wereld van papier

Augustus 2021. Ik bel Stijn. Vraag hoe het is: “hoewist?” Stijn antwoordt: “Ik heb kanker.” Daar werd zelfs ik even stiller van. Een paar gesprekken later was een gedicht geboren, dat ik had besteld. Net een uitgeverij opgericht wilde ik iets geven aan de eerste, trouwe fans die een abonnement namen op de eerste te verschijnen boeken. Dat is nergens gepubliceerd. Daarom. Hier.

Van één 
verslaving
wil ik niet genezen,

aan één
verschijnsel
lijd ik
met plezier:

verwijlen
in een
wereld
van papier

en lopen,
zitten,
languit liggen 

lezen.
stijn de paepe

Heel veel sterkte aan de drie meisjes van Stijn, geef voldoende plaats aan jullie verdriet. Vergeten, zullen jullie hem niet.

Karl Drabbe, Deurne

Pracht en kracht van taal

Je verzen, Stijn, hebben me steeds weer doen grinniken, doen denken, doen wegdromen. Je woordkunst toonde de pracht van taal, maar ook de kracht ervan. In een handvol regels slaagde je er telkens opnieuw in de actualiteit bij de keel te vatten, pretentie van antwoord te dienen, stilzwijgenden een stem te verlenen. De dagen gaan minder hoopgevend starten zonder jouw stukjes in de krant...

Sven De Haeck, Antwerpen

Nood aan het woord

Elkaar nooit gesproken, noch gezien. Twitter-gewijs elkaar volgend en ook dagvers genietend van jouw spitse eloquente raakheid waar ernst en luim elkaar in balans hielden. Een taaltalent zonder weerga, een muzikale fijnproever die met een attente finesse op proficiats en felicitaties reageerde. Ongezien hoevelen nu het ‘missen’ in de mond nemen. Het zegt iets over de nood aan het woord die we hebben en de magistrale impact die jij ermee oogstte. Ja, ik ga je missen.

Ferre Wyckmans, Boechout

Vaak in debat

Wat hebben we in het verleden vaak gediscussieerd, Stijn. En wat zal ik die discussies missen. We gingen vaak in debat over onderwijs en taalnormen, waar jij mijn openheid voor taalvariatie niet altijd begreep en ik vaak van mening was dat je te streng was. Maar de liefde voor de taal en het hart voor onderwijs deelden we, al kon jij die veel mooier in woorden vatten dan ik. Je gedichten zullen me steeds bijblijven, en intussen blijven we hier taalstukjes schrijven waar je het hierboven hartsgrondig mee oneens zult zijn. Veel dank, en veel sterkte aan je familie en naasten.

Steven Delarue, Gent

Water, de rest komt later

Stijn was het begin van de dag. Ik bekeek de voorpagina van de krant en draaide die dan om, om eerst het ‘Dagvers’ te lezen. De rest kwam later. Zoals in ‘water, de rest komt later’ als het over een brandwonde ging. Het gemis brandt ook. 

Mia Pynaert, Gent

Dingen die me raken

Ik heb de gewoonte om met mijn gsm een foto te nemen van wat ik mooi vind. Van dingen die me onderweg raken. Die me ontroeren, een krop in de keel doen krijgen of me doen glimlachen. Ik trok de afgelopen jaren drie foto’s van gedichten. Een keer was in het vaccinatiecentrum, een andere keer in de bibliotheek. Het was pas bij het derde gedicht in de krant dat ik opmerkte dat de ontroering telkens veroorzaakt was door dezelfde dichter. Dankjewel Stijn.

Wendy Coenen, Machelen

Huilen om iemand die je niet kent

Ik moest huilen toen ik het nieuws net las. Huilen om iemand die je niet kent, is dat niet raar? Maar op een bepaalde manier ken ik Stijn natuurlijk wel, als bewonderaar van zijn dagelijkse blik op de wereld, die hij zo ontzettend prachtig en ook met humor verwoordde. Zijn woorden hebben me ook echt geholpen. En ik weet zeker, mij niet alleen.

Isabelle Geudens, Kasterlee

Komma, weerhaak

Stijns gedichten waren een noot bij de dag. Een komma, misschien. En zoals elke komma, ook een weerhaak. Vaak luchthartig, soms furieus, maar altijd geëngageerd. Poëzie die slaat én zalft. Literatuur die een geweten schopt. Verzen die troosten ook. Stijn is niet weg, en zal dat ook nooit zijn. Zoals een collega van hem ruim vierhonderd jaar geleden al schreef: een dichter leeft voort in z’n verzen. Over veertig decennia zal Stijn nog steeds slaan, zalven, geweten schoppen en vooral troosten. Jij zet de dood op het verkeerde been, want in dit eeuwige vers tart jij de tijd: zolang er mensen lezen of verstaan, zolang leeft dit, en dit geeft jou bestaan.

Michael Domen, Boechout

Hartje

Lieve Stijn, onze wegen kruisten elkaar al eens op Twitter, het platform waar velen hun gal spuwen, maar waar jij met een kwinkslag grotere gaten sloeg in fragiele ego’s dan zij ooit hadden gekund. 

Nadat ik te horen kreeg van die ziekte met hoofdletter K, spraken we elkaar al eens via privébericht. Veelal ik die even checkte hoe je het stelde, want lange online gesprekken waren voor jou ongetwijfeld te vermoeiend. Het hartje dat je steevast stuurde na een bericht, was voor mij voldoende. Wetende wie achter dat tekeningetje zat, kreeg ik het er voldoende warm van. 

Dankzij jou ontdekte ik Paul Simon en diens ‘You’re The One’. Na je passage op Radio 1 speelde ik het trouw dagelijks af. Alsof de vibraties je konden bereiken en warmte toesturen. Ik blijf dat trouw. 

Jouw warme deken van woorden is veel te snel van ons afgehaald. Het ga je goed. Je warme gloed leeft verder in je mooie gezinnetje, dat ik alle kracht en liefde toewens.

Gunther Malin, Antwerpen

Porselein 

Drie jaar geleden was Stijn te gast in De zevende dag. Naar aanleiding van het tienjarig overlijden van Yasmine bracht hij een prachtig gedicht. Vanaf het eerste moment dat ik het hoorde, zat het vast in mijn hoofd. De woorden raakten me diep, maar op de mooiste manier. Telkens wanneer ik me minder goed in mijn vel voel, wanneer ik angstig ben, wanneer ik een moeilijke periode heb... hoor ik in mijn hoofd het gedicht van Stijn. Dan voel ik me minder alleen. Begrepen. En sterk, net door mijn kwetsbaarheid.

Daarom: 

hulde aan wie klein is
vaak een vat vol angst en pijn is
niet gewapend als beton 
maar teer en broos als porselein is

Een gedicht van Stijn lezen, in De Morgen of op Twitter, gaf telkens een gevoel van thuiskomen, van warmte, humor en begrip: hij schrijft wat wij allemaal denken. En ik ben enorm dankbaar voor de fantastische woorden die hij elke dag met ons wilde delen.

Sarah Verstrepen, Lier

Moed

Lieve Wendy, Rosalie en Marie-Lou, wat zal jullie verdriet intens zijn. Jullie allerliefste is niet meer. Wat zijn wij blij en dankbaar dat jullie hem met ons deelden, dat hij de ruimte kreeg om zo lang trouw zijn gedichten de wereld in te sturen. De boodschap in zijn gedichten was ondanks de schalkse humor waarin hij ze verpakte scherp voor de machthebbers. Hij gaf een stem aan de stemlozen en gaf moed aan wie zij aan zij met hem vocht voor (mens)waardigheid. Zijn gedichten blijven leven, we blijven ze lezen en gebruiken, maar wat zullen we het missen dat het er niet méér worden. We wensen jullie alle moed – als de moed met de letter d op is, neemt die met de t het over, op een of andere manier is er altijd moed. Hou elkaar goed vast nu en weet dat veel mensen jullie een stukje meedragen.

Hilde Geraerts, Schelle

Je legde de lat hoog

Dag Stijn, je screende mijn West-Vlaamse ‘g/h’, je stuurde me naar de logo, je luisterde naar mijn klungelige voorlezen, je schaafde bij, je beluisterde onze spreekbeurten, je nam weinig genoegen met een simpel verhaal of poppenspel. Je liet ons voelen wat een goed prentenboek is. Je legde de lat hoog op taalkundig gebied. Ik ben dan wel geen kleuterleidster geworden (dat lag niet aan jou). Toch neem ik je dagelijks mee, wanneer ik mijn dochter voorlees, wanneer ik een prentenboek zoek, wanneer ik mij erger aan Bumba-taal... Dat we dagelijks mochten meegenieten van je dagverse gedichten, dat vond ik zo fijn. Bedankt om wie je was. Vele studenten hebben je vervloekt, minstens evenveel zijn vandaag diep geraakt.

Mieke Gits, Oostakker

Zele

Men zei me wel eens: “Zele zal wel trots zijn op jou. Net zoals op Aster, Henri Van Daele, Filip De Wilde.” Mijn antwoord was altijd: “Googel Stijn De Paepe eens. Dat is pas iemand om trots op te zijn.”

Kürt Rogiers, Dendermonde

Dit lome land

Nog niet zo lang geleden had Stijn het in een van zijn gedichten over “dit lome land”. Prachtig vind ik dat, met weinig woorden alludeert hij aan zoveel verborgen en verzwegen betekenissen.

Hubert Van Calenbergh, Oostende

De essentie van onderwijs

Stijn vatte vaak de essentie van onderwijs en de uitdagingen die deze sector te wachten staat. Als directeur en leerkracht voelde ik me altijd gezien en beschreven. Zijn overlijden stemt me diep bedroefd. Zijn woorden zullen gemist worden.

Joost Vandaele, Gent

Je schreef geschiedenis

Dag Stijn. Na de prentjesbladzijde van De Morgen kwam jij, samen met Zak zorgen voor een treffende pagina. Ik zag je eerste bijdragen vroeger niet echt zitten... maar zachtjesaan wonnen je verzen aan kracht, ritme... Laat die Herman De Coninckprijs naar jou gaan! Je schreef geschiedenis in de moderne poëzie! En dankzij een lieve familie deed je dat ook in de voorbije moeilijke momenten. Ik zal je missen.

Viona Westra, Herent

De kleine dingen

Je hebt me vaak diep geraakt met je woorden. Het nieuws over je gezondheid raakte me nogmaals diep want ook mijn man vecht tegen die rotte ziekte. İk heb me opgetrokken aan je laatste interviews. De kleine dingen, daar gaan we nu op focussen. Bedankt voor de levenslessen. Goede reis.

Fatma Gözet, Leuven

Jij

Jij. Geen woord te veel. Ik. Woorden te weinig. Dan maar voelen. En wensen. Dat je meisjes steun kunnen vinden, en zachte troost, van veel mensen. Door jou. Rust zacht, Stijn.

Anja Jacobs, Leefdaal

Wij?

Wij? Een gedeelde liefde voor taal en voor de boeken van A. F. Th. Het alledaagse vaderschap: het allermooiste, de herkenning. 1001 gedichten. Een gesprek over After Life, seizoen 2 vond je maar niks. Kritische geest. Lachen met je sportfobie. Klassieke muziek (ik de liefhebbende leek, jij de meester). Memes. Vuistjes. En helemaal op het einde nog een spelletje Wordfeud: jij won (met overschot, wat had ik je graag geïmponeerd). De beloofde revanche is er niet meer gekomen. Iets voor na dit leven?

Bart Derwael, Borgloon

Rust zacht

Stijn, we gaan je erg missen, makker. Bedankt voor al je mooie woorden, je rake overpeinzingen en je ontroerende geluksbeleving. Rust zacht. Veel troost voor de familie. Dit is zo triest.

Bert Cornillie, Leuven

Het is niet 

Het is niet omdat de lamp dooft 
dat de elektriciteit verdwijnt.
Dichters sterven niet.

Pol Sturtewagen, Oostende

Rede rijker

Je maakte onze rede rijker
Je dichtte gezond verstand
Nu en dan een tegen-de-haren-strijker 
maar altijd met humor bij de hand

Je schreef wat we dachten
in mooie soepele mensentaal
We lazen je en we lachten
Elk gedicht een klein verhaal

Maar zoals de mooiste liedjes
duurde het jouwe vreselijk kort
Je verzen zijn nu vergeet-me-nietjes
nagelaten parels in een wereld
die zonder jou wat doffer wordt.

Rust zacht, moedige dichter.

Pieter Gasia, Bierbeek

Geniaal!

Stijn, je kijk op de actualiteit en de sneren die je er rijmenderwijs in verwerkte: geniaal! Met een vleugje cynisme en sarcasme, maar altijd to the point. Een stukje kunst wordt uit ons midden gerukt. Jouw bladzijde blijft leeg. De herinnering aan jou vol. Je zou er waarschijnlijk zelf, in je dichterlijke vrijheid, een stukje over hebben geschreven.

Steven De Pelsmaker, Denderhoutem

Dankzij Stijn

Dankzij Stijn heb ik de smaak van poëzie te pakken gekregen. Als anderstalige was het niet gemakkelijk om poëzie in het Nederlands te leren appreciëren. En toch, wat me in een andere taal niet gelukt was, gebeurde op een zeer natuurlijke manier. Ik heb het nieuws elke dag met een glimlach ontdekt.

Maritza López, Mortsel

Verdichting

In enkele regels pende je waar anderen kolommen voor nodig hebben. Verdichting kan verhelderen. De verbale glimlach als breekijzer voor de harde waarheid. En dat allemaal alsof het geen moeite kostte. Je was en bent een hele grote.

Jan Hautekiet, Leuven

Wat hij had

Elke dag deed Stijn hetzelfde als ik, maar dan in een andere krant: de wereld beschouwen en er een ander licht op werpen met een grap. Hij had echter iets waar een cartoonist enkel van kan dromen: de poëzie. En daarmee raakt hij zijn lezers, en ook mij, in de kern van ons zijn. Ik ga hem énorm missen. Ik wens jullie erg veel sterkte.

Steven Degryse (Lectrr), Gent