‘Wat had ik jou vandaag graag gelezen. Het zou die Rus zijn beste dag niet wezen’: lezers rouwen om Stijn De Paepe

Die Rus

Wat had ik jou vandaag graag gelezen
Het zou die Rus zijn beste dag niet wezen
Ons gemoed door jou gezalfd/verblijd
Want schoonheid troost altijd 

Gerda Godart 

Lotgenoot

Leeftijdsgenoot. Lotgenoot. Identieke diagnose. Ook papa van twee dochters (en jawel ook een lieve Marilou) én in mijn geval een flinke zoon - van 12, 9 en 7. Dit komt binnen. Keihard. Ik ben blij dat ik je heb mogen kennen via je prachtige taalgebruik en warme stem. Zachte reis, Stijn.

Koen Callens, Keerbergen

Wat Stijn voor mij betekende

Wat Stijn De Paepe voor mij betekende, gaat veel verder dan de man die we van zijn dagverzen, boeken of Twitter kennen. Stijn leerde ik voor het eerst kennen in 2016. We zijn namelijk in hetzelfde jaar bij De Morgen begonnen. Hij als dichter, ik als columniste. Al volgde ik hem wel al langer, senior writer Joël De Ceulaer was de eerste die de man tot bij het brede publiek op Twitter bracht en uiteraard bij De Morgen. 

En Twitter, dat was wel zijn ding. Zoals zijn verzen had je voor Twitter niet veel woorden nodig. Dat maakte hem scherp én troostend. Als hij mikte, was het raak. Stijn en ik wisselden heel wat tweets en berichten uit. Hij wist mij en velen te boeien, te prikkelen. Over serieuze onderwerpen, maar vaak ook over de meest onnozele dingen. Altijd wist hij mij te doen lachen wanneer ik het leven te serieus nam. 

Hij spotte met mijn liefde voor de Kempen, voor Mol. Wat had ik hem nog graag gezegd dat zelfs Mol in rouw is. Dat we hem graag hebben. Hij zou er eens goed mee lachen. De spottende verzen van Stijn vond ik dan ook zo heerlijk, hilarisch. Hij zette je met de voetjes op de grond en kon met enkele woorden een glimlach op je gezicht toveren.

Mijn favoriete woordenaar noemde ik hem. Al zat er ook een kwetsbaar kantje aan Stijn. Tijdens mijn beginjaren als columniste was hij een van de eersten die mij steunde en de moed insprak om te blijven schrijven en spreken. Stijn schreef over de actualiteit en wat ons kan verbinden. De thema’s waar hij luid over was, zijn de thema’s die mij ook luidop doen spreken, denken of schrijven. Alleen had ik daar 500-600 woorden voor nodig, hij slechts 20 én een talent dat niet te evenaren valt. 

Die meesterlijke pen, zijn liefde voor de verbinding en de samenleving, resulteerde ook in heel wat bagger. Het is vreemd om hier op dit moment aan te denken, maar ook dit was een deel van Stijns leven en waar hij zich soms zorgen om maakte. De verharding. 

Stijn had een sterk rechtvaardigheidsgevoel en dat merkte je in zijn woorden, maar ook in hoe hij met de reacties omging. Ook hij werd wel eens na een scherp dagvers of pittige tweet overspoeld door reacties die hij niet verdiende. Bij elke stroom stuurde ik hem een berichtje. Beiden wisten we wat de impact kon zijn en dat die woorden elke empathische mens zouden raken. 

En Stijn was dat. Een empathische mens. Een kwetsbare mens. Tegelijk was die kwetsbaarheid ook zijn kracht. Hij wist zijn gevoelens zorgvuldig om te zetten in woorden waardoor we allemaal wel konden voelen wat hij bedoelde. 

In 2018 ontmoette ik hem voor het eerst, in het echt, samen met W. Ik stond dat jaar als auteur op de boekenbeurs en schreef per ongeluk de foute naam in een van mijn boeken. Stijn in plaats van Sven. Ik wist dat Stijn ergens rondliep. “Dag Stijn, wil je mijn boek ontvangen? Ik schreef er per ongeluk de foute naam in, jouw naam.” Ik schoot lichtjes in paniek door zijn stilte, waarna hij begon te lachen. “Dan krijg jij mijn boek ook” zei hij. Uiteraard met een vers zoals alleen hij ze kan schrijven. 

Het knaagt. Dat hij er niet meer is. Dat hij zo jong was. Dat hij heel lang in stilte alles verwerkte. Of toch probeerde. Dat we nu in de verleden tijd spreken... 

Na zijn aankondiging ging er geen dag voorbij of hij was hier het gespreksonderwerp. De dag van zijn overlijden stuurde ik hem in de ochtend nog een bericht, hopend op een of ander mirakel. Stijn heeft harten geraakt en had het talent om mensen het gevoel te geven dat hij altijd nabij was. Met zijn glimlach, zachtheid en woorden… 

Hij leeft voort in onze gedachten, harten, boeken en woorden. Zo gaat dat met dichters. Wie schrijft, die blijft. Onsterfelijk en altijd heel dichtbij. Dat is wat Stijn voor mij betekende. Wie hij voor mij was. Gisteren, vandaag en morgen.

Yasmien Naciri

Dag Stijn

Stijn is niet weg, hij is er nog
zijn versjes stilden boosheid, onbegrip en pijn.
Ze raakten steeds de juiste snaar:
gevatheid, humor, nooit venijn.

Je bent niet weg, je bent er nog
Je boeken, knipsels zijn ’t bewijs.
Je zal er voor mij altijd zijn,
bedankt hiervoor en goede reis.

Frie Dewinter, Zichem

Monsieur De Paepe

Monsieur De Paepe,
Votre poésie était comme un calendrier détachable
Chaque jour, rempli de sens, égayant mon quotidien de manière remarquable
Permettant d’enchanter mon âme.
Cela me manquera sans fin.
Oprechte deelneming aan uw hele familie.

Filip Roland, Namen

Uitzondering

Stijn was een dichter die ik niet kende. Al kon hij in gedachten soms niet dichter zijn. Hij had een scherpe pen, met een kwinkslag, maar ook serieus. Een pen die als een warm dekentje over je heen kwam als je het nodig had. Normaal rouw ik niet openlijk mee voor mensen die ik niet ken, voor hem is de uitzondering heel snel gemaakt. Het ga je goed Stijn, hierboven kunnen ze niet wachten op uw verzen.

Leen Gebruers, Antwerpen

Lege plek

Dag Stijn, We zullen je missen, onze gedachten zijn nu bij je naasten. Als wij je al missen… Ik lanceer graag een oproep aan de vele lezers van De Morgen die de lege plek onderaan bladzijde 2 niet graag zien (en het zijn er volgens mij heel veel – voor ons had pagina 2 voorrang op pagina 1): neem een kijkje op https://www.komoptegenkanker.be/doe-een-gift. Zet indien mogelijk bij de vrije mededeling gewoon ‘Stijn’. Want kanker moet echt de wereld uit. Omdat we er nooit meer iemand vroegtijdig aan moeten verliezen.

Frank Schollaert, Eeklo 

(H)eerlijk

Ik ben niet zo met poezië begaan, maar onverwacht raakten de gedichten van Stijn me. Op een (h)eerlijke manier becommentarieerde hij de realiteit. Dat hij het beroep van kleuterleider zo prees, zoals ik onlangs las, deed me ongelofelijk veel deugd - kleuterleider zijnde.

Kato Lannoo, Merchtem