Zoals organisatrice Oksana Senyczak gisteren al aankondigde, kon iedereen Oekraïne een hart onder de riem komen steken aan het Russisch consulaat in de Della Faillelaan aan Park Den Brandt in Wilrijk. Haar oproep kreeg gehoor: naast een honderdtal Oekraïners kwamen er onder meer Belgen, Afghanen en Georgiërs hun steun betuigen.

“Ik ben zeer tevreden met de opkomst van vandaag. Er zijn meer mensen dan ik had gedacht”, vertelt een zichtbaar emotionele Senyczak. Studente Natalia Moskalenko, is eveneens aangedaan door de talrijke aanwezigheid: “Het is prachtig om te zien dat er zo veel mensen samenkomen. Oekraïners leven hier overal verspreid en plots staan we hier allemaal samen, dat geeft een ongelofelijk gevoel. Het stemt me hoopvol. De wapens opnemen doen we niet, maar vanuit België proberen we wel het maximale te doen voor onze familie en vrienden in Oekraïne.”

Om haar naasten in Oekraïne te eren, neemt Moskalenko de microfoon in handen. “Ik heb onze nationale hymne gezongen en ook nog een aantal typische patriottische liederen die iedereen kent.” De aanwezige Oekraïners zingen ingetogen mee, maar ook mensen met een andere nationaliteit zijn zichtbaar aangedaan. Zo ook Koga Sinzai, een Afghaan die maar wat goed weet wat het Oekraïense volk op dit moment doormaakt.

“Ik kom mijn steun betuigen aan de Oekraïense zaak. In 2013 liet ik een groot deel van mijn familie achter in Afghanistan om de oorlog te ontvluchten en kan me dus perfect inbeelden wat de mensen daar meemaken. Het is afschuwelijk. We zijn allemaal mensen en zouden allemaal zorg moeten dragen voor elkaar. Ik hoop dat het snel ophoudt en bid elke dag voor vrede op aarde.”, vertelt Sinzai.

En dat doen ook de demonstranten. Tijdens een collectief gebed bidden ze voor familie en vrienden in hun thuisland. Svetlana Ponomarkenko is een van hen. “Ik heb heel wat naasten in Odessa, waar het momenteel nog relatief stabiel is, als ik hen moet geloven tenminste. Ik bel elk uur met hen om te horen hoe het gaat en om vanop de eerste rij de nieuwste ontwikkelingen mee te volgen.

Dat lot is op dit moment zowat elke aanwezige Oekraïner beschoren. Heel wat demonstranten zijn dan ook afgezakt naar het consulaat om troost te zoeken bij elkaar. “Ik ben blij om zo veel vrienden te zien hier. Zo kunnen we elkaar steunen en een collectief sterk statement afleveren. Daarom kiezen we ook voor deze plaats. De mensen die in het consulaat werken, zijn in Antwerpen de eerste link naar Rusland”, aldus Anna Danyuluk.

“We gaan de oorlog niet stoppen, maar we moeten onze stem laten horen. We voelen ons door iedereen in de steek gelaten. We hopen echt dat er extra steun van buitenaf komt, want op dit moment is het allesbehalve een eerlijke oorlog. Poetin zal zich niet terugtrekken, dat is ijdele hoop. Om die frustratie tegen te gaan, proberen we elkaar te vinden, wat echt deugd doet en bovendien voor samenhorigheid zorgt. Meer kunnen we op dit moment niet doen”, vertelt Yaremma Vengrynovych.

Volgens Andriy Sencyczak, de broer van organisatrice Oksana, moeten Oekraïners overal ter wereld hetzelfde doen: “We moeten overal ter wereld op straat blijven komen. Het is de enige manier waarop we extra bewustzijn kunnen creëren bij politici. We moeten dit blijven doen, want zij zijn de enigen die macht hebben om beslissende knopen door te hakken en Poetin een hak te zetten. We kunnen zo veel samenkomen als we willen, maar er moeten effectief zaken gaan veranderen. Voor ons gaat het leven na deze optocht gewoon verder, hoe raar dat ook klinkt. We gaan werken, komen straks thuis en zullen tranen laten tot we in slaap vallen.”

(lava)