Anna Sorokin, de echte oplichtster achter de Netflix-serie: ‘Mijn leven in de gevangenis is behoorlijk deprimerend’

De lancering van Inventing Anna, een negendelige Netflix-reeks van Shonda Rhimes, brengt de zaak-Anna Sorokin weer vol in de aandacht. De 31-jarige Sorokin ging in de jaren 2010 verscheidene jaren lang als Anna Delvey door het leven, een zelfverklaarde rijke Duitse, die jetsetters in Manhattan zover kreeg haar etentjes en reisjes te financieren.

In 2017 werd Sorokin gearresteerd, wegens schulden bij banken en wanbetaling van hoge hotelrekeningen. Ik bracht voor The New York Times verslag uit over haar proces, dat in 2019 plaatsvond. Ze werd veroordeeld voor acht misdrijven en kreeg een gevangenisstraf van vier tot twaalf jaar.

In februari 2021 kwam Sorokin vrij. Zes weken later werd ze opnieuw gearresteerd door de immigratiediensten omdat haar visum vervallen was. Sindsdien zit ze vast in een detentiecentrum van de ICE (Immigration and Customs Enforcement), waar ze haar uitzetting naar Duitsland aanvecht.

In een paar telefonische gesprekken vanuit de Orange County Correctional Facility in Goshen in New York sprak Sorokin over de Netflix-reeks (waarvoor ze betaald werd als consulent), over haar leven in detentie, en over aanzetten tot wroeging.

In 2019, tijdens uw proces, vertelde u me: weet je, ik voel geen spijt voor de financiële misdrijven waarvan ik beschuldigd word. Die uitspraak is u blijven achtervolgen, en was zelfs de eerste vraag die u gesteld werd in uw verhoor door de commissie voor voorwaardelijke invrijheidstelling.

“Ik heb de commissie verteld dat dat uit de context gerukt was. Ik zei dat u bij verrassing opdook en dat ik emotioneel nog dicht bij het proces stond. Ik voelde me nog opstandig. Het was nog maar een paar dagen nadat ze me schuldig hadden verklaard. Ik was dat nog aan het verwerken.”

Wat zou u nu antwoorden op de vraag?

“Ik vind het jammer hoe mijn zaak bekeken wordt. En ik vind het jammer dat mensen denken dat ik de dingen die ik gedaan heb nu verheerlijk.

“Ik heb spijt van de keuzes die ik gemaakt heb. Ik heb echt niet het gevoel dat de wereld een betere plek zou zijn als mensen meer als ik zouden zijn.”

De Netflix-serie Inventing Anna gaat over een specifieke periode in uw leven – toen u halverwege de 20 was. U bent nu 31. Hebt u het gevoel dat u veranderd bent?

“Ik heb het gevoel dat ik enorm hard veranderd ben, gewoon door het feit dat ik zo veel mensen ontmoet heb en zo veel andere manieren van leven heb leren kennen. Ik vond dat ik veel gezien had. Ik had in Europa geleefd, in de Verenigde Staten en in veel verschillende landen, maar eigenlijk leidde ik een beschermd bestaan. Nu ik in de gevangenis heb gezeten en door het correctioneel systeem ben gegaan, heb ik een heel andere persoon leren kennen en lijken mijn problemen van vroeger onbeduidend.”

Als u de klok kon terugdraaien, zou u het dan anders aanpakken?

“Terugkijkend zou ik heel wat dingen veranderen, maar zo werkt het leven niet. Ik bouw dus voort op mijn ervaringen en trek er lering uit.”

Netflix betaalde u 320.000 dollar (286.000 euro) voor de rechten op uw levensverhaal, en u trad op als consulent voor het project. (Een woordvoerder van Netflix wilde dat bedrag niet bevestigen maar meldde wel dat de betalingen gebeurden op een geblokkeerde rekening die mee beheerd wordt door het Office of Victim Services van de staat New York.)

“Ja. En dat is de reden waarom ik in dat BBC-interview waarin ze vroegen ‘Loont misdaad?’ niet in alle eerlijkheid ‘nee’ kon zeggen, want in mijn geval werd ik wel degelijk betaald. Als ik nee zou zeggen, dan zou ik de waarheid geweld aandoen. Maar ik zei niet dat misdaad in het algemeen loont.”

Hoe is dat geld gebruikt?

“Ik heb 198.000 dollar of zo terugbetaald. Ik heb mijn schulden meteen en volledig vereffend. De rest gaat naar advocatenkosten.”

Ook uw uitlatingen op sociale media waren een reden om u langer vast te houden. U trok nogal hard van leer toen u vorig jaar vrij was.

“Ik heb mijn sociale media altijd beschouwd als satire. Het was nooit ernstig bedoeld. Ik vertelde mijn verhaal en gebruikte mijn stem ook om mensen bewust te maken van de idiote dingen die gedetineerden elke dag moeten verdragen.”

Actrice Julia Fox las een artikel dat u schreef voor Business Insider en deelde het op Instagram. Ze noemde u ‘my dear sis’ en zei dat u ‘iedereen het nakijken geeft vanachter de tralies’. Hoe kent u haar?

“We hebben gemeenschappelijke vrienden – ze is een vrouw van de wereld. We leerden elkaar ook kennen via Instagram toen ik vrij was, en we stuurden elkaar wat rechtstreekse berichtjes. En toen kwam ze ietwat toevallig in mijn Clubhouse terecht. Ik beantwoordde vragen van mensen over mijn ervaringen, en zij tilde het forum naar een hoger niveau. Ze stelde alle juiste vragen. We hebben hetzelfde gevoel voor humor. Ze oordeelde nooit, en sindsdien hebben we contact gehouden.

“Ze heeft een paar heel interessante creatieve projecten lopen, en ik vind dat de media haar tekortdoen door het altijd over haar liefdesleven te hebben. We werken ook echt samen aan iets.”

Vertel op.

“Dat zal ik snel doen.”

Vertel eens iets over uw opsluiting door de Immigration and Customs Enforcement (ICE). U werd vervroegd vrijgelaten, en zes weken later opnieuw gearresteerd omdat uw visum verlopen was.

“De ICE heeft me drie keer opgezocht, de eerste keer in december 2020. De laatste keer lieten ze me weten: wij zijn niet in jou geïnteresseerd.

“Het was daarom een grote schok dat ik gearresteerd werd. Ik wist dat die mogelijkheid bestond, maar er was niets veranderd in mijn omstandigheden tegenover zes weken eerder. Het is te gek voor woorden. Waarom arresteerden ze me niet meteen toen ik uit de gevangenis kwam? Het is niet dat ik door de mazen geglipt ben. (Een woordvoerder van de ICE weigerde in te gaan op de bijzonderheden van de detentie van Sorokin, red.)

“Ik vind dat geen controversiële of radicale gedachte: dat de gevangenis eigenlijk tijdverlies is en allerminst efficiënt. Tussen mijn arrestatie en mijn vrijlating waren de enige officiële mensen die vragen stelden over mijn misdrijf de commissie voor voorwaardelijke invrijheidstelling.

“Er zijn programma’s voor mensen met een drugsverslaving, voor seksdelinquenten, voor gewelddadige gedetineerden. Maar er is absoluut niets voor financiële misdrijven. Ik volgde een programma over culinaire kunst. Dat zegt veel over het systeem.”

Veel mensen binnen het ICE-systeem spreken geen Engels. U hebt een tijdlang moeite gedaan om niet-Engelstaligen zonder advocaat door het systeem te loodsen, maar dat bleek een hele strijd, voor u en voor hen.

“Het is heel moeilijk om erachter te komen wat je opties precies zijn. Het is volstrekt onmogelijk om je eigen onderzoek hier te doen. De boeken dateren van twintig jaar geleden. Ik moet nog altijd een immigratiezaak tegenkomen die in de verte lijkt op de mijne.

“Ik heb een advocaat, maar sommige mensen hier niet, want de overheid wil niet dat je het haar lastig maakt door je zaak te verdedigen. En dus moet je op zoek naar liefdadigheid om je te helpen, of je moet jezelf vertegenwoordigen.

“Ik ken geen enkel succesverhaal van iemand die gearresteerd werd en vanuit de gevangenis een goede pro-Deo-immigratieadvocaat vond. Het is een roofzuchtig systeem: alles is erop gericht je te doen mislukken.”

Wat staat er zoal in uw cel?

“Mijn cel is behoorlijk deprimerend. Er liggen nogal wat juridische documenten. En er liggen veel boeken – vooral boeken. En wat studentenhaver om op te kauwen. Veel soberder wordt het niet.”

Wat bent u nu aan het lezen?

“Ik ben net begonnen aan Super Pumped van Mike Isaac – het verhaal van Uber. (Isaac is de technologiejournalist van ‘The New York Times’, red.) Dat wat de non-fictie betreft. Qua fictie lees ik momenteel We Need to Talk About Kevin.

“Ik ben juist klaar met een boek van Jonathan Franzen. Ik ga niet zeggen dat ik het in één ruk heb gedaan, maar ik heb De correcties gelezen, wat me nooit gelukt was buiten de gevangenis, en ik heb ook Zuiverheid gelezen. Kruispunt – de nieuwe – heb ik nog niet gelezen, want die was de laatste keer dat ik het vroeg nog niet beschikbaar met zachte kaft, en ik mag geen harde kaft hebben in de gevangenis.”

Hebt u vrienden in Goshen?

“Er waren mensen met wie ik bevriend ben geraakt, maar die zijn allemaal weg. Ik doe mijn ding, en ik schrijf. Ik heb heel wat om handen en ik probeer gewoon mijn projecten wat te bestieren.”

De Netflix-serie is een gefictionaliseerde versie van een welbepaalde periode in uw leven. Los van de serie: wat wilt u dat de lezers weten over u?

“Er zijn zeker nog kanten van mijn verhaal die ik graag zou delen. Met het oog daarop werk ik aan tal van projecten. Ik ben bezig aan een documentaire met Bunim Murray Productions in Los Angeles. Ik werk ook aan een boek over mijn tijd in de gevangenis, en ik ben bezig met een podcast.

“Ik probeer mensen er niet toe aan te zetten misdrijven te begaan. Ik probeer alleen wat duidelijkheid te verschaffen over hoe ik het beste heb gemaakt van mijn situatie, zonder ze te verheerlijken. Dat is wat ik haal uit het verhaal.”

© The New York Times

Inventing Anna is nu te zien op Netflix.