Direct naar artikelinhoud
GetuigenissenVeggie Challenge

‘We kunnen de natuur alleen beschermen tegen nog meer vernieling als we minder vlees gaan eten’

‘We kunnen de natuur alleen beschermen tegen nog meer vernieling als we minder vlees gaan eten’
Beeld Damon De Backer

Iedereen heeft zo zijn eigen reden(en) om vaker vegetarisch of zelfs vegan te eten, maar vooral gezondheid, dierenwelzijn en bekommernis om klimaat en milieu keren steeds terug. Drie getuigenissen.

en

Jessie Deserf (29) doet voor de eerste keer mee aan de VeggieChallenge: ‘Ik ben benieuwd of het mij gezonder kan maken’: 

“Ik ben een boerendochter. Wij aten de klassieke kost, maar wij slachtten onze dieren zelf. Wellicht daarom heb ik dieren eten nooit met dierenleed geassocieerd. Wij zorgden erg goed voor hen. Omdat we ook groenten teelden, ben ik het ook gewoon om veel en lekker klaargemaakte groenten te eten. Maar ik verwacht verbaasde reacties wanneer ik mijn ouders zal vertellen dat ik meedoe aan de VeggieChallenge. Dat is niets voor hen.

“Het is ondertussen wel iets voor mij. Al sinds mijn kindertijd kook ik graag. Vegetarisch eten vergt meer creativiteit, dus dat trekt mij aan. Mijn man en ik eten dan ook al een paar jaar één à twee keer per week  vegetarisch. Ik leef me dan uit met recepten van Yotam Ottolenghi tot Dagelijkse Kost. Favorieten zijn chili sin carne en dahl. 

Jessie Deserf.Beeld Damon De Backer

“Toch is mijn belangrijkste motivatie om een maand veggie te eten niet culinair. Wij zijn grote natuurliefhebbers. Meer dan ooit besef ik dat we die natuur alleen kunnen beschermen tegen nog meer vernieling als we minder vlees gaan eten. Daarvoor wil ik meer moeite doen.

“Dat ik diabetespatiënt ben, is een tweede drijfveer. Steeds meer onderzoek suggereert dat veel dierlijke, verzadigde vetten eten niet goed is voor diabetici. Ik zou graag weten of dat voor mij ook zou gelden. Ik heb een zeldzame vorm van diabetes die erger wordt. Het zou fantastisch zijn mocht ik dat kunnen afremmen met veggie eten.

“Meer zelfs, ik ga in de VeggieChallenge voor de veganoptie, waarbij je ook zuivel schrapt. Maar dat is voor mij niet zo moeilijk, omdat ik al een hele tijd zuivel mijd. Ik verteer het niet goed. Daarom drink en eet ik al plantaardige melk en yoghurt.

“Een mogelijke hindernis is eten op restaurant of bij vrienden en familie. Zo is bij ons steak bearnaise een topfavoriet. Ik ben ook beducht voor het scenario waarin ik ’s avonds thuiskom van het werk en honger heb maar weinig inspiratie. Misschien is dat de reden waarom ik nog niet volledig vegetarisch ben, wat ik eigenlijk wel zou willen. Ik heb een duwtje nodig. Zeker omdat mijn man onze twee veggie dagen per week voorlopig voldoende vindt. De Challenge is voor mij het opstapje om het ook echt te doen. De recepten en verhalen zullen me hopelijk de nodige houvast geven om nog meer vegetarisch te eten.”

Jarne Pollie (23) deed vorig jaar mee aan de VeggieChallenge en gaat nu voor de VeganChallenge: ‘De bedrijfskantine van mediabedrijven hebben me enorm geÏnspireerd’

Jarne Pollie.Beeld Damon De Backer

“Niemand had ooit gedacht dat ik vegetarisch zou eten. In ons dorp Ledegem bestond dat niet. Wij aten elke dag als vanzelfsprekend vlees. De veranderde wat toen ik op kot ging. Door zelf te koken experimenteerde ik meer en kwam er al eens een stoofpotje zonder vlees op tafel. 

“Maar oude gewoontes, stoerdoenerij en onwetendheid remden mijn vegetarische ambities. Op één studente na waren al mijn studiegenoten journalistiek mannen. Wanneer zij vegetarisch koos, kwamen er schampere reacties. Het leek iets voor meisjes.

“De bedrijfskantines van VTM en VRT, waar ik stages liep, hebben mijn veggiekant bevrijd. Ik koos zonder nadenken wat er het lekkerst uitzag. Dat bleek zeer vaak de veggieschotel. En vegetarisch eten bleek daar heel gewoon.

“Nadien studeerde ik nog toegepaste gezondheidswetenschappen en zo leerde ik ook dat meer fruit en groenten en minder verzadigde vetten een pak gezonder zijn. Ik ging nog vaker aan de slag met tofu en seitan. Maar dat gaf treurige, smakeloze gerechten. Daardoor herviel ik in oude gewoontes. De VeggieChallenge twee jaar geleden bleek de ideale remedie. Ik leerde hoe je tofu en seitan wel lekker klaarmaakt en ontdekte het enorme veggie-aanbod in de supermarkt.

“Vandaag zijn klassiekers vegetarische balletjes in tomatensaus en pita falafel. Maar ik ben flexibel. Wanneer ik voor mijn werk als journalist bij Sporza op pad ben of bij vrienden of familie eet die niet veggie koken, eet ik vlees. Soms doe ik dat ook omdat ik er zin in heb.

“Ik noem mezelf dus geen ‘vegetariër’, ook al eet ik zeer vaak vegetarisch. Minder vlees en minder zuivel is lekker en gezonder maar ik streef geen etiket na. Het is een ontdekkingstocht. Ik ben benieuwd of een maand vegan eten me nu ook lukt.

“Gezondheid is mijn grootste motivator, al spelen nu ook klimaat en dierenleed mee. En mijn werk bij Sporza heeft het cliché dat echte mannen vlees eten compleet van tafel geveegd. Verschillende topsporters zijn vegetarisch of vegan. Wielrenner Victor Campenaerts zei me dat hij meer energie heeft sinds hij vegan is, omdat vlees zwaar is om te verteren. Daar kan ik me iets bij voorstellen. Ik ben zelf erg sportief en heb me nooit beter gevoeld.”

Caroline Vercauteren (33) maakt charcuterie van oesterzwammen: ‘Ik wil veggie sexy maken’

Caroline Vercauteren.Beeld Damon De Backer

Bij BonRill kennen ze wat van vlees. Al zo’n 130 jaar en vijf generaties lang maakt het West-Vlaamse familiebedrijf klassieke vleesbereidingen zoals paté, worst en preskop. Sinds de 33-jarige Caroline Vercauteren vijf jaar geleden aan het hoofd kwam te staan, verkoopt de firma onder de naam BonMush plantaardige boterhamsalades als alternatief voor vlees- en vissalade, kip curry of preparé. “Deze omslag voelt goed”, zegt Vercauteren. “Ik ben trots op de vleesproducten die we maken. Maar door de klimaatproblematiek zit ik toch wat met dat vlees in mijn maag.”

Eigenlijk was haar man Thomas Vandromme, achter-achterkleinzoon van oprichtster Emérence Parret, de gedoodverfde overnemer van het familiebedrijf, maar die had andere ambities. Vercauteren zag het wél zitten, op voorwaarde dat het roer om ging. 

In de shift naar plantaardig zag ze ook een kans om het bedrijf een nieuwe impuls te geven. “Er zijn verschillende vleesbedrijven die min of meer dezelfde producten maken. Dat maakt het niet evident om onderscheidend te zijn.”

Met haar vegetarisch gamma wil ze zich wel duidelijk onderscheiden. “Daarom kozen we voor oesterzwammen als basisgrondstof. Die worden omwille van het stevigheid ook wel de biefstuk onder de planten genoemd. Het is vooral een gezond en duurzaam product, dat we bij lokale kwekers inkopen. Zo willen we het verschil maken met de Nestlés en Unilevers van deze wereld.”

Vercauteren mikt op de groeiende groep flexitariërs, die ze wil verleiden met lekkere producten. “De meeste mensen lopen de veggierayon voorbij. Veggie is niet sexy, en dat wil ik graag veranderen.”

BonRill gebruikte aanvankelijk de inkomsten uit vlees om de ontwikkeling van het plantaardige gamma te financieren. “Die investeringsfase ligt inmiddels achter ons, en ik verwacht dat we dit jaar meer veggie dan vlees zullen verkopen.” Of ze op termijn de volledige omslag zal maken, kan Vercauteren nog niet zeggen. “Dat zal van de consument afhangen. Vlees als delicatesse zal wellicht blijven. Maar er zijn veel bereidingen die je plantaardig kunt maken zonder dat je het verschil merkt. Waarom zou je dat dan niet doen?”