Steven Van Herreweghe: ‘Een cassette en een potlood? Een tiener heeft geen idéé wat het verband is’
Wat weten tieners over de jaren 80? Niet veel, zo blijkt, en dat vond Steven Van Herreweghe een goeie reden om er een programma over te maken: in De jaren 80 voor tieners praat hij met hij elf jongeren over pakweg de lunaparken aan zee, de angst voor die vreselijke nieuwe ziekte aids, en nektapijten bij mannen. ‘Niet met de bedoeling om er een nostalgisch programma van te maken, ik wilde vooral inschatten hoe zij vandaag naar het leven kijken, en of dat zo anders is dan vroeger.’
Je kijkt met hen naar beelden van toen. Waren ze verbaasd?
Steven Van Herreweghe: “Enorm, en wellicht nog het meest over het feit dat je kon leven zónder internet. De opkomst van de computer maakte mensen destijds bang. Ze keken ernaar zoals ze in de jaren 60 naar de gastarbeiders hadden gekeken: ‘Die gaan ons werk afpakken!’
“Nu krijg je alles ook meteen. Wil je een nummer horen, dan zet je het op. In de jaren 80 moesten we wachten tot de BRT Top 30 op zaterdag, of de uitzending van Countdown op de Nederlandse tv. Dat kunnen jongeren zich niet meer voorstellen.”
In de eerste aflevering zegt een tiener: ‘In de jaren 80 verplaatsten de mensen zich met paard en kar.’
Van Herreweghe: “Even later gaat het over U2, die band hoopte begin jaren 80 op een doorbraak. De reactie van de tieners: ‘En? Zijn ze doorgebroken?’ (lacht)”
Wat vind jij, als een kind van de eighties, het grootste verschil?
Van Herreweghe: “Er is toch één en ander voorgoed verleden tijd. Kaartlezen in de auto, bijvoorbeeld, of één vaste telefoon op een tafeltje in de woonkamer, zodat je onmogelijk discreet kon bellen. Op een bepaald moment was er een toestel op de markt dat je in de auto achter je oor moest steken. Het begon te loeien als je zat te knikkebollen. Typisch de jaren 80: geld werd belangrijk, er werd meer gewerkt en minder geslapen, en in plaats van de oorzaak aan te pakken werden mensen dan maar doof langs één kant. En natuurlijk: de cassettespeler. Laat een tiener een cassette en een potlood zien, en ze hebben geen idéé wat die twee met elkaar te maken hebben.”
Wat is de conclusie? Kijken tieners nu anders naar het leven?
Van Herreweghe: “De technologie is anders en er zitten andere pipo’s aan de knoppen van de macht, maar eigenlijk willen we nog steeds allemaal gewoon gelukkig zijn. Hoe hard de wereld ook brandt, er is altijd weer Kerstmis en Pasen. Dat inzicht zorgde voor een mooie connectie tijdens de gesprekken, waardoor ik me toch niet de hele tijd 100 jaar oud voelde.”
Er hoort ook een radioprogramma bij de reeks.
Van Herreweghe: “De jaren 80 waren een fantastische periode op muzikaal vlak, maar er was te weinig tijd om ook daar uitgebreid op in te gaan. Vandaar het radioluik, elke zondagochtend op Studio Brussel, waarin ik telkens een ander jaar uit het decennium aan bod laat komen.”
De jaren 80 voor tieners, Eén, donderdag 3 maart, 20.40 uur, StuBru, zondag 6 maart, 10 uur
© Humo