Aansluiting bij de wereldtop, ijzersterke Lotte Kopecky wint Strade Bianche na slopend duel met Van Vleuten: “Dit is waar je van droomt”

Lotte Kopecky was vierde in de Olympische wegrit van Tokio, ze eindigde derde in de Ronde van Vlaanderen 2020, was twee keer tweede in Gent-Wevelgem (’20 en ’21). Ze is de Belgische kampioene en dan leek het gewoon een kwestie van tijd voor ze een klassieker zou winnen.

Dat deed Kopecky zaterdag in Siena, waar ze in een prangende finale Annemiek van Vleuten versloeg. Bekijk dat palmares maar eens. Van Vleuten is een tweevoudige winnaar van de Strade Bianche en de Ronde van Vlaanderen, ze is een dubbele wereldkampioen tijdrijden en ex-wereldkampioen op de weg. Wat nog? Van Vleuten is olympisch kampioen tijdrijden, winnaar van Luik-Bastenaken-Luik ook. Nog eentje: vorige week won Van Vleuten de Omloop.

Wat heeft Annemiek van Vleuten hard geprobeerd om voor de derde keer de Strade Bianche te winnen. Hoeveel moeite heeft ze zichzelf niet getroost om Lotte Kopecky uit het wiel te rijden. Op de gravelstroken. Op de slotklim, de Via Sante Caterine waar Mathieu van der Poel vorig jaar zo verschroeiend uitpakte.

Kopecky boog, maar barstte niet. Al scheelde het weinig. “Die slotklim? Dat was zo pijnlijk”, zei Lotte Kopecky. “Ik wist dat ik Annemiek moest volgen. Op de steile delen lag het tempo erg hoog. Ik dacht, dit kan ik niet meer. Maar Anna (Van der Breggen, ploegleider) bleef maar schreeuwen in mijn oortje dat ik het wiel van Annemiek moest houden. Ik keerde terug, ging haar in een bocht naar rechts voorbij waarop zij me in de volgende bocht weer inhaalde. Het was één lange sprint naar de laatste bocht naar rechts.”

Kopecky heeft ereplaatsen genoeg in haar carrière. Met dat gevoel racete ze naar de laatste bocht in Siena, zij aan zij met Van Vleuten. “We kwamen eraan met erg hoge snelheid”, zei Kopecky. “Ik zou niet remmen en ik wist dat Annemiek niet zou remmen.”

In die laatste bocht nam Kopecky de maat van Van Vleuten. Op lef. En op de onwrikbare wil om deze Strade Bianche te winnen. Misschien dat het een beetje nipt was. Dat vond Van Vleuten, nadat Kopecky erg breed door de laatste bocht was gegaan en Van Vleuten in de hoek duwde. “Ik moet dat nog een keer opnieuw bekijken, ik geloot niet dat ik iets verkeerd heb gedaan», zei Kopecky.Kopecky moest er alles voor geven en zegevierde.

Ze noemde het de mooiste overwinning in haar carrière. Mogelijk is het de opmaat naar een plek bij de echte wereldtop in de WorldTour bij de vrouwen. Daar komt Kopecky na haar overwinning in de Strade Bianche nu wel heel dicht bij.

Ze maakte afgelopen winter de overstap naar de ploeg SD Worx van Anna van der Brengen. Dat is een van de beste ploegen van de wereld, waar Kopecky kopvrouw is. Die rol kreeg ze heel nadrukkelijk van haar ploegmaats.

“Ik had ploegmaats, we konden anticiperen”, zegt Kopecky. “Ook als anderen aanvielen hielden we controle. Chantal Blaak zei: ‘Blijf maar rustig, laat anderen het werk doen, verspil geen energie’. Als Chantal zoiets zegt, krijg je vanzelf vertrouwen. Het wordt zoveel makkelijker als je weet dat je ploegmaats alle aanvallen counteren. Aan mij dan om te wachten tot het beslissende moment, om er te staan wanneer ik er moest staan.”

Wordt dit het jaar van de grote doorbraak voor Kopecky? Het begin is in elk geval goed. Kopecky koerst met zelfvertrouwen en met het vertrouwen van haar ploeg. Wanneer je zoals Kopecky de Strade kunt winnen, is er veel mogelijk.