“Benen waren niet goed genoeg”: Van Aert en Philipsen stuiten op Pedersen in derde rit Parijs-Nice

Na de valpartij van gisteren was de knie-averij bij Wout van Aert erger dan gedacht. “Het is meer dan een oppervlakkige schaafwonde”, vertelde hij voor de start van de derde etappe. Het was afwachten of hij voluit kon gaan. De rit lag hem alvast als gegoten. Een rustige aanloop, maar een lastige finale met een licht hellende finish.

Maar eerst de gebruikelijke vroege ontsnapping. Drie stuks dit keer, met een landgenoot. De eeuwige avonturier Thomas De Gendt (Lotto-Soudal) - tweevoudig ritwinnaar in de Koers naar de Zon - ging op pad met Owain Doull (EF) en Alexis Gougeard (B&B Hotels).

De vlucht had weinig kans op slagen. Jasper Philipsen voelde zich goed en zette Alpecin-Fenix aan het werk. Ook Trek-Segafredo, Quick.Step-Alpha Vinyl en Jumbo-Visma deden hun duit in het zakje. Meer dan vijf minuten kregen De Gendt en co. niet. Op 24 kilometer van de finish was hun liedje uit. De Gendt werd wel ingerekend met zes bergpunten in de achterzak. Heeft hij zijn zinnen gezet op een vierde eindzege in het bergklassement?

Op de Côte de le Peyroux legde Jumbo-Visma er nadien duchtig de pees op. Het doel: de rasechte sprinters lossen. Het lukte. Voor Fabio Jakobsen en Dylan Groenewegen ging het te snel, zij zouden geen rol van betekenis spelen. 

De gele brigade hield de boel vervolgens onder controle en neutraliseerde enkele speldenprikjes. De sprint met een licht uitgedund peloton was onvermijdelijk. 

Trek-Segafredo rolde de loper uit voor Pedersen, die met ruime voorsprong won. Coquard spurtte naar plek twee, voor Van Aert en Philipsen. Geen Belgische zege dus, en net geen leiderstrui voor Van Aert - die enkel met een eerste of tweede plek via bonificatieseconden de leiding zou overnemen van ploegmaat Christophe Laporte. De Fransman kwam in de laatste rechte lijn overigens ten val, maar blijft leider dankzij de driekilometerregel. Van Aert neemt wel het groen over van Jakobsen. 

Morgen gaat de Franse rittenkoers verder met een 13,4 kilometer lange tijdrit van Domérat naar Montluçon. Die opdracht tegen de klok is allesbehalve biljartvlak. Alleen de eerste kilometer is vlak, daarna gaat het over een golvend parcours naar de Côte de la Rue Buffon, een klim van 700 meter, met een gemiddeld stijgingspercentage van 8,6 procent en pieken tot 14 procent. Van Aert staat op één seconde van Laporte. Morgen ook het geel? 

“Ik werd goed gepiloteerd door Mike (Teunissen, red.) en Christophe (Laporte, red.) in de finale”, doet Van Aert zijn relaas. “Daarvoor hadden we de koers hard gemaakt. Alles verliep zoals ik wou. Maar de benen waren niet sterk genoeg om Pedersen pijn te doen. Hij ging van erg vroeg aan en was blijkbaar sterk genoeg om die inspanning vol te houden tot op de streep. Redelijk indrukwekkend.” Positief: met de knie gaat het goed. “Het gaat cava. Ik heb er niet te veel last van gehad. Het speelt altijd wel een beetje mee, maar het is geen excuus.”

Morgen dus de tijdrit. Is de gele trui haalbaar? “Ik ga voor een zo goed mogelijk resultaat. Ik heb er niet specifiek op gewerkt, maar het wordt een mooie inspanning.”