25 jaar geleden werd The Notorious B.I.G. neergeschoten: een onopgeloste moord, maar nog steeds een hiphop-icoon

Christopher Wallace begon al met rappen op zijn 11 jaar. Hij perfectioneerde zijn stijl inzake vertelling en beeldtaal en was een meester in (vaak humoristische) punchlines (of pointes). Maar hij blonk ook uit door zijn unieke 'flow'; hij drapeerde zijn lyrics als een soort vrije jazzmelodie over de beats. Zijn eigenlijke leermeester; jazz-saxofonist Donald Harrison Jr. die toevallig ook zijn buurman was en waarmee hij als kind vaak samen naar muziek luisterde. 

Wallace's vader verliet hem als kleuter en zijn moeder had twee jobs tegelijkertijd om rond te komen. Op zijn twaalfde verdiende hij al bij door drugs te dealen zonder medeweten van zijn moeder. 

Nadat Wallace als tiener voortijdig zijn schoolopleiding afbrak, werd hij nog meer de criminaliteit ingezogen. Na enkele maanden achter de tralies begon hij toch vastberaden zijn muzikale droom na te streven. 

Een eerste demotape belandde via het Amerikaanse rapmagazine The Source bij ene Sean Combs, oftewel Puff Daddy, Puffy, P. Diddy of ook wel Diddy voor wie nog kan volgen. Combs, toen artiestenmanager en producer bij Uptown Records, tekende hem prompt en B.I.G's ster begon mee door zijn toedoen te rijzen. 

Maar ondanks het prille succes bleef Biggie toch verder dealen om zijn dochter bij zijn ex-vriendin te kunnen onderhouden. Diddy overtuigde Wallace echter om voluit te kiezen voor de muziek. Niet lang nadien brak Wallace ook definitief door met de hit "Juicy". 

Het bijhorende debuutalbum "Ready to die" bereikte 6 keer platina in de Verenigde Staten. De song "Big Poppa" kreeg een Grammy-nominatie. "Ready to die" zou het enige album worden dat Wallace bij leven zou uitbrengen. 

Wallace richtte, anders dan meer 'underground' stadsgenoten als Nas en Wu Tang Clan, zijn muziek meteen op de grotere massa zonder aan enige geloofwaardigheid in te boeten. Hij rapte schaamteloos op dansbare funk, soul en discosamples, maar behield tegelijkertijd zijn integriteit door zijn sterk verhalende teksten.  In die tijd geen evidentie want 'street credibility' was een heilig goed in de hiphop-arena. 

Wallace veranderde zo eigenhandig de verhoudingen in de East/Westcoast-strijd binnen het genre. New York, de eigenlijke bakermat van hiphop, werd indertijd voorbijgestoken door een nieuw epicentrum: Californië. Dit vanwege het megasucces van onder anderen Dr.  Dre, Snoop Dogg etc... De bitse rivaliteit tussen beide regio's werd op een bepaald moment haast verpersoonlijkt tussen Eastcoast B.I.G. en Westcoast Tupac Shakur, tussen Eastcoast Sean Combs (CEO Bad Boy Records) en Westcoast Suge Knight (CEO Death Row Records). En dat terwijl Biggie en Tupac vroeger nog vrienden waren. 

In februari 1997 begaf Wallace zich in het hol van de leeuw: hij reisde in een verzoeningspoging af naar Californië voor de opname van een clip en de promotie van zijn tweede album "Life after death". Op 5 maart gaf hij in een lokaal radio-interview  aan dat hij vreesde voor zijn veiligheid. Een half jaar voordien was Tupac immers neergemaaid in Las Vegas en het (nooit bewezen) gerucht ging dat B.I.G. mee achter de moord zou zitten. Enkele dagen nadien werd Wallace zelf vermoord tijdens een gelijkaardige "drive by-shooting" in Los Angeles. Pas de laatste van de vier afgeschoten kogels raakte zijn vitale organen. 

Werd hij uit wraak gefusilleerd door Tupac's voormalige platenbaas Suge Knight? En zat de LAPD (de politie van Los Angeles) mee in het complot? Er werd immers nooit één verdachte gearresteerd... Hoe dan ook dragen de complottheorieën rond zijn moord, vandaag exact 25 jaar geleden, bij tot de legende van B.I.G. 
De donkere albumtitels "Ready to die" en "Life after death" (met de track "You're nobody (till somebody kills you)" leken bovendien haast een voorspelling van zijn eigen lot. 

Een jongere generatie rappers dweept na al die jaren nog steeds met Biggie. Succesrapper Kendrick Lamar verkondigde al meermaals dat hij voor zijn rapstijl schatplichtig is aan de New Yorkse 90's artiest. Superster Drake gebruikte als hommage een sample van "Mo' money, mo' problems" op zijn song "Worst behavior".

Onze eigen Limburgse Dikke, die vorig jaar een nummer 1-album scoorde in Vlaanderen met "130 kilo", refereert graag naar de notoire artiest. En ook een oudgediende als Jay-Z gaf al meermaals te kennen dat hun onderlinge rivaliteit in de New Yorkse scene zijn rhymes destijds naar een hoger niveau tilde. 

De verschillende boeken die al zijn verschenen, documentaires zoals "Watch Biggie: I got a story to tell" (2021) op Netflix,  de biopic  "Notorious" uit 2009, de inauguratie in de Rock 'n' Roll Hall Of Fame in 2020 (nog maar de 9de rapper ooit), de nr. 1-stek in de top 10 van "beste rappers ooit" bij het gerespecteerde muziekblad Billboard en zijn onnavolgbare muzikale nalatenschap houden de legende levendig. Er is dus wel degelijk "Life after death" voor de officieuze koning van de NY hiphop.