Amper 15 lopers slaagden er al in om te finishen: Gentse Karel (33) bij laatste vijf in waanzinnigste loopwedstrijd ter wereld

De editie 2022 ging gisteren van start en na één dag zijn er nog maar vijf deelnemers in de race. Karel Sabbe is er één van. Hij nam in 2019 al een eerste keer aan de Barkley Marathons deel. Hij hield het toen meteen het langst vol van iedereen, maar moest uiteindelijk toch de handdoek gooien.

De tandarts heeft nochtans heel wat ervaring. Hij liep zijn eerste marathon in 2014 en schakelde al snel over op nog langere afstanden (ultralopen). Hij heeft het wereldrecord op de 4.300 kilometer lange Pacific Crest Trail in het westen van Noord-Amerika op zijn naam staan én op de 3.500 kilometer lange Appalachian Trail in het oosten van de Verenigde Staten.

De Barkley Marathons gaat echter nog een stapje verder. De loopwedstrijd werd bedacht door Gary Cantrall en is geïnspireerd door een beruchte gevangenisontsnapping: die van de moordenaar van Martin Luther King Jr. James Earl Ray ontsnapte in 1977 uit de nabijgelegen Brushy Mountain State Penitantiary en legde toen in 55 uur tijd amper 13 kilometer af. Cantrall beweerde dat hij in die tijd zeker 160 kilometer had kunnen afleggen en zijn wedstrijd was geboren. Hij noemde de race naar zijn loopmaat Barry Barkley.

Doel van Cantrall is de lopers een “echte uitdaging” te geven. “Je wil graag dat iedereen de wedstrijd uitloopt, maar je weet dat de meesten daar niet in zullen slagen”, zegt hij zelf in een documentaire over de ultraloop. “Maar het is leuk om mensen de kans te geven zichzelf tegen te komen.”

Elk jaar mogen maar 40 deelnemers meedoen. Kandidaten moeten onder meer een essay schrijven over waarom ze toegelaten moeten worden en 1,60 dollar (1,4 euro) startgeld betalen. Hoe de toelatingsprocedure exact verloopt, is een goed bewaard geheim.

Wie mag starten, krijgt een brief met condoleances. Als het de eerste keer is, moeten deelnemers een nummerplaat meebrengen van hun land of staat. Die wordt dan opgehangen in Frozen Head State Park, waar de wedstrijd plaatsvindt. Zo niet, is de inleg een pakje Camelsigaretten. Wedstrijdnummer 1 is voor de persoon die het minste kans heeft om de eerste ronde te overleven. Die wordt het “mensenoffer” genoemd.

Het parcours zelf heeft geen vaste afstand of route. Het is 32 kilometer lang, heeft flink wat hoogteverschillen en moet vijf keer worden afgelegd. De derde en de vierde keer in de omgekeerde richting, de vijfde keer afhankelijk van wat de eerste loper wil. Lus twee en vier worden ’s nachts gelopen. Er staan geen wegwijzers en er zijn alleen twee punten waar je water kan nemen. Als je geluk hebt. Want als het vriest en het water is bevroren, heb je niets.

Elk van de vijf lussen moet binnen een bepaalde tijd worden afgelegd – gemiddeld 12 uur per lus – anders mag je niet aan de volgende beginnen. De start van de volgende lus is altijd ergens tussen middernacht en de middag. Een uur voor vertrek wordt er getoeterd met een schelp. En de race gaat verder als de koersdirecteur een sigaret aansteekt.

Onderweg moeten deelnemers overigens een aantal boeken vinden, waar ze dan telkens hun wedstrijdnummer uit moeten scheuren. Dat moet bewijzen dat ze wel degelijk het hele parcours hebben afgelegd. Bij elke nieuwe lus krijgen ze een nieuw wedstrijdnummer.

LEES OOK:

Tandarts Karel Sabbe (29): “Ik heb me even Forrest Gump gewaand, ja”