“Sinds 2010 is de drinkwaterfactuur van een gemiddeld gezin met 39 procent gestegen en kampt een op de twintig gezinnen met waterarmoede”, zegt Vlaams Parlementslid Rob Beenders (sp.a). Hij vroeg de cijfers op bij bevoegd Vlaams minister Joke Schauvliege (CD&V). “Water is de voorbije jaren een luxeproduct geworden en daar zijn vooral de mensen die het financieel moeilijk hebben de dupe van.”

In Limburg kan 22 procent van de gezinnen met een afbetalingsplan voor hun waterfactuur dat niet naleven. Koploper is Nieuwerkerken, met 17 wanbetalers op 26 mensen met een afbetalingsplan (65 procent). Hechtel-Eksel met 39 procent (29 wanbetalers op 74) en Sint-Truiden met 33 procent (98 wanbetalers op 296) vervolledigen de top drie. Dan volgen Lanaken, Maaseik, Neerpelt en Opglabbeek met net geen een op de drie probleembetalers. In absolute aantallen situeren de grootste problemen zich in Genk, dat 158 probleembetalers kent. Sint-Truiden staat met 98 probleembetalers op twee, Maasmechelen met 94 op drie.

In heel Vlaanderen hebben 55.312 huishoudens in 2015 minstens een afbetalingsplan aangevraagd. 22.656 onder hen (41 procent) konden dit afbetalingsplan niet naleven.

“Deze cijfers tonen aan dat het de hoogste tijd is dat er wordt ingegrepen”, zegt Beenders. “Drinkwater is voor sp.a een basisproduct en moet voor iedereen betaalbaar zijn en blijven. De samenstelling van de waterfactuur is vandaag niet eerlijk en moet dringend worden aangepast.”

Basispakket

De Hasseltse socialist heeft in het Vlaams Parlement al een voorstel ingediend om de waterfactuur te herzien. “Zo moet iedereen die onder de armoedegrens leeft, een Omnio-statuut heeft, in schuldbemiddeling en/of budgetbegeleiding zit, van een sociale correctie kunnen genieten. Die correctie geeft recht op 80 procent korting”, aldus Beenders. “Het abonnementsgeld of vast recht voor een single mag niet hoger liggen dan voor een groot gezin: een single betaalt 80 euro per jaar, een gezin van vier personen betaalt 5 euro per gezinslid en een gezin van vijf personen betaalt zelfs geen vast recht.”

“Tenslotte moet elke Vlaming, ongeacht zijn woonplaats, een basispakket water aan dezelfde prijs krijgen. Verbruikt men meer dan dit basispakket, dan mag de drinkwatermaatschappij voor dit meerverbruik hogere tarieven aanrekenen.”