“Je kan kinderen toch niet binnen houden? Natuurlijk wijs je hen op alle gevaren, maar ze moeten toch ook leven, niet?”

Vroeger, toen de kinderen nog klein waren, betrapte ik mij er soms op dat ik mezelf stomme regeltjes oplegde zodat hen niets zou overkomen. Zo moest ik altijd, als ik zelf ging slapen, nog eens langs hun slaapkamer om te kijken hoe ze sliepen. Ook al was er net iemand anders gaan kijken, ik moest er zelf langsgaan, anders zou er iets gebeuren. Ik had nog zo van die kleine bijgeloofdingetjes. Gelukkig net niet genoeg om in de psychiatrie te belanden.