In een druilerig en winderig Nice werd het peloton zoals de voorbije dagen opnieuw verder uitgedund, tot zowaar de helft van het oorspronkelijke aantal. De La Cruz, Gaudu, Touzé, Holmes, Jorgenson en Jacobs gaven verstek en stonden niet aan de start van deze kort, maar krachtige slotetappe van 115 kilometer waar de Col d’Èze de scherprechter van de dag was.

De overgebleven renners waren in ieder geval wel gretig. De vele aanvalspogingen kenden geen vervolg, dus moest het maar gebeuren op de Col de Levens, 5 kilometer aan 5,6%. Quentin Pacher graaide aan de top de vijf punten mee, Wout van Aert pikte ook nog een puntje mee.

Onderweg naar de tussensprint in Levens gaven er nog maar eens wat renners vroegtijdig de brui aan: zeven renners waaronder Thomas De Gendt reden niet verder. Ongezien. Bij die tussensprint was de volle buit niet voor Pacher, maar wel voor van Aert. Daardoor kon het groen hem niet meer afgesnoept worden. En het was niet alleen van Aert, maar heel Jumbo Visma dat de wet dicteerde. Uiteindelijk kon er toch een tiental renners, met onder meer Guillaume Martin, Bauke Mollema en Stefan Küng, een vlucht opzetten. Al was die geen lang leven beschoren. Jumbo Visma bleef ook op de volgende beklimmingen (Col de Châteauneuf en Col de Berre-les-Alpes) soeverein heerser. Vooral bij die laatste klim was het het trio Dennis-van Aert-Roglic dat de rest (die kon volgen) op sleeptouw nam.

Beresterke van Aert

Er ontstonden breukjes in het peloton waardoor we al snel naar een kopgroep met vijf gingen: Wout van Aert, Primoz Roglic, Nairo Quintana, Daniel Martinez en Simon Yates. De Colombiaan Martinez probeerde ervanonder te muizen, maar van Aert haalde hem op enig sterke wijze terug. De voorsprong van het vijftal liep uit tot 50 seconden.

Op weg naar de beslissende Col d’Èze viel Martinez af vanwege een lekke band. Zuur voor de Colombiaan, die derde stond in het klassement. Dan maar aan zijn landgenoot om iets te doen. En Quintana deed dat ook. Hij demarreerde tot tweemaal toe, maar de rest gaf geen krimp. Maar wat Quintana niet kon, lukte Yates wel: wegrijden. De Brit viel aan en de anderen kraakten nu toch. Vooral Roglic moest nu oppassen voor zijn gele trui. De Sloveen had wel een marge van 47 seconden op Yates maar de kleine en vinnige Brit liep uit tot boven de twintig seconden.

Wout van Aert nam zijn ploegmakker andermaal op sleeptouw om Yates binnen schot te houden. Dat beukwerk zorgde er wel voor dat Quintana de teugels moest lossen. In de afdaling maakten de twee volop jacht op de eenzame Yates en ze kwamen ook dichter en dichter. Hem voorbij rijden lukte wel niet meer waardoor Yates deze slotrit won. De eindzege was voor Roglic, die zo de teleurstelling van vorige editie achter zich kan laten. Door twee valpartijen in de slotrit gaf de Sloveen de eindwinst van de Koers naar de Zon vorig jaar nog weg. Met dank aan Wout van Aert gebeurde dat dit keer niet.