Met de voetjes vooruit: Belgische ziekenhuizen zetten meer in op vaginale stuitbevallingen

‘Oei, je baby ligt in stuit.' Het is een zin die je als vrouw die op bevallen staat liever niet hoort. Want dat betekent: weinig kans op een natuurlijke bevalling. Dan maar het operatiekwartier in, voor een keizersnede waar je wellicht nog dagenlang van zal moeten herstellen. In drie tot vijf procent van de zwangerschappen ligt de baby ‘in stuit’, dus met de poep en/of de voetjes naar beneden, in plaats van met het hoofdje. 

Zo’n stuitbevalling had tot nu toe een negatieve reputatie. Een grote studie gepubliceerd in The Lancet in 2000 stelde vast dat ze met meer risico op problemen of zelfs het overlijden van de baby kwam. Artsen besloten massaal om geen vaginale stuitbevallingen meer te doen en kozen in plaats daarvan voor keizersnedes, uit angst voor complicaties. Op den duur zagen jonge gynaecologen tijdens hun studies ook geen stuitbevallingen meer, waardoor ze geen kennis en ervaring konden opdoen. Gevolg: nog meer keizersnedes. 

_{(Lees verder onder de foto.)}

Maar de laatste jaren werd meer onderzoek gedaan naar stuitbevallingen en de resultaten wezen steeds harder in een andere richting. Gynaecologen wilden onnodige keizersnedes voorkomen en ondervonden dankzij nieuwe studies dat een vaginale stuitbevalling toch volledig veilig kan verlopen, op voorwaarde dat patiënten vooraf goed gescreend worden en voldoen aan een aantal belangrijke criteria. De Duitse prof. dr. Frank Louwen trok mee aan de kar om stuitbevallingen te normaliseren. Hij geeft over de hele wereld trainingen in natuurlijke stuitbevallingen en in zijn centrum in Frankfurt gebeuren er nu jaarlijks zo’n tweehonderd. 

Enkele Belgische ziekenhuizen zetten nu ook meer in op natuurlijke stuitbevallingen. De gynaecologen van het GZA-ziekenhuis campus Sint-Vincentius in Antwerpen volgden een opleiding bij prof. Louwen, net als alle gynaecologen en vroedvrouwen van het  AZ Maria Middelares in Gent. In beide ziekenhuizen zijn de teams nu getraind om ouders te adviseren of een vaginale bevalling al dan niet mogelijk is, en die ook in goede banen te leiden. In het Sint-Vincentius kwamen in 2020 al 29,1 procent van de baby’s die in stuit lagen, vaginaal ter wereld. 

De belangrijkste voorwaarden voor een natuurlijke stuitbevalling zijn helder. De baby en de placenta moeten in uitstekende conditie zijn. De bekkeningang moet minimum 12 centimeter breed zijn. De baby moet minstens 2 kilogram wegen, de zwangerschap moet minstens 35 weken ver zijn en de navelstreng mag niet voorliggen. Maar ook de motivatie van de ouders is belangrijk, en de gynaecoloog weegt samen met de ouders de individuele voorwaarden, risico’s en voor- en nadelen van een vaginale stuitbevalling af. Zo kunnen de ouders geïnformeerd instemmen met een natuurlijke bevalling — of een keizersnede. Omgekeerd bevallen, op handen en knieën, blijkt dankzij de hulp van de zwaartekracht wel vaak beter te werken dan in ruglig. 

_{(Lees verder onder de foto.)}

Op de Instagrampagina van het Sint-Vincentius reageren meerdere ouders lovend. “Mijn dochtertje werd eind september 2021 met een stuitbevalling geboren in het Sint-Vincentius. Fantastische ervaring onder begeleiding van een ongelooflijk team. Eeuwig dankbaar voor de kans om het zo te doen. Ik zou elke vrouw met een baby in stuit aanraden om te overwegen of het iets voor jou is. Ga je licht eens opsteken en neem geïnformeerd een beslissing”, schrijft @a.houben. “Onze jongste lag in stuit en werd vlotjes thuis geboren. Een fantastische ervaring, en de bevalling was niet moeilijker dan die van haar normaal gepositioneerde zus twee jaar eerder. Wat een geweldig initiatief”, reageert @mademoiselle_fresita.

Meer informatie vind je op de website van het AZ Maria Middelares en het GZA-ziekenhuis campus Sint-Vincentius. 

Nathalie Meskens probeert tal van methodes om haar baby uit stuitligging te krijgen, maar werken die ook écht? (+)

Van een kinderwenscoach tot stroomstootjes tegen de pijn: 5 nieuwe geboortetrends. “Een navelstreng ‘uitkloppen’ heeft zoveel voordelen” (+)

3 mama’s getuigen over hun bevalling: “Ik had 3 dagen in het ziekenhuis wél nodig”