De leerlingen konden kiezen tussen vijf liturgische voorwerpen waarvan ze elk een eigen, persoonlijke toepassing konden maken. Qua vormgeving mochten ze hun creativiteit de vrije loop laten, maar in de uitwerking ervan moest er toch een link zijn met het origineel, een bepaalde symboliek verweven met een diepere betekenis. Zo koos Yarinda de Reliekarm Heilige Laurentius als voorbeeld. Deze reliekhouder heeft de vorm van een arm. De hand maakt een redegebaar. De mouw in zilver is met goud en edelstenen afgeboord. Centraal bevindt zich een langwerpige reliekhouder.

“Ik maakte een hand uit lucifers, een hand die zogezegd ‘dood’ is, maar waar er planten blijven aan groeien en bloeien”, zegt Yarinda. “Een teken van voortbestaan na het leven. De roos staat centraal. Zij doet mij denken aan mijn oma Bobo, die erg veel van rozen hield. Ik heb de roos ‘vereeuwigd’ door ze in hars in te gieten. De broche die Bobo vaak droeg op de plek van haar hart, vond ik ook erg passen. Verder heb ik om het kunststukje heen lavasteentjes, die ik op vakantie aan de Vesuvius geraapt heb, verwerkt. Lavastenen hebben ook een betekenis: het vergroten van je wilskracht en het geven van moed. Ook dit doet mij denken aan Bobo, die mij altijd hielp en mij moed gaf. Als titel van mijn werkje heb ik op de sokkel ‘Semper Florens’ gegraveerd, wat letterlijk ‘altijd bloeiend’ betekent. Dit als duiding dat je, als je dood bent, blijft voortleven in de herinneringen.” En het mag gezegd: Juf Annemie en Yarinda’s klasgenoten vonden het een prachtig resultaat.