In totaal zijn er een goede 45.000 dieren naar de centra gebracht in 2021. Tien jaar geleden, in 2011, ging het nog om bijna 27.000 dieren. De afgelopen jaren is het aantal gestaag gestegen, met een forsere toename vanaf 2017. Die forsere toename is volgens Evy Ampoorter van Vogelbescherming Vlaanderen te wijten aan meerdere oorzaken: zo waren en zijn er uitbraken van verschillende ziektes, hittegolven en lange droogteperiodes. Ook een betere bekendheid van de centra en de uitbouw van taxidiensten van de VOC’s hebben een rol gespeeld. 

Ook egels worden sinds enkele jaren erg veel bezorgd bij de opvang. In zo goed als elk van de tien Vlaamse centra is de egel het meest binnengebrachte dier. “Sinds 2019 is er een ziekte opgedoken die voor veel leed en hoge sterftecijfers zorgt bij egels”, zegt Ampoorter. “De diertjes krijgen abcessen en wonden op hun hoofd en ledematen, en verzwakken sterk. We merken daardoor een spectaculaire toename in aantal opgevangen egels.”

Behalve egels vinden mensen ook veel konijnen, eekhoorns en dwergvleermuizen. Als gekeken wordt naar vogels, zijn het veelal de houtduiven, Turkse tortels, huismussen en merels die naar de centra worden gebracht. Er zijn ook regionale verschillen op te merken: in Limburg komen bijvoorbeeld meer reeën binnen, in Oostende zien de medewerkers vooral zeevogels toestromen. 

Iets minder dan de helft van de dieren kan opnieuw worden vrijgelaten in de natuur. “Veel van de dieren sterven jammer genoeg in het centrum, of zijn geëuthanaseerd moeten worden”, zegt Ampoorter. “Medewerkers maken steeds een doordachte afweging, maar veel wilde dieren komen al met een zeer ernstige kwetsuur binnen. Een roofvogel die bijvoorbeeld een blijvend letsel aan een oog of vleugel heeft opgelopen, zal het bijzonder moeilijk hebben om te overleven in de natuur.”