Het is allesbehalve zijn biotoop, maar ook in het Stade Pierre-Mauroy in Rijsel zat Romelu Lukaku op de bank. Geen mens die er nog van opkijkt. Te meer omdat - zeker in de ogen van Thomas Tuchel - de argumenten om hem op te stellen stilaan op raken. Dat Kai Havertz, van nature een aanvallende middenvelder, meer betrokken is in het spel en dus meer loopt en meer ballen raakt, is logisch. Maar intussen haalde de Duitser de Belg ook in qua goals. De twee zijn gedeeld topschutter met elf stuks.

Een dag voor de wedstrijd was het ook Havertz die de pers te woord had gestaan en het ging zelfs niet meer over de concurrentie met Lukaku. Wel over de malaise bij Chelsea, dat nu nog een vliegtuig kon charteren en in een vijfsterrenhotel verbleef, maar door de opgelegde sancties volgende keer misschien niet meer. “Ach”, zei Havertz. “Desnoods betalen we zelf voor onze trip. No big deal.” Mooi, maar ook de spelers snakken naar een snelle overname, wees daar meer zeker van.

Wel knap dat ze te midden van de crisis hun laatste vier duels wonnen. En woensdag zouden ze zich toch ook wel vlotjes bij de laatste acht in de Champions League scharen? Door thuis 2-0 te winnen, was de uitgangspositie alleszins ideaal. Zeker als je weet dat Chelsea een bijwijlen onwrikbaar blok is. Het heeft met Mendy ook een uitstekende keeper, maar kijk: die hoefde in het eerste half uur zelfs geen enkele keer tussenbeide te komen. Er was voor Lille geen doorkomen aan. Tot ene Jonathan David wakker werd.

David, voormalig topschutter van AA Gent en de Jupiler Pro League en dit seizoen weer goed voor zeventien goals, dwong met een prima actie net geen penalty af ,maar wel een gevaarlijke vrijschop. En na het nodige geharrewar blokte Jorginho een doelpoging met zijn elleboog. De Italiaan dacht ermee weg te komen, maar een half minuutje later werd z’n landgenoot Davide Massa toch naar het scherm geroepen door de VAR. De scheidsrechter twijfelde niet en legde de bal alsnog op de stip. Burak Yilmaz bewees vervolgens waarom zijn vorige zestien strafschoppen allemaal binnen gingen. Hij trapte de bal heerlijk hard in de bovenhoek. De vijftigduizend thuisfans werden helemaal gek.

We hadden eindelijk een wedstrijd en maakten ons op voor een razend spannende tweede helft. Maar waar we geen rekening mee hadden gehouden - aangezien Chelsea nog geen enkele kans had gecreëerd -, was de ultieme gelijkmaker. In de derde minuut toegevoegde tijd zette Jorginho z’n fout recht door Pulisic schuin voor doel te zetten. De Amerikaan aarzelde niet en trapte de 1-1 overhoeks binnen. Weg sfeer.

Onana eerste Belg

Toch gaf Lille niet op. Na straf voetenwerk borstelde Jonathan Bamba (ex-STVV) vlak na rust de bal op het hoofd van Yilmaz, die maar net naast knikte. Jocelyn Gourvennec wachtte ook niet lang om vers bloed in te brengen. Samen met Timothy Weah - zoon van oud-Wereldvoetballer van het Jaar George - kwam Amadou Onana erop. Nog geen Lukaku dus, maar wel al een Belg. De 20-jarige middenvelder zag hoe Xeka ei zo na de 2-1 op het bord zette. Zijn kopbal spatte uiteen op de paal.

De Fransen verdienden intussen de voorsprong, maar kregen… het deksel op de neus. Chelsea kwam nog eens piepen, Mount bracht voor en rechtsachter Azpilicueta tikte de 1-2 met de knie voorbij Jardim. De aanvoerder stelde de kwalificatie veilig. Zo kon Tuchel Lukaku nog een kwartiertje speeltijd geven, al was de aanvoer alweer om moedeloos van te worden. Terwijl de rest van selectie vrolijk de terugvlucht tegemoet ging, had hij toch nog een beetje de Blues.